ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 101

“แม่คิดแผนที่จะจัดการมู่ซย่าได้แล้ว แม่จะหาผู้ชายมาคนหนึ่ง และสร้างเรื่องให้เธอมีข่าวฉาว ถึงตอนนั้นพ่อของเธอก็จะนึกขึ้นได้ว่ายังมีลูกสาวคนนี้อีกคน เชื่อแม่นะ อีกไม่นานแม่ก็สามารถรับเธอกลับมาอยู่บ้านได้อย่างเปิดเผย”

เมื่ออ่านข้อความในจดหมายจบ ดวงตาทั้งสองข้างของมู่ซย่าหรี่ลงอย่างเย็นชา

สองแม่ลูกคู่นี้ แต่ละคนชั่วร้ายไม่แพ้กันเลย เพียงแต่มู่ซินเย่ว์ยังประเมินความสามารถของเธอต่ำเกินไป

หล่อนต้องการทำลายความบริสุทธิ์ของเธออย่างงั้นหรือ? ถ้าเช่นนั้นก็ต้องลองดูหน่อยว่ามู่ซินเย่ว์จะมีความสามารถทำลายได้หรือไม่

“ฟรึบ” เสียงจุดไฟดังขึ้น มู่ซย่าใช้ไฟแช็กจุดไฟเผาจดหมาย เผาจนไหม้เกรียมไม่มีเหลือ

อีกด้านหนึ่งมู่ซินเย่ว์เดินไปเดินมาอยู่ในห้องอยู่หลายรอบด้วยท่าทีกระวนกระวาย ทันใดนั้น เธอมองไปยังปฏิทินที่แขวนอยู่บนกำแพง

อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของสวี่ซิงซิงแล้ว แต่สวี่ซิงซิงกับมู่ซย่าเป็นเพราะเรื่องของหมาตัวนั้น แน่นอนต้องมีความปาดมางเกิดขึ้นในใจเป็นแน่

ในดวงตาของเธอเกิดประกายขึ้นมาแวบหนึ่ง จึงหันตัวกลับไปหยิบมือถือแล้วรีบโทรศัพท์ไปหาสวี่ซิงซิงทันที

เมื่อสวี่ซิงซิงรับสาย ก็ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก “มีอะไร?”

แม้ว่ามู่ซินเย่ว์มีศักดิ์เป็นน้าของสวี่ซิงซิง แต่ก็เป็นญาติห่างๆ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจที่จะเคารพผู้อาวุโสอะไรนั้น

“ไอหยา...นี่ใครที่ไหนกล้ามายั่วโมโหซิงซิงของพวกเรา?” มู่ซินเย่ว์ทำเป็นไม่สนใจน้ำเสียงของสวี่ซิงซิง พูดด้วยเสียงหัวเราะ “บอกน้ามา เดี๋ยวน้าจะช่วยสั่งสอนแทนเราให้!”

สวี่ซิงซิงส่งเสียงฮึไม่พอใจอย่างเย็นชาก่อนจะเอ่ย “ไม่จำเป็น ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องของคุณ ฉันก็คงไม่โดนตระกูลฉินถอนหมั้น ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดคุยกับคนในบ้านพวกคุณ”

มู่ซินเย่ว์ถามด้วยความประหลาดใจ “ตระกูลฉินถอนหมั้นกับเธอแล้ว? มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

สวี่ซิงซิงไม่อยากพูด แต่เพราะซินเย่ว์พูดหว่านล้อมหลอกล่อเธอ เธอจึงได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งเหตุที่เกิดและบทสรุปสั้นๆไปหนึ่งรอบ

“ซานซาน เธอผอมเกินไปแล้ว กินน่องไก่บำรุงหน่อย” มู่ซินเย่ว์พูดทำลายความเงียบ และเป็นฝ่ายคีบน่องไก่ไปให้เธอ

มู่ซย่าเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นมู่ซินเย่ว์ยิ้มกว้าง ในสายตานั้นไม่ได้แสดงถึงความเกลียดชังใดๆ

เห็นทีมู่ซินเย่ว์ใจเย็นลงมาแล้ว ก็แสดงว่ามู่ซินเย่ว์ได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว

มู่ซย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ริมฝีปากยิ้มอย่างไร้เดียงสา “ขอบคุณค่ะคุณน้า” เธอพูดจบ ก็รอดูว่ามู่ซินเย่ว์จะพูดอะไรต่อ

จะตกปลา ก็ต้องปล่อยสายเบ็ดให้ยาวๆ เธอจะรอดูว่ามู่ซินเย่ว์จะปล่อยสายเบ็ดให้ยาวยังไง

“เฮ้อ...” ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวๆ ของมู่ซินเย่ว์ “ยัยซานซานเด็กคนนี้ เป็นฉันเองที่ตามใจจนเสียคน”

มู่ซย่าคิดในใจ “เริ่มแล้วสินะ”