ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 145

เขาย่างเท้าเดินไปถามอย่างเย็นชาว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ชายผมบลอนด์สีหน้าขมขื่นและพูดอย่างขาดความมั่นใจ "โปรแกรมไฟร์วอลล์และโปรแกรมขัดขวางที่ผมตั้งใจทำถูกแฮกแล้ว..."

“เข้าประเด็นสิ” ชายผู้นั้นพูดต่อ “ฉันไม่สนใจกระบวนการ แค่อยากรู้ผลลัพธ์”

ชายผมบลอนด์พูดตะกุกตะกักว่า "ผล ผลก็คือ คาดว่าไม่ถึงสองนาที อีกฝ่ายจะตามหาเราเจอ"

สีหน้าของชายผู้นั้นเคร่งขรึมขึ้น

เขารู้ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยถูกล้อมรอบด้วยคนมีความสามารถต่างต่างนานา บางกลุ่มก็อยู่ในที่สว่างเปิดเผย บางกลุ่มก็ซุ่มอยู่ในเงามืด แล้วก็มีชายที่ชื่อหลัวอี้ที่เชี่ยวชาญในด้านเครือข่ายเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเขาจึงจงใจเลือกซือถูกรุ๊ป ปิดกั้นสัญญาณทั้งหมดเพื่อที่เยี่ยซือเจวี๋ยจะได้ไม่สามารถติดต่อกับหลัวอี้ได้

ในเมื่อถูกตัดขาดจากหลัวอี้แล้ว เหตุการณ์ก็ไม่น่าจะเป็นแบบนี้สิ

สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...

จะเป็นไปได้ไหมว่ามีคนรอบตัวเยี่ยซือเจวี๋ยที่เขาไม่รู้จักอีก?

ชายผมบลอนด์ชี้นิ้วมาทางเขาแล้วพูดว่า "ท่านดยุค เราต้องเลือกเดี๋ยวนี้... จุดประสงค์ของอีกฝ่ายชัดเจน ว่าต้องการการควบคุมประตูอัจฉริยะคืน หากเราคืนการควบคุมให้กับพวกเขาไปเดี๋ยวนี้ หน่วยข่าวกรองของฝั่งนั้นจะไม่มีเวลามาตรวจสอบตำแหน่งของเราต่อ แต่ถ้าเราไม่ปล่อยการควบคุม เราก็จะถูกเปิดเผยตำแหน่งต่อเยี่ยซือเจี๋ย หลังจากนี้ไม่ใช่พวกเราที่อยู่ในที่มืดและพวกเขาอยู่ในที่สว่างอีกต่อไป การรับมือกับพวกเขาจะยิ่งยากขึ้นไปอีก…”

ชายผู้นั้นเงียบไป

ถ้าเกิดคืนการควบคุมให้พวกเขา แผนครั้งนี้ก็จะพังทลายไปในพริบตา

จะให้ปล่อยไอ้คนสมควรตายอย่างเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นไป? เขาไม่ยอมหรอก!

พูดได้ว่าโอกาสในครั้งนี่ใช้ประโยชน์จากเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมและวางกับดักในตอนที่เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ทันได้ตั้งตัว ถ้าครั้งต่อไป เยี่ยซือเจวี่ยคงจะไม่ได้ถูกขังในตึกได้อย่างง่ายๆ แบบนี้อีกแน่

ชายผู้นั้นกำมือแน่น เส้นเลือดบนแขนของเขาปรากฎเด่นชัด

แต่สิ่งที่แย่ก็คือ เพดานที่สั่นคลอนมาเป็นเวลานานก็ได้รับแรงสะเทือนนี้จนสูญเสียความมั่นคงและค่อยๆ เริ่มถล่มลงมา

“สายเกินไปแล้ว!” เยี่ยซือเจวี๋ยคว้าข้อมือมู่ซย่าและกล่าวว่า “รีบไปกันเถอะ! อีกเดี๋ยวที่นี้ก็ใกล้จะถล่มแล้ว!”

มู่ซย่าไม่ขยับ ดวงตาของเธอจับจ้องที่หน้าจอและพูดว่า "เดี๋ยว! ฉันใกล้จะบุกรุกสำเร็จแล้ว!"

"ไม่ต้องสนใจแล้ว!ไปเถอะ!"

ทันทีที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบ เพดานชิ้นใหญ่ตรงมุมห้องที่ทำจากคอนกรีตและเหล็กเส้นก็ตกลงมาทันที

ที่ตลกคือหน้าต่างบานนั้นยังคงนิ่งไม่ไหวติง มั่นคงราวกับภูเขา

มู่ซย่าผลักเยี่ยซือเจวี๋ยออกไปและพูดว่า "นายไปก่อน! ฉันจะลองอีกครั้ง!"

เธอต้องการที่จะสู้สุดตัว แต่เธอไม่ต้องการให้เยี่ยซือเจวี๋ยถูกฝังไปกับเธอ