ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 21

Chapter 21 น้องสาวขี้อิจฉา

หลี่หลงฉายจีบปากจีบคอพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสะใจ กวาดตามองไปรอบๆ กระท่อมหลังเล็กที่แสนโกโรโกโสแล้วก็ถึงกับเหยียดริมฝีปากคว่ำลง

“แต่ดูเหมือนว่าท่านพี่จะลำบากกว่าที่ข้าคิดไว้ โถๆๆๆ ช่างน่าสงสารจนข้าถึงกับน้ำตาซึมเลยนะเจ้าคะเนี่ย”

หลงฉายยังคงแสร้งจีบปากจีบคอโดยมีสาวใช้สองคนคอยเป็นลูกคู่หัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ และนั่นทำให้ความอดทนของซินเหมยขาดสะบั้นลงไม่เป็นท่า

“เลิกตอแหลเถอะ ข้าระคายหูเกินทน”

ซินเหมยกระแทกเสียงกลับไปก่อนจะเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ ในขณะที่หลงฉายถึงกับอ้าปากค้างด้วยไม่เคยถูกพี่สาวต่างมารดาด่าว่ามาก่อน

“จะ...เจ้าด่าใครตอแหล”

“ก็ด่าคนที่ตอแหลนั่นแหละ เป็นเจ้าหรือไม่เล่าหลี่หลงฉาย หากไม่ใช่...เจ้าจะร้อนตัวไปไย”

หลงฉายรู้ตัวว่ายิ่งต่อปากต่อคำก็ยิ่งเสียท่า แต่ไหนแต่ไรพี่สาวขึ้นชื่อว่างามกว่า สติปัญญาดีกว่า ไหวพริบดีกว่ามาโดยตลอด แต่นั่นมันเมื่อก่อนไม่ใช่ตอนนี้!

“แหม...”

คุณหนูคนเล็กตระกูลหลี่คลี่พัดออกก่อนจะโบกพัดไปมาราวกับต้องการให้ตนเองใจเย็น แล้วจึงเหยียดริมฝีปากดูแคลนอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้

“พอตาบอดแล้วฝีปากกล้างั้นหรือ”

“ข้าตาบอดแต่ใจไม่เคยบอด อิจฉาแม้กระทั่งญาติพี่น้อง แย่งได้แม้กระทั่งคู่หมายของพี่สาว”

“ปากเก่งดีนี่”

หลงฉายขบฟันกรอด นางตั้งใจที่จะเห็นพี่สาวเพียงคนเดียวนั่งร้องห่มร้องไห้น่าเวทนา ไม่คิดเลยว่าจะมาเห็นนั่งชูคอแต่งกายสะอาดสะอ้านไม่ได้ดูมอมแมมเช่นภรรยาชาวไร่ชาวสวนอย่างที่นางจินตนาการ

“ข้าถูกขับออกมาจากเรือนสกุลหลี่สมใจเจ้าแล้ว อีกทั้งยังตาบอดเพราะฝีมือของเจ้า ทำกับข้าถึงขนาดนี้แล้วเจ้ายังจะตามมาหาเรื่องข้าเหมือนตัวอิจฉาในการแสดงมหรสพไม่มีผิดเพี้ยน ข้าขอถามหน่อยเถอะว่าเจ้าไม่นึกละอายบ้างหรือ... หรือว่าหน้าของเจ้าหนากว่าส้นเท้าจึงไม่รู้สึกรู้สา”

“เจ้า!”

หลงฉายโกรธจัดจนควันแทบออกหู นางง้างมือตบลงไปที่ใบหน้าของพี่สาวเต็มแรง

เผียะ!

ซินเหมยล้มคว่ำลงไปตามแรงตบ เลือดกบมุมปากจนรู้สึกได้ถึงรสชาติเค็มปะแล่ม

“ข้านะหรือพูดจาสกปรก เป็นเจ้ามิใช่หรือหลงเอ๋อร์ที่พูดจาเช่นนั้นก่อน ข้าก็แค่กล่าวไปตามความจริง”

เมื่อจับจุดได้ว่าน้องสาวมีปัญหาเรื่องอุ่นเตียงกับสามี นางก็ถึงกับแย้มยิ้มที่มุมปากก่อนจะเอ่ยขึ้นพรางลอยหน้าลอยตาหมายให้อีกฝ่ายริษยาจนอกแตกตาย

“สามีของข้านั้นเป็นเพียงชายใช้แรงงานที่มีเรี่ยวแรงมหาศาลดั่งม้าคึก ต่อกรศึกได้ทั้งวันทั้งคืนไม่มีบ่นแม้เพียงครึ่งคำ อีกทั้งยังมีลีลาร้อนแรงแพรวพราว เขาปรนเปรอข้าทุกคืนจนแทบจะสำลักความสุขเชียวแหละ”

พูดพลางไล้มือไปยังสาบเสื้อที่เปิดอ้าออก แตะไปตามเนินอกของตนเองด้วยใบหน้าที่ฉายชัดว่าอิ่มเอมในกามคุณมิได้เสแสร้งแกล้งทำ

“หน้าไม่อาย!”

หลงฉายโกรธจนตัวสั่น กัดฟันกรอดอยากจะร้องกรี๊ดๆ เสียให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็กลัวว่าหากทำเช่นนั้นอีกฝ่ายจะยิ่งได้ใจ

“จริงเจ้าค่ะ ไม่คิดเลยว่าคุณหนูใหญ่จะเป็นคนที่ฝักใฝ่ในทางลามกเช่นนี้”

สาวใช้ได้ทีรีบพูดสำทับ ก่อนจะรีบเร่งบีบแขนเจ้านายสาวหวังให้บรรเทาเบาบางความโกรธ

หลี่ซินเหมยได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะร่วนราวกับขบขัน ก่อนจะตอกกลับน้องสาวอย่างไม่ยอมแพ้

“ข้านะหรือหน้าไม่อาย คนที่มีจิตใจต่ำตมเต็มไปด้วยความริษยา ใช้วิธีสกปรกวางยาพิษจนพี่สาวตาบอดต่างหากเล่าที่หน้าไม่อาย!”