ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 79

แกร็ก..แอดดด...

"??" เขาไม่อยู่ในนี้จริงด้วย จากที่มีความหวัง แววตานั้นก็เปลี่ยนไปเป็นเศร้า

กึก เสียงนี้ดังขึ้นในห้องน้ำที่ประตูเปิดแย้มอยู่ ที่เธอคิดว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง ก็เพราะประตูห้องน้ำเปิดเล็กน้อย ถ้ามีคนประตูต้องปิดสิ

หญิงสาวรีบเดินไปเปิดดูว่าเป็นเสียงของใครที่ทำของตก

"คุณ..?" เอวารีบหันหลังให้เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำไม่ได้ใส่เสื้อผ้า "ฉันเห็นประตูเปิดอยู่นึกว่าไม่มีใคร ขอโทษค่ะ"

มือหนาเอื้อมไปจับผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่มาพันรอบท่อนล่างไว้ ก่อนจะเดินออกมา

"ทำอะไร"

"ฉันจะเก็บของลงไปนอนข้างล่าง"

"คุณไม่อยากให้ผมอยู่ที่นี่เหรอ"

"?" จากที่กำลังเก็บของ เธอก็เลยวางแล้วหันไปมอง "ตกลงคุณจะเอายังไงกันแน่ ไหนบอกจะออกจากบริษัท และไหนบอกจะไม่กลับมาแล้วไง"

"ผมก็บอกแล้วว่าแค่มาช่วยงาน" ที่จริงทศกัณฐ์แค่ช่วยชีวิตก็พอแล้ว แต่นี่เขาเห็นว่าบริษัทของรามสูรกำลังแย่ เพราะพนักงานเสียขวัญกำลังใจ จนไม่มีใครอยากลงเรือ แต่เขาจะทิ้งงานของตัวเองมาอยู่ที่นี่นานก็ไม่ได้

"แต่คุณเป็นถึงผู้จัดการเลยนะ งานที่อื่นมันดีกว่าที่นี่หรือไง"

"ใช่" ถ้าเธอรู้ว่าเขาทำงานอะไร คงไม่พูดแบบนี้

"ถ้ามันดีกว่าคุณก็ไปเลยสิจะกลับมาอีกทำไม"

"ผมมาเอาของ"

อะไรนะ..เขาแค่มาเอาของงั้นเหรอ? นี่เราคิดบ้าอะไร คิดว่าเขาจะมาหาตัวเองได้ยังไง

"ถ้าคุณได้ของแล้วก็ออกไปสิ"

"คืนนี้จะค้างที่นี่"

"ได้ค่ะ ถ้างั้นฉันจะลงไปนอนข้างล่าง" ว่าแล้วเธอก็ยกเอากระเป๋าที่เก็บของยังไม่เสร็จ แต่ถูกอีกฝ่ายแย่งเอาของในมือออกก่อน

"คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า โกรธอะไรให้ผม" เรื่องที่มีอะไรกันเธอเป็นคนเริ่มก่อน เขาก็เลยไม่คิดว่าตัวเองผิด ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นครั้งแรกของเธอก็ตาม เพราะทุกคนต้องมีครั้งแรกอยู่แล้ว

"คุณดูยังไงว่าฉันโกรธ"

"คุณไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวผมไปเอง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินไปใส่เสื้อผ้า พร้อมกับหยิบของที่จำเป็น

"เดี๋ยวก่อนค่ะ" เอวาเดินไปคว้าเอาเงินที่ยังวางอยู่ที่เดิม แล้วไปส่งใส่มือให้กับเขา "แค่นี้ไม่พอค่าตัวฉันหรอก"

"แล้วคุณต้องการเท่าไร"

"คุณพูดเหมือนสู้ราคาได้อย่างนั้นแหละ"

"ก็ลองบอกมาก่อนสิ"

"หนึ่งล้านบาท"

"ได้ แต่ผมคงไม่พกเงินทีเป็นล้านหรอกนะ ขอโอนจ่ายแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ล้วงเอาโทรศัพท์ที่เพิ่งจะใส่ในกางเกงออกมา

ติ๊ก!

"???" ได้ยินแค่เสียงเงินเข้า เอวาก็ตกใจแล้ว เขารู้เลขบัญชีธนาคารเธอได้ยังไง "ขะ.. คุณจะทำอะไร?" ชายหนุ่มเริ่มปลดกระดุมเสื้อทันทีที่วางโทรศัพท์ลง

"ได้เงินไปแล้วจะไม่ทำงานหน่อยเหรอ"

"แค่ล้านเดียวมันจะไปพออะไร" รวยจริงก็โอนมาอีกสิ

"ต้องเท่าไร"

ก๊อก ก๊อก

"เอวาไปตลาดนัดกัน"

"พี่ไปเถอะ" เอวากัดฟันพูดกลัวว่าเสียงครางจะเล็ดรอดออกมา

"ถ้างั้นพี่ซื้ออะไรเข้ามาให้กินแล้วกัน อย่าคิดมากนะ ผู้ชายที่หล่อกว่าผู้จัดการมีอีกตั้งเยอะ" ว่าแล้วเกวลินก็ไป..

เช้าวันต่อมา..

"เขาออกไปตั้งแต่เมื่อไร" เมื่อคืนนี้พอเสร็จครั้งแรกแล้ว เธอก็ไปอาบน้ำ แต่พออาบน้ำออกมาก็ถูกเขาเล่นงานจนหลับไป "โอ๊ย" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงรู้สึกจุกท้องมาก แต่จะโทษใครได้ล่ะตัวเองรนหาที่เอง

ก่อนไปอาบน้ำเอวาอดไม่ได้ที่จะดูเงินยอดเงินในบัญชี เพราะเมื่อคืนนี้ได้ยินแค่เสียงข้อความเข้าแต่เธอไม่ได้ไม่มีเวลากดดู

"เขาโอนเงินให้สองล้านบาทจริงเหรอ? รู้แบบนี้เอาครั้งละล้านให้หมดตัวไปเลยดีกว่า" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็เข้าห้องน้ำไปแบบลำบาก เพราะกว่าจะก้าวขาได้แต่ละก้าว

[บริษัท]

ตายแล้วลืมว่าวันนี้ต้องได้ทำตำแหน่งเลขา แล้วสภาพแบบเราจะช่วยงานอะไรบอสได้

"พี่เอวาไม่สบายหรือเปล่า" สโรชาถามเกวลินที่นั่งทำงานอยู่ด้วยกันแค่สองคน

"คงเพราะไม่ได้กินข้าวมั้ง ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว" เมื่อวานนี้เกวลินขึ้นไปตามเอวาลงมาทานข้าว แต่ก็ไม่ได้ยินเสียง คิดว่าคงหลับก็เลยไม่กวน

"คุณเอวาครับช่วยเตรียมเอกสารให้ผมด้วย ผมส่งรายละเอียดเข้าเมลแล้ว" เสียงนี้ดังขึ้นที่โต๊ะของเลขาหน้าห้อง

"ค่ะ" เอวารีเปิดดูอีเมลที่อยู่ในเครื่อง พอเตรียมเอกสารเสร็จก็รีบเอาเข้าไปให้กับท่านประธาน

"คุณช่วยไปตามผู้จัดการเข้ามาพบผมหน่อย" รามสูรพูดก่อนที่เอวาจะออกจากห้อง

"ค่ะ..?" เอวารับคำก่อนที่จะออกมา ไหนเขาบอกว่าจะไม่เข้าบริษัทแล้วไง