ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 157

แต่ความจริงได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว มู่ซย่าไม่ใช่เด็กผู้หญิงธรรมดาจริงๆ

เขาเป็นคนที่มองคนเป็น

หลัวอี้ยิ้มอย่างแยเกและพูดกับเยี่ยซือเจวี๋ย "ฉันคิดว่าฉันอาจต้องรีบไปตรวจสาย ช่วงนี้ดูเหมือนจะไร้สาระ"

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังจะพูดแล้วมู่ซย่าก็มาถึงข้างหน้าพวกเขา

มู่ซย่ากอดสมุดบันทึกในอ้อมแขนของเธอแน่น เปิดปากของเธอและดูเหมือนจะลังเลที่จะพูด

แต่เธอเงียบอยู่นานและในที่สุดเธอก็พูดได้เพียงประโยคเดียว "ขอบคุณนะ...เยี่ยซือเจวี๋ย"

ขอบคุณที่เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยให้ฉันได้สมุดบันทึกของแม่

เยี่ยซือเจวี๋ยยักไหล่ "ดูเหมือนว่าเธอจะจำสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้ เธอชอบพูดขอบคุณมากขนาดนี้ กลับไปแล้วอย่าลืมทำเกี๊ยวให้ฉัน"

มู่ซย่าพยักหน้าอย่างจริงจัง “อือ! นายอยากกินเท่าไหร่ฉันก็จะทำให้”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธออย่างลึกล้ำและพูดด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง “เกี๊ยวที่เธอทำนั้นอร่อยฉันอยากกินมันไปตลอดชีวิตของฉัน เธอจะทำไหม?”

“แค่ก…” หลัวอี้ข้างๆ สำลักน้ำลายของตัวเอง

คำพูดของเยี่ยซือเจวี๋ยเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดว่าพวกเขาหมายถึงใช่มั้ย? เขาไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม?

ฤดูใบไม้ผลิของท่านประธานสี่พี่น้องเย็นชามาแล้ว ?

ถ้าเป้นแบบนี้จริง สามในสี่ของพวกเขาเป็นฤดูใบไม้ผลิเหมือนกัน ซึ่งจัดการยากจริงๆ

มู่ซย่ามองมาที่หลัวอี้ที่จู่ๆ ก็ไออย่างรุนแรง ใบหน้าของเขาขาวซีดและใบหน้าของเขาก็งงงวย

แค่ทำเกี๊ยวได้เท่านั้น แม้ว่าจะทำเกี๊ยวให้ตลอดชีวิต ก่อนที่เธอจะแก่เกินไปและไม่สามารถขยับตัวได้ เธอก็สามารถช่วยทำเกี๋ยวให้เขาได้อย่างแน่นอน

หลัวอี้มีปฏิกิริยาที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้เพื่ออะไร?

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้รีบร้อน เริ่มกังวลอย่างเห็นได้ชัดถึงการโจมตีที่โหดเหี้ยมของคู่ต่อสู้ในครั้งนี้

เมื่อคุณเริ่มกังวล คุณจะต้องแสดงออกอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า "ไม่เป็นไร หลังจากนี้จะมีโอกาสมาอีกมากมาย"

“มีคนต้องการฆ่าคุณ ดังนั้นเขาจึงวางแผนการระเบิดนี้เหรอ” มู่ซย่าถามด้วยความประหลาดใจ

เยี่ยซือเจวี๋ยตอบ"อืม"และพูดว่า "เธอจำตอนที่เธอช่วยชีวิตฉันครั้งนั้นได้ไหม นั่นก็เป็นพวกเดียวกันกับคนพวกนี้ แต่น่าเสียดาย คือตอนนี้เราก็ยังไม่รู้คู่ต่อสู้อีกฝ่ายคือใคร"

มู่ซย่ากัดฟันและพูดอย่างโกรธเคือง “คนบ้าอะไรเนี่ย ที่ต้องการฝังคนเกือบร้อยคนเพื่อฆ่าคนคนเดียว!”

หลัวอี้ถอนหายใจและกล่าวว่า "อีกฝ่ายซ่อนตัวได้ดีและในที่สุดพวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่คุณไม่พบตำแหน่งพวกเขา"

“ใครบอกกันเล่า” ดวงตาของมู่ซย่าเป็นประกาย