PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 20

Chris Part

.

“เจ้าสาวสวยมาก”

ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำชมหนาหูจากแขกทั้งจากฝ่ายผมเองและก็ฝ่ายเจ้าสาว ตั้งแต่พรีมเดินลงมาทุกคนก็เหมือนหยุดหายใจ พรีมเป็นคนสวยมากอยู่แล้ว สวยหวานแบบไทยแท้ ใบหน้ารูปไข่ทำให้เธอเป็นคนหน้าหวานมองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ยิ่งพออยู่ในชุดไทยยิ่งขับให้เธอสวยเหมือนกับนางในวรรณคดี ผมไม่ได้เวอร์หรอกนะ แต่เมียผมสวยมากจริง ๆ

“เสียดาย เล็งไว้ให้ลูกชายเราแท้ ๆ”

ผมหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่ไม่ได้หันกลับไปมองว่าเป็นเสียงของใคร ไม่อยากหงุดหงิดในวันมงคล ผมลุกขึ้นและเดินไปหาพรีม ยื่นมือไปให้เธอจับ และประคองเธอเดินมาที่ด้านหน้าเพื่อให้พิธีได้ดำเนินต่อไป

“วันนี้สวยมากนะ” อดไม่ได้ที่จะกระซิบหยอดว่าที่เมียซักหน่อย พรีมไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองผม แค่นั้นก็ทำให้ผมกลับมาอารมณ์ดีได้แล้ว พรีมไม่ได้เขินผมหรอก เธอแค่ทำตัวไม่ถูก แต่ผมมีเป้าหมายว่าจะต้องทำให้เธอเขินผมให้ได้ซักวันหนึ่ง เคยทำให้ผู้หญิงเขินมาเป็นร้อย แต่ถ้าทำให้เมียตัวเองเขินไม่ได้นี่เสียชื่อแย่

พิธีสงฆ์ผ่านไปอย่างเรียบง่าย พรีมถูกส่งตัวกลับขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอีกครั้ง ส่วนผมต้องไปเตรียมขบวนขันหมาก เราไม่ได้จัดกันใหญ่นัก มีประตูเงินประตูทองแค่ชั้นเดียวคือนับดาวและแซนดี้ ไม่ได้มีขบวนใหญ่โตและดนตรีอึกทึก เราแค่ทำให้ถูกลำดับขั้นของประเพณีเท่านั้น

“เมียมึงสวยมากวันนี้” ผมไม่ได้ตอบเควิล เอาแต่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะอารมณ์ดีกับการแต่งงานได้ขนาดนี้ แถมไม่ใช่งานแต่งงานที่เกิดจากความรักอีก อาจจะเพราะว่าได้เจ้าสาวที่สวยมากจนอยากแห่โชว์รอบกรุงเทพฯ หรืออาจจะเพราะผมรู้สึกว่าการแต่งงานกับพรีมไม่ใช่เรื่องแย่เลย

“ยิ้มโคตรโรคจิต”

“ใส่ร้ายกูนะไอ้วิล กูไม่ได้ยิ้มโรคจิตใช่ไหมวะเฟีย”

“...”

ไม่มีคำตอบจากคนเย็นชาแบบมาเฟีย มันถอนหายใจใส่ผมหนึ่งทีก่อนจะมองหาแฟนตัวเองที่รีบเดินเข้าไปบ้านไปเพื่อกั้นประตูเงินประตูทอง

อืมนะ วันแต่งงานกูแท้ ๆ สนใจแต่แฟนตัวเอง มันน่าตัดเพื่อนจริง ๆ

“ตั้น กูไม่ได้ยิ้มโรคจิตใช่ไหม” เมื่อพึ่งมาเฟียไม่ได้ ผมจึงหันกลับไปถามเพื่อนสนิทอีกคน

“อะไรนะ”

“ช่างเถอะ” ผมตัดบท วันนี้นอกจากเควิลและพบรักแล้วไม่มีใครดูปกติซักคน ไอ้มาเฟียก็เอาแต่ชะเง้อมองแฟนตัวเอง เพราะวันนี้นับดาวสวยมาก(แต่สวยสู้เจ้าสาวผมไม่ได้หรอก) ส่วนไอ้เนตั้นก็สภาพตาโหล ซึม ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ให้เดาก็คงทะเลาะกับเด็กของมันที่เลี้ยงไว้นั่นแหละ ไม่รู้เลี้ยงท่าไหนถึงได้เสียศูนย์ขนาดนี้ แต่ถ้าให้เดาอีกรอบผมว่ามันคงรักเขาไปแล้วละมั้ง แต่ไอ้เนตั้นปากแข็งมาก มากที่สุดในกลุ่มแล้ว มันคงไม่บอกผู้หญิงคนนั้นง่าย ๆ ว่ารู้สึกกับเขายังไง นี่เขาคงหนีไปล่ะสิ

“คริส เลิกคุยได้แล้ว จะถึงฤกษ์แล้ว”

“ครับม้า” โดนหม่าม้าดุผมก็ได้แต่หน้าจ๋อย แต่พอเริ่มเดินขบวนก็กลับมายิ้มได้อีกครั้ง เป้าหมายของผมคือชั้นสองของบ้านที่มีพรีมนั่งรออยู่

บ้านของพรีมที่ผมมาเหยียบบ่อยครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่ตื่นเต้นมากเท่าครั้งนี้ ผมเดินเข้าตัวบ้านไป แหงนหน้ามองบนบันไดชั้นบนสุดที่มีนับดาวและแซนดี้ยืนยิ้มหวานอยู่ มันเรียบง่ายและมีแต่คนสนิทอย่างที่พรีมต้องการจริง ๆ

ผมและเพื่อนเจ้าบ่าวรวมถึงช่างภาพเดินขึ้นไปบนบันไดนั้น ก่อนจะหยุดลงเมื่อเจอกับอุปสรรคนั่นก็คือประตูทองของสองสาว ผมส่งซองสีชมพูให้ทั้งสองคน แต่ถึงแบบนั้นสองสาวก็ยังไม่ยอมให้ผมเข้าไปหาพรีมอยู่ดี

“จะเข้าได้ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะคริส”

“ไม่เอายาก ๆ นะนับดาว”

“ไม่ยากหรอก คริสทำได้อยู่” แม้จะพูดแบบนั้น แต่รอยยิ้มของนับดาวไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย เธอจ้องหน้าผม ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดว่า “เต้นเบบี้ชาร์คให้ดูหน่อยสิ เพื่อนเจ้าบ่าวร้องให้คริสเต้นด้วยนะ”

“ห้ะ?”

“ทำไม่ได้เหรอ” แซนดี้พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ “หรือว่าไม่อยากเจอเจ้าสาว”

“อยากสิ แต่ว่า...” ผมเริ่มเหงื่อตก เพราะนับดาวยกมือถือขึ้นเตรียมถ่ายผมเต้นเบบี้ชาร์คอัพลงไอจีแล้ว ไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้มาก่อนให้ตายเถอะ

“ไม่มีแต่แล้ว เร็วซี่ เดี๋ยวเลยฤกษ์นะ” นับดาวเอ่ยกดดัน ผมหันไปมองเพื่อน ๆ ที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูก มีแค่เควิลกับพบรักที่ดูจะสนุกสนานและพร้อมร้องเพลงให้ผมเต้นเสียเหลือเกิน

ใช่สิ คนอายคือผมนี่

นี่ขนาดมีประตูแค่อันเดียวนะ ถ้ามีมากกว่าต้องมีอะไรที่พิศดารกว่านี้แน่ ๆ ไม่อยากจะคิดเลย

“เต้นแค่เบบี้ชาร์คนะ แค่เพลงเดียวเท่านั้นนะ”

“อื้อ แค่เพลงเดียว”

“พวกมึงร้องให้กูด้วย” ผมหันไปบอกเพื่อน ๆ ด้วยสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก นับดาวและแซนดี้เป็นคนส่งสัญญาณ กล้องวิดีโอและภาพนิ่งหันมาถ่ายผมเกือบทุกตัว เอาวะ ครั้งเดียวในชีวิต

“หนึ่ง สอง สาม”

.

Baby shark, doo doo doo doo doo doo

Baby shark, doo doo doo doo doo doo

Baby shark, doo doo doo doo doo doo

Baby shark!*

.

Mommy shark, doo doo doo doo doo doo

Mommy shark, doo doo doo doo doo doo

Mommy shark, doo doo doo doo doo doo

Mommy shark!

.

Daddy shark, doo doo doo doo doo doo

Daddy shark, doo doo doo doo doo doo

Daddy shark, doo doo doo doo doo doo

Daddy shark!

​ .

“พอเถอะ อายเขา” ผมอ้อนวอน ถ้าให้เต้นจนจบทั้งเพลงฆ่าผมเถอะ

“อะ พอก็ได้ เชิญเข้าไปหาเจ้าสาวได้เลยค่า”

“ขอให้พิมมี่และคริสมีความสุขมาก ๆ นะ ไม่ว่าจะเริ่มต้นจากอะไร แต่ขอให้ประคับประคองกันไปเรื่อย ๆ จนแก่เลย ฉันรออุ้มหลานอยู่นะ” คำอวยพรของแซนดี้นับว่าเป็นคำอวยพรที่เป็นเรื่องเป็นราวที่สุดแล้ว ซึ่งอะไรแบบนี้หาไม่ได้จากเพื่อน ๆ ของผมเลยซักคน เพื่อนผมนี่คุณภาพสุด ๆ

“พิมมี่ ผมขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ นะ คุณคริสก็ด้วยนะครับ ขอให้มีความสุข และครองรักกันไปนาน ๆ” ส่วนนี่เป็นคำอวยพรจากนิโคลัส หรือนิค บอสของพรีม ผมเองก็เพิ่งได้มีโอกาสรู้จักกับผู้ชายเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้านี้วันนี้เอง เขาเป็นคนประเภทเดียวกับผม ขี้เล่น คิดบวก และมีลักยิ้มเหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าต่างเชื้อชาติคงคิดว่าเป็นแฝดกัน และแน่นอนว่านิโคลัสไม่รู้ว่าเราแต่งงานกันโดยที่ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง ถึงได้อวยพรออกมาแบบนั้น

“พี่พรีม หนูติดตามพี่มานานแล้วนะคะ เป็นแฟนคลับเลยแหละ ไม่คิดว่าวันนี้พี่จะได้มาเป็นพี่สะใภ้แบบนี้ เห็นพี่มาหลายวันแต่ไม่กล้าเข้าไปทัก วันนี้พี่สวยมากเลยนะคะ พี่\-“

“อะแฮ่ม” ผมแกล้งคันคอส่งเสียงขัดเสียงเจือยแจ้วนั้น เพราะไม่อย่างนั้นน้องสาวของผมคงพูดอวยพรีมไม่หยุด มันไม่ใช่เวลาไหม นี่รดน้ำสังข์นะ

“แฮ่ ขอโทษค่ะ เอ่อ...งั้นครีมขอให้พี่ทั้งสองคนมีความสุขมาก ๆ นะคะ อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ มีลูกเยอะ ๆ เต็มบ้านเลยค่ะ” ครีมอวยพออกมาง่าย ๆ แต่เป็นสิ่งที่ทำให้พรีมหลบตาจนวุ่นวาย คงอายที่ถูกอวยพรให้มีลูกเยอะ ๆ สินะ

แขกและคนสนิทอวยพรเสร็จแล้ว ถึงเวลาของญาติผู้ใหญ่ขึ้นมารดน้ำสังข์และอวยพรบ้าง ป๊าผมเป็นคนแรกที่ขึ้นมา

“คริส พรีม ป๊าอวยพรให้ทั้งสองคนมีความสุขมาก ๆ เริ่มต้นมันอาจจะไม่ได้งดงามเท่าไหร่ แต่ให้นึกถึงวันนี้และวันข้างหน้าเข้าไว้ อดีตก็คืออดีต คนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ประคับประคองกันไปนะลูกนะ พรีมอดทนหน่อยนะ มีลูกมันไม่ง่ายเลย”

“ขอบคุณค่ะคุณลุง”

“จนถึงขั้นนี้แล้วยังเรียกคุณลุงอีกหรือ” ป๊าทำหน้าน้อยใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง ผมที่อยู่กับท่านมาทั้งชีวิตรู้ดีว่ามันเป็นแค่แอคติ้ง แต่พรีมที่ตามไม่ทันก็ได้แต่สำนึกผิดและรีบเรียกป๊าให้คนแก่ดีใจจนเนื้อเต้น

“พรีมขอโทษค่ะ...ป๊า”

คนต่อไปคือหม่าม้า ท่านเดินตาแดงเข้ามารดน้ำสังข์ให้ผมกับพรีม

“โทษทีนะ” หม่าม้าร้องไห้ออกมาจนได้ “ไม่น่าร้องไห้ในวันสำคัญแบบนี้เลย แต่ม้าแค่ดีใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝา คริส...ดูแลพรีมให้ดีรู้ไหม ให้สมกับที่บอกว่าจะรับผิดชอบเขา ลูกผู้ชายห้ามคืนคำเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นหม่าม้าคงเสียใจมาก”

“ครับม้า ผมจะดูแลพรีมให้ดี ผมสัญญา” ผมรับปากอย่างแข็งขัน หม่าม้าได้ยินแบบนั้นก็หันไปหาพรีมแทน

“หม่าม้าเคยคิดไม่ดีกับหนู ขอโทษด้วยนะลูก ม้าเอาแต่คิดแง่ลบกับหนูทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้จักหนูเลย แต่ตอนนี้ม้าได้รู้จักหนูมากขึ้นแล้ว ม้าขอโทษจริง ๆ ที่เคยคิดแบบนั้น ตอนนี้ม้าสามารถพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าหนูคือลูกสาวอีกคนของม้าแล้วนะ ม้าอยากให้หนูมีความสุข เหมือนที่อยากเห็นลูกแท้ ๆ ของม้ามีความสุข”

“ขอบคุณค่ะคุณ...ขอบคุณค่ะหม่าม้า”

“ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของเรานะ...หนูพรีม”

พรีมน้ำตาคลอเล็กน้อยเมื่อหม่าม้าพูดแบบนั้น พอหม่าม้าลงไปพ่อของพรีมก็ขึ้นมาแทนที่ ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่มีรอยยิ้มใจดีประดับอยู่เสมอ

“คริส พรีม พ่อขอให้เราทั้งสองคนมีความสุขมาก ๆ สร้างครอบครัวกันอย่างมั่นคง แม้แรกเริ่มบ้านหลังนี้อาจจะดูไม่ค่อยแข็งแรงนัก แต่ก็ขอให้เติบโตกลายเป็นบ้านหลังใหญ่ที่แข็งแรง อบอุ่น และมั่นคงนะ”

“ค่ะ/ครับ”

“คริส พ่อยกหัวใจของตัวเองให้คริสไปแล้ว ช่วยดูแลให้ดีได้ไหม”

“ผมสัญญาครับ” ผมพูดโดยที่ไม่หลบตาท่านแม้แต่น้อย ผมอยากให้คุณวัลลภมั่นใจว่าผมจะรักษาสัญญานี้ไปตลอด

“ขอบใจนะ”

คุณวัลลภเดินลงไปแล้ว และคนสุดท้ายก็เดินขึ้นมาแทนที่ ร่างสูงโปร่งในชุดผ้าไหมสีนวลตาเดินมาหยุดที่ผมก่อน คุณพิมพ์นภาค่อย ๆ รดน้ำสังข์ลงบนมือผม

“คริส ฝากพรีมด้วยนะ”

“ครับ”

คุณพิมพ์นภาหันไปรดน้ำสังข์ให้พรีมต่อแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาซักคำ เมื่อรดน้ำสังเสร็จก็เดินลงไป ไร้คำอวยพรจนพรีมได้แต่มองตามตาละห้อย ผมรู้ว่าพรีมอาจจะเสียใจและคิดว่าคุณพิมพ์นภาไม่ได้รักตัวเอง แต่สิ่งที่คุณพิมพ์นภาเน้นย้ำกับผมอยู่หลายครั้ง ทำให้ผมมั่นใจว่าเธอเองก็รักลูกสาวคนนี้ไม่น้อยไปกว่าใครเหมือนกัน