POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 27

หลังจากพวกเราแข่งวอลเลย์บอลชายหาดเสร็จและพากันแยกย้ายกลับห้องพัก เพื่อไปพักผ่อนเพราะตอนเย็นพวกเราทั้งหมดจะไปเดินตลาดคนเดินและค่อยกลับกัน

แอปเปิ้ลและฮาโมนี่ก็แยกไปกับผัวของมัน ส่วนพวกอีรีซี่ก็กำลังจะกลับไปที่ห้องพักตัวเองฉันจึงเดินตามพวกมันกลับ จังหวะที่กำลังเดินตามอยู่นั้นก็ถูกนายคาเรนเข้ามาจับที่แขนและลากให้เดินตาม

"นี่!!!จะลากกูไปไหน ปล่อยกูนะเว้ย!!!"

"เมียจ้าลืมอะไรหรือเปล่าครับ!!??"

"!!??"

พอนายคาเรนพูดเสร็จฉันก็เริ่มนึกอะไรบ้างอย่างและก็นึกได้ว่า เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวของเธอได้ถูกนายคาเรนขนย้ายมาไว้ที่ห้องพักของเขาแล้ว

"บอกกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องลากกูมาเลย!!" ฉันพูดอย่างไม่พอใจก่อนจะกระซากมือออกจากมือของเขา และเดินตามเขามาที่ห้องพัก

"ถ้าผัวไม่ลากเมียมา เมียก็คงเดินตามพวกเพื่อนกลับห้องพักแล้วมั้ง"

ฉันไม่พูดอะไรแต่จ้องมองเขาตาดุก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพักพร้อมกับนายคาเรน ฉันเดินตรงไม่ได้เตียงนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนเพื่อพักผ่อน

"เมีย!! ลุกไปอาบน้ำก่อน!!??" นายคาเรนที่เดินตามส้มหวานเข้ามาในห้องนอน ก็รีบเดินเข้าไปห้ามและบอกให้เธอลุกจากเตียงนอน

"ไม่เอา!! กูเหนื่อย กูง่วง กูอยากพักผ่อน" ฉันที่รู้สึกง่วงนอนและขี้เกียจลุกก็บอกเขาและจับผ้าห่มนอนคลุมโปงทันที

"ไม่ต้องเลย!! ลุกไปอาบน้ำ"

"ไม่!!!"

"จะลุกดีๆหรือจะให้ผัวอุ้ม!!??"

ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไรบวกกับไม่ได้ยินไม่ชัดว่าเขาบอกอะไร ก็จะสะดุ้งตกใจเมื่อนายคาเรนจัดเธออุ้มขึ้นจากเตียงนอน

"จะทำอะไร!!!??"

"ไปอาบน้ำ!!"

"ไม่เอาจะนอน!!"

"ก็นอนไปดิ่!!"

"กูจะนอนที่เตียงไม่ใช่ในอ่างอาบน้ำ"

"มันก็นอนได้ อยากนอนก็นอนไป เดี๋ยวผัวอาบน้ำให้"

"ไม่ต้อง!!!"

"อย่าดื้อกับผัว ถ้าไม่อยากให้ส้มหวานน้อยเจ็บตัว!!!"

พอเขาพูดเสร็จฉันก็รีบปิดปากเงียบทันทีและยอมนอนพิงขอบอ่างและปล่อยให้นายคาเรน อาบน้ำให้เธอถึงแม้จะไม่อยากก็ตาม เธอจึงปล่อยเลยตามเลยก็จะนอนหลับตาลง

ผมที่จับอุ้มร่างบางของส้มหวานมานอนพิงลงอ่างอาบน้ำ และเปิดน้ำอุ่นและน้ำเย็นผสมกัน และหยิบครีมอาบน้ำและลงมือลูบไล้ไปตามร่างบาง

ผมพยายามระงับอารมณ์ความต้องการของตัวเอง หลังการอาบน้ำให้ส้มหวานเสร็จอย่างทรมานตัวเอง และจับอุ้มร่างบางขึ้นจากอ่างน้ำและหยิบผ้าขนหนูคลุมร่างบางส้มหวานไว้

ผมเดินออกจากห้องน้ำตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียง ผมจัดท่านอนให้เธอรู้สึกนอนหลับสบาย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการตัวเอง

หลังจากช่วยตัวเองเสร็จและรู้สึกสบายตัว ผมจึงเดินออกมาจากห้องน้ำตรงไปที่เตียงนอน ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆส้มหวานและหลับไปทันที

14:25 น.

ฉันที่เผลอนอนไปตอนไหนก็ไม่รู้ก็รู้สึกถึงแรงกอดรัดบริเวณเอว เธอก้มลงมองมือที่กอดรัดตรงเอวก่อนจะหันไปมองด้านข้าง ก็เห็นเป็นนายคาเรนนอนหลับอยู่ เธอจึงพยายามยกมือของเขาออกจากเอว ยิ่งพยายามยกออกเขาก็ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้นไปอีก

"โอ้ยย!!! กอดกูสักแน่น!! กูหายใจจะไม่ออกอยู่แล้ว!!!" ฉันบ่นพึมพำคนเดียวอย่างหงุดหงิดและพยายามยกแขนของเขาออก ไม่นานความพยายามของเธอก็สำเร็จ

เธอจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอน มันทำให้ผ้าขนหนูที่คลุมร่างอยู่ร่วงลงจากลำตัว มันทำให้ฉันรู้สึกหนาวพอก้มลงมองตัวเองก็เห็นว่าตัวเองกำลังโป๊อยู่ ก็ตกใจและรีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มร่างกายตัวเอง

"ไอ้คาเรน!!!"

ฉันหันไปมองคนที่นอนหลับอยู่อย่างสบาย เธอยกมือขึ้นและทุบลงไปที่อกแกร่งไปหนึ่งที จนคนที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตกใจตื่น

"โอ้ยยยยยยยย!!!!"

เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!!

"โอ้ยยย!!!! เจ็บๆๆๆ!!!!"

"ทำไมมึงไม่หาเสื้อผ้าใส่ให้กูว่ะ!!!???" ฉันจับผ้าห่มไว้แน่นและยกมือขึ้นตีนายคาเรนอย่างโมโหที่เขาปล่อยให้เธอนอนโป๊แบบนี้

เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!

"โอ้ยยยย เจ็บครับเมีย!!!"

"ปล่อยมือกู!!??"

หลังจากที่ฉันทุบและตีใส่นายคาเรน จนถูกเขาจับมือที่พยายามทุบตีเขา เธอจึงจ้องมองและพยายามดึงมือของตนเองออกจากมือเขา

"อย่าดิ้นดิ่ เดี๋ยวผ้าก็หลุมหรอ!!??"

"นั้นก็ปล่อยกู"

"ถ้ายอมปล่อย เมียสัญญานะว่าจะไม่ตีผัว"

"เออ"

สุดท้ายฉันก็ต้องยอมแพ้พอลิฟท์ลงมาด้านล่าง เธอก็ต้องกดปิดลิฟท์และกดขึ้นด้านบนใหม่อีกรอบ ฉันได้แต่ยืนกอดอกอย่างไม่พอใจ ส่วนนายคาเรนตอนนี้ก็เอาแต่ยืนยิ้มอย่างพอใจ

หลังจากเสียเวลาขึ้นไปเปลี่ยนชุดใหม่และลงมาด้านล่าง ที่ตอนนี้ทุกคนกำลังยืนรอเธอกับนายคาเรนกันหมด

"มึงไม่มาพรุ่งนี้เลยอ่ะ ไอ้สัส!!!"

"อีเถื่อน!!! กว่าจะลงมาได้นะมึง"

"พูดมากว่ะ!!" ฉันเดินตรงไปหาพวกเพื่อนของเธอที่ยืนรออยู่ ก่อนจะหีนไปแยกเขี้ยวใส่อีรีซี่มัน ไม่นานพวกเราทั้งหมดก็เดินออกมาจากรีสอร์ทของพี่สเวน

พี่สเวนพาพวกเราเดินมาตามริมหาดทรายไม่นานก็ถึงตลาดคนเดินที่มีร้านค้ามาตั้งให้เลือกซื้อมากมาย พวกเราแยกย้ายกันไปเดินดูของกินกัน

ฉันเดินดูของกินมากมาย ไม่ว่าจะเป็นของสด อาหารทะเล ลูกชิ้น ผลไม้ และขนม ของฝาก เธอเดินแวะร้านนั้นร้านนี้จนไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ได้มีคนเดินตามเธออยู่

"จะซื้ออะไรเยอะ กินหมดหรอ!!??"

"อุ้ย!!! ตกใจหมด!!"

"ขวัญอ่อนจังเลยนะครับ คุณเมีย!!!"

"ตามมาทำไม!!!??"

"ไม่ได้เดินตาม ผัวก็เดินดูของเหมือนกัน"

ฉันเลิกสนใจนายคาเรนเพราะขี้เกียจจะเถียงกับเขา และหันกลับไปจ่ายเงินค่าลูกชิ้นที่เธอสั่งกับพ่อค้าและเดินออกจากร้านเพื่อดูร้านอื่นต่อ

ฉันเดินดูร้านค้าไปเรื่อยๆะร้อมดับมีนายคาเรนเดินตามหลังไม่ห่าง ไม่ว่าเธอจะแวะร้านไหนเขาก็จะแวะด้วย จนถึงเวลาที่นัดรวมตัวเธอจึงเดินไปทางที่ได้นัดกันไว้

"มึงซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยว่ะ!!??" เสียงแอปเปิ้ลถามขึ้นเมื่อมันหันมาเห็นเธอเดินถือของกินมากมายเต็มมือสองข้าง

"ของมันน่ากินจนกูอดใจไม่ไว้" ฉันยกถุงของกินโชว์ให้แอปเปิ้ลดู ก่อนจะตอบตามความจริง

"สองชั่วโมงมึงไม่ได้อะไรมาเลยหรอว่ะ ไอ้คาเรน!!??" เสียงพี่ฟิวเวอร์ถามขึ้นหลังจากที่นายคาเรนเดินตามหลังเธอเข้ามา

"ไม่รู้จะซื้ออะไร เห็นคุณเมียซื้อแล้ว กูก็อิ่มแล้วล่ะ"

"แหวะ กูจะอ้วกว่ะ!!"

ไม่นานทุกคนก็เดินมาครบและเตรียมตัวกลับกรุงเทพ จากตอนแรกมาอย่างไรตอนนี้กลับไม่ได้กลับเหมือนตอนแรก ฮาโมนี่กลับกับพี่สเวน แอปเปิ้ลกลับกับพี่แม็ททิว ส่วนพวกอีรีซี่พี่ฟิวเวอร์อาสาพาไปส่ง ส่วนฉันคงไม่พ้นนายคาเรนที่ตอนนี้ลากเธอมาที่รถของเขาเรียบร้อยแล้ว

--------------------------------------------------

.... ผิดพลาดตรงไหน ขออภัย ณ ตรงนี่ค่ะ ...

ถ้าอ่านแล้ว งง กับเนื้อหา คอมเม้นแจ้งได้นะคะ ยินดีเอาไปปรับปรุง