พยัคฆราช นิยาย บท 1
พยัคฆราช ชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวย ใช่แล้วเขาคือลูกชายของสิงหราช
ถึงวันนี้อายุของเขาก็ล่วงเลยผ่านมา 27 ปีแล้ว พอศึกษาจบชั้นที่คิดว่าตัวเองพอที่จะดูแลบริษัทแทนพ่อได้ เขาก็ได้รับช่วงต่อจากสิงหราชผู้เป็นพ่อ
ตอนนี้โรงงานผลิตแอลกอฮอล์ หรือโรงงานเหล้าที่พ่อของเขาได้ทำไว้ ชายหนุ่มได้ขยายกิจการออกมาเป็นบริษัทใหญ่โต และผลิตอีกหลายอย่างไม่ได้ทำแค่นั้น ยังมีเครื่องดื่มเพิ่มเติมมาอีกหลากหลายชนิด
"ช่วยเซ็นต์เอกสารให้ด้วยค่ะ"
"เอกสารอะไร"
"ของที่กำลังจะจัดส่งไปต่างประเทศ" หญิงสาวยื่นแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาเพื่อให้เขาได้เซ็น
"ที่หลังให้คนอื่นเอาเข้ามา" พอเซ็นต์เสร็จชายหนุ่มก็จับมันโยนไปตรงหน้า
"ก็ทำตัวแบบนี้ไงใครเขาอยากจะเอาเข้ามาให้เซ็นต์" หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปหยิบเอกสารนั้นแต่ก็ถูกเขาคว้ากลับคืนไปเสียก่อน
"เธอว่าอะไร"
"ฉันต้องรีบเอาเอกสารไปส่งให้แผนกจัดส่ง" ว่าแล้วหญิงสาวก็ เอื้อมมือไปแย่งเอกสารนั้นกลับคืนมา
ดวงตาของทั้งสองมองจ้อง เหมือนกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน
[คอนโดหรู]
"คิดถึงที่รักจังเลยค่ะ" มือเรียวลูบไล้ร่องหน้าอกชายหนุ่มที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในห้อง
"อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรอีกล่ะ"
"ไม่มีใครรู้ใจซาร่าเท่าคุณอีกแล้วค่ะ"
"วันนี้ผมเหนื่อยอยากจะพัก มีอะไรก็รีบพูดมา"
"ก็บัตรเครดิตที่คุณให้มามันเกินวงเงินแล้วนี่คะ"
ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปให้กับผู้ช่วย เพื่อให้เพิ่มวงเงินในบัตรเครดิตให้กับผู้หญิงคนที่เขากำลังพัวพันอยู่
"คุณน่ารักจังเลยค่ะ" ว่าแล้วซาร่าก็ผลักร่างหนาของอีกฝ่ายล้มลงไปที่โซฟาแบบง่ายดาย
"ผมบอกว่าเหนื่อยไงซาร่า"
"ซาร่าได้ยินแบบนี้ทุกครั้งที่คุณกลับเข้ามาในห้องนี้" ริมฝีปากบางแนบจูบลงทันทีที่พูดจบ
ในเวลาเดียวกันนั้น.. ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของสิงหราช
"แสนสวยจ๊ะ"
"คะ"
"พรุ่งนี้แม่ฝากบอกให้พยัคฆ์กลับมาที่บ้านหน่อยนะลูก พ่อใกล้จะกลับมาแล้ว"
"เออ..ค่ะ" แสนสวยพ่นลมหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำไหว้วานจากอัปสรสุดาแม่ของพยัคฆราช
"ทะเลาะกันอีกหรือเปล่าลูก"
"นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้าเลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงไปก่อนนะ"
"เรื่องสำคัญ? เรื่องอะไรคะ"
"ลูกสาวของฉันถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล"
"เป็นอะไร" สีหน้าและท่าทางของหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที เมื่อรู้เหตุผลที่งานจัดส่งออกไม่ทัน
"เจ็บท้องกะทันหันค่ะ พอไปโรงพยาบาลต้องได้ผ่าตัดไส้ติ่งด่วน"
"แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ"
"ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ค่ะ"
"ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก ทีหลังก็อย่าสะเพร่าแบบนี้อีกนะคะ" ก่อนจะออกจากห้องนั้นมาเธอต้องได้ลอบถอนหายใจ
คนตัวเล็กเดินกลับมาที่ห้องของเขาอีกครั้ง
"ถ้าส่งออกไปตอนนี้ยังทันอยู่ไหมคะ"
"ทัน? แค่ออเดอร์ส่งออก ยังเลทแล้วนี่ใครเขาอยากจะมาทำธุรกิจด้วย"
"ช้าไปแค่วันเดียวเอง"
"เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าวันเดียวเอง เธอรู้ไหมว่าเอกสารนำเข้าต้องได้เดินเรื่องใหม่หมด"
"ฉันขอโทษค่ะ เรื่องนี้ฉันผิดเอง"
"รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้ว..ช่วยพิจารณาตัวเองด้วย"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พยัคฆราช