ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 68

ในขณะที่วายุกำลังเก็บเสื้อผ้า ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เขาเดินไปเปิดอย่างไม่สบอารมณ์ แต่คนตรงหน้ากลับไม่ใช่คนที่เขาคิด “พ่อ?”

“มีเรื่องจะคุยด้วย” สีหน้าธวัฒน์ดูจริงจังมาก วายุเลยต้องยอมให้เขาเข้ามา

“ยังไงผมก็จะพาเรนจิไป” วายุเอ่ยออกมาอย่าเด็ดขาด

“ฉันไม่ได้ห้าม” เพราะการที่ลูกชายเขาพาเรนจิไปอยู่ที่อื่นย่อมปลอดภัยกว่าอยู่ที่นี่ “เล่ามาให้หมดเรื่องที่แกปิดบังฉันอยู่”

“เรื่องอะไร”

“แกรู้จักหนูดามาก่อนใช่ไหม”

“ผมไม่รู้จักเธอ” วายุปฏิเสธทันควัน ใบหน้ามีความรังเกียจแฝงอยู่

“งั้นก็เรื่องที่แกรู้จักกับแม่หนูคนนั้น”

“พ่อหมายถึงยี่หวา?” เสียงวายุดูอ่อนลงทันทีเมื่อพูดถึงยี่หวา

“อืม”

“ทำไมถึงอยากรู้” วายุถามอย่างจับผิด เพราะวินาทีนี้เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคนในบ้านเขาเอง

“แกบอกมา แลกกับสิ่งที่หนูดาพูดกับแม่หนูนั่นวันนี้ ฉันรู้ว่าแกอยากรู้”

“พ่อรู้? เธอพูดอะไรกับยี่หวา!”

“ฉันไม่บอกจนกว่าแกจะบอกฉัน”

วายุถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าเขาไม่เล่ามีหวังวันนี้เขาก็ไม่มีทางรู้แน่ๆ ว่าดาหลาพูดอะไรกับยี่หวา “ยี่หวาเป็นแฟนผม แต่เพราะแม่ทำให้ผมต้องตีตัวออกห่างจากเธอ”

“เหตุการณ์วันนั้นสินะ”

วายุได้แต่แปลกใจกับท่าทีของพ่อเขาที่นิ่งเฉยอย่างกับว่ารู้อยู่ก่อนแล้ว “อืม”

“แล้วเรื่องที่หนูดาพูดคืออะไร ทำไมเธอถึงไม่กลับบ้าน”

“เหอะ! บ้านงั้นเหรอ บ้านที่เอาแต่ทำร้ายเธอ ขับไล่เธอ ผมไม่คิดว่านั่นเป็นบ้าน”

“หมายความว่ายังไง”

“สิ่งที่ผมจะเล่าพ่อจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ เมื่อสิบปีก่อนยี่หวาเคยช่วยผมจากตอนถูกยิง แล้วเธอก็เรียนอยู่ที่โรงเรียนผมพอดี ช่วงนั้นที่โรงเรียนเธอโดนเพื่อนในห้องซึ่งก็คือดาหลาใส่ร้าย ผมก็เลยตอบแทนด้วยการช่วยเธอ แต่พอความจริงปรากฏดาหลาก็ถูกคนทั้งโรงเรียนเกลียด ทำให้คุณดนัยณัฐไล่ยี่หวาออกจากบ้าน ผมก็เลยให้เธอมาอยู่กับผมแลกกับการที่เธอจะคอยทำงานบ้าน ทำอาหารตอบแทนผม”

“ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้”

“แล้วทำไมผมต้องบอก” วายุเห็นว่าธวัฒน์กำลังอ้าปากด่าก็รีบเล่าต่อ “ซึ่งหลังจากที่ยี่หวาออกมาจากบ้านหลังนั้น ที่บ้านเธอก็ไม่เคยส่งเงินมาให้เธออีกเลย หรือก็คือคนในบ้านนั้นไม่ได้สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ จนวันเกิดเธอเมื่อหกปีก่อนพวกเขาก็ขอให้เธอกลับไปแล้วก็เป็นวันเดียวกับคืนนั้น”

“ถ้าแกรักเธอขนาดนี้แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำไมไม่ไปตามหาเธอ ฉันเห็นแกเอาแต่ทำงานไม่สนใจใครทั้งนั้น แม้แต่ลูกของแกเอง”

“ผมคิดว่าเธอตายแล้ว เพราะตอนที่ผมตั้งใจจะกลับไปหาเธอแม่บ้านบอกว่าเธอขับรถตกหน้าผาเสียชีวิตแล้ว…” วายุรู้สึกจุกที่อกทุกครั้งที่คิดถึงวินาทีที่รู้ข่าว “พ่อเล่ามา”

พอจบเรื่องของผู้หญิงคนนั้นลูกชายเขาก็เหมือนจะได้สติ กลับมาเย็นชาตามเดิม “หนูดาบอกให้เธอเลิกยุ่งกับเรน ถึงแม้ตอนนี้เรนจะเข้าข้างเธอ แต่พอเรนโตขึ้นก็ต้องลืมเธออยู่ดี แล้วก็ที่แน่ๆ บอกให้แม่หนูคนนั้นระวังตัวหน่อยแล้วกัน”

เพราะจากที่ธวัฒน์ฟังดาหลาพูดในโทรศัพท์ก็รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนว่าจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เธอเป็นอะไรไหม” ยี่หวายื่นมือไปยังตรงหน้าอีกฝ่ายเพื่อจะช่วยพยุงขึ้น แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิดเอาแต่เหลือบมองด้านหลัง ร่างกายสั่นเทาไปด้วยความกลัว และหวาดระแวง

และยังไม่ทันที่ยี่หวาจะได้ถามอะไร ก็มีผู้ชายสามคนวิ่งมาทางเธอเสียก่อน

“อย่าหนีนะ! ไม่งั้นพี่ชายแกตายแน่”

หญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นพยายามลุกขึ้น แต่คงเป็นเพราะเมื่อครู่เธอล้มจึงทำให้ข้อเท้าพลิก พอรู้ว่าตัวเองถึงทางตัน จึงรีบหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่สาวตรงหน้า “พี่สาวช่วยฉันด้วย ผู้ชายพวกนี้จับตัวฉันกับพี่ชายมา พี่ช่วยไปตามคนมาช่วยหน่อยได้ไหม ฉันขอร้อง”

“ขอโทษนะ” ยี่หวาตอบกลับเสียงเรียบ ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าเสียเลย

“อยู่เป็นนี่สาวน้อย แต่ในเมื่อเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วพวกเราก็คงปล่อยเธอไปไม่ได้”

ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นแต่ยี่หวาก็ไม่ได้สนใจผู้ชายพวกนั้นก้มลงไปพยุงหญิงสาวตรงหน้าให้ลุกขึ้น “จะให้ฉันทิ้งผู้หญิงที่กำลังบาดเจ็บไว้คนเดียวในซอยมืดๆ แบบนี้...ขอโทษนะ ฉันคงทำไม่ได้”

“พี่สาว...” หญิงสาวเรียกยี่หวาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แต่ถ้าพี่สาวไม่หนีไปพี่จะเป็นอันตราย”

“ไม่ต้องห่วงเธอนั่งพักเถอะ ที่เหลือฉันจัดการเอง” ยี่หวาพยุงให้เธอนั่งพิงกับกำแพงเสร็จก็เดินมาประจันหน้ากับผู้ชายทั้งสามคนอย่างหาเรื่อง สายตาราวกับสามารถฟันร่างคนให้ขาดเป็นสองท่อนได้เลย

ทำเอาชายทั้งสามคนถึงกับรู้สึกเสียวสันหลังวาบ รังสีที่ออกมาจากตัวผู้หญิงคนนี้คืออะไร จากผู้หญิงที่ดูบอบบางในตอนแรกตอนนี้กลับมีแต่จิตสังหาร “จะว่าไปเธอก็สวยมากเลยนะ ถ้าจับทำเมียคงดีไม่น้อย”

วินาทีต่อมายี่หวาก็พุ่งเข้าไปใช้สันมือทุบเข้าไปที่ท้ายทอยของผู้ชายคนหนึ่ง แล้วก็หันไปต่อยตรงขมับชายอีกคนจนทั้งคู่สลบไป จากนั้นก็ใช้สองนิ้วจ่อไปที่คอหอยของผู้ชายคนสุดท้าย มุมปากยกขึ้นน้อยๆ แค่นเสียงเอ่ย “จะสู้ไหม”

“ไม่ดีกว่าครับพี่สาว” เขารู้ดีว่าจุดที่เธอเอานิ้วจ่ออยู่ ถ้าทิ่มเข้าไปจะทำให้คอหอยของเขาหุบเข้าหากัน เผลอๆ ทำให้เขาหายใจไม่ออกได้ในทันที

“รู้นะว่าควรทำไงต่อ” น้ำเสียงของยี่หวาเรียบเฉย อย่างกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเอาอีกฝ่ายได้แต่พยักหน้า รีบเดินนำเธอกับหญิงสาวอีกคนไปยังโกดังรกร้างแห่งหนึ่งที่อยู่ในซอยลึกเข้ามาอีก