ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 76

วันต่อมา

หลังจากที่ยี่หวาไปส่งเรนจิที่โรงเรียนเสร็จ ก็ขับรถมายังสตูดิโอยูที่นัดกับควิลเลอร์ไว้เมื่อวาน พอมาถึงยี่หวาก็เดินไปยังห้องแต่งตัวตามที่ควิลเลอร์ได้ส่งรายละเอียดมาให้ในไลน์เมื่อเช้านี้

“มาแล้วเหรอ มาเร็วดีนี่” เสียงชายหนุ่มที่พยายามดัดเสียงให้สาวดังขึ้นทันทีที่ยี่หวาเปิดประตูเข้ามา

“พี่ควิล สวัสดีค่ะ”

“อืม เดี๋ยวเธอเอาชุดนี้ไปเปลี่ยนก่อน จะได้ออกมาแต่งหน้าทำผมและคุยรายละเอียดกัน” ควิลเลอร์ยื่นชุดให้ยี่หวา เป็นเดรสสไตล์เจ้าหญิงปาดไหล่สีม่วง กระโปรงชีฟองด้านนอกพลิ้วสวย

“ค่ะ”

พอยี่หวาแต่งตัวเสร็จ ออกมาก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างควิลเลอร์ ข้างกายมีกระเป๋าเครื่องสำอางขนาดใหญ่ ดูแล้วผู้หญิงคนนี้คงเป็นช่างแต่งหน้าสินะ ยี่หวาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วยกมือไหว้อย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะ”

“อย่าบอกนะว่าเธอคือยี่หวา”

“ใช่ค่ะ”

“โอ้ว! ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยขนาดนี้ สวยกว่าที่เห็นในรูปอีก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าของแบรนด์ถึงเลือกเธอเอง” ระริน หญิงสาวที่เป็นช่างแต่งหน้าเอ่ยขึ้น

“ขอบคุณค่ะ”

“เริ่มแต่งหน้ากันเถอะ” ควิลเลอร์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าระรินเอาแต่มองหน้ายี่หวาอย่างชื่นชมไม่หยุด “โฆษณาที่เธอต้องถ่ายจะเป็นโฆษณาคอนแทคเลนส์ของแบรนด์บัสบี้นะ คอนเซ็ปต์ไม่ยาก ฉากแรกแค่เธอทำท่าให้มีความสุขสไตล์สาวน้อยวัยใส ส่วนฉากที่สองจับสินค้าแล้วพูดว่า ‘เพราะดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ อย่าลืมเลือกคอนแทคเลนส์บัสบี้นะคะ’ แค่นี้ พอได้ไหม”

“ได้ค่ะ” ยี่หวาตอบกลับขณะที่กำลังหลับตา เพราะเธอกำลังถูกแต่งหน้าอยู่

“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันไปแจ้งผู้กำกับให้ทราบก่อน ว่าเธอมาแล้วกำลังแต่งหน้าอยู่” ว่าจบควิลเลอร์ก็เดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงยี่หวาและระรินสองคน

“ลงบำรุงเสร็จแล้วเธอจะใส่คอนแทคเลนส์เองหรือให้ฉันใส่ให้”

“ฉันใส่เองก็ได้ค่ะ” ยี่หวารับกล่องใส่คอนแทคเลนส์มา จากนั้นก็ลงมือใส่ด้วยความรวดเร็ว เพราะตอนอยู่ต่างประเทศยี่หวามักจะต้องปลอมตัวบ่อยๆ เธอจึงใส่จนชินแล้ว

พอยี่หวาใส่เสร็จ ระรินก็ลงมือแต่งหน้าต่อ “หน้าสดเธอสวยมาก แต่งหน้าก็ง่าย เหมือนเจ้าหญิงจริงๆ เลย”

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากที่ยี่หวาแต่งหน้าทำผมเสร็จ ควิลเลอร์ก็เข้ามาพาเธอไปยังห้องสตูดิโอที่ใช้สำหรับถ่ายโฆษณา และทันทีที่ยี่หวาเดินมาถึงทุกสายตาก็จ้องมายังเธอเป็นทิศทางเดียว ขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งกันอยู่ ควิลเลอร์ก็พายี่หวาเดินไปหาผู้กำกับจณัตว์

“มาแล้วค่ะ”

“โอ้ว! งดงามมาก สมแล้วที่คุณชรัณตัดสินใจเลือกจากเพียงแค่ภาพถ่าย ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวจริงจะสวยกว่าในรูปอีก เธอพร้อมแล้วใช่ไหม ควิลเลอร์คงบอกคอนเซ็ปต์ไปแล้วนะ”

ยี่หวาโค้งตัวเล็กน้อยเชิงขอบคุณ “พร้อมแล้วค่ะ”

“งั้นก็เริ่มถ่ายกันเลย ทุกฝ่ายเตรียมพร้อม!” สิ้นเสียงผู้กำกับ สติทุกคนก็เริ่มกลับมารีบหันมาจัดการกับอุปกรณ์เพื่อเตรียมถ่าย “แอคชั่น!”

ตอนนี้ยี่หวากลายเป็นเด็กสาวคนหนึ่ง ที่มีแต่ความสดใส กำลังหมุนตัวอย่างมีความสุขในฉากพื้นหลังสีเขียว มีฟองลูกโป่งลอยมา บวกกับลมพัดจากพัดลมด้านข้าง เธอยิ้มให้กล้องและเอาผมทัดหู บ้างก็เอานิ้วจิ้มไปที่ฟองลูกโป่งให้แตก จากนั้นก็ได้ยินเสียงผู้กำกับ “คัท! ดีมาก! ส่งสินค้าให้นักแสดงจะได้ถ่ายฉากต่อไป”

“ขอบใจ” ยี่หวาตอบกลับเพียงสองคำก็เดินมายังห้องทำงาน

อมีเลียที่กำลังนั่งทำงานอยู่พอเห็นเจ้านายลุคนี้ก็มีสีหน้าไม่ต่างจากพนักงานด้านล่าง “เจ้านาย! ปกติคุณจะสวย แต่วันนี้น่ารักมาก เหมือนเด็กมอปลายเลยค่ะ”

“เธอก็ชมเกินไปแล้วเอมี่”

“ไม่เกินไปเลยค่ะ ดีนะที่ฉันอยู่กับเจ้านายจนชินแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องเบี่ยงเบนแน่เลย”

ยี่หวาหัวเราะออกมาเล็กน้อย ถามกลับด้วยสีหน้าหยอกล้อ “อยากไหมล่ะ”

“อย่าแกล้งฉันเลยค่ะ” อมีเลียทำหน้าจะร้องไห้ เพราะถ้าเจ้านายเอาจริงเธอต้องเบี่ยงเบนทางเพศแน่ๆ

“ฉันล้อเล่น ว่าแต่เรื่องที่จะเปิดบูติคไปถึงไหนแล้ว” สีหน้ายี่หวากลับมาจริงจังเมื่อเข้าสู่โหมดประธาน

“ทางพิทวัสชญวงศ์ตอบกลับมาแล้วค่ะ แถมยังลงมือจัดเตรียมสถานที่เรียบร้อยแล้วด้วย คาดว่าภายในอาทิตย์นี้ก็สามารถเปิดร้านได้แล้วค่ะ”

“แล้วทางนั้นเขาว่ายังไงบ้าง สะดวกวันไหน”

“อีกฝ่ายยื่นเสนอให้เป็นวันอาทิตย์นี้ค่ะ”

“งั้นก็ตามนั้น เจรจากับอีกฝ่ายให้แน่ชัดแล้วก็ทำการกระจายข่าวได้เลย ส่วนวันนี้ฉันจะไปดูลาดเลาก่อนแล้วกัน เผื่อว่ามีจุดที่ต้องปรับปรุงตรงไหนจะได้แจ้งฝ่ายนั้นอีกที” ไม่คิดเลยว่าจะเสร็จเรียบร้อยได้เร็วขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นเขา

“ได้ค่ะเจ้านาย”