ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 189

มู่ซินเย่ว์ส่งบัตรเชิญมาให้เธอที่นี่ก่อนที่จะไปวัด ช่วงเวลานี้พ่อบ้านได้แอบเตือนเธอเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดอีกครั้ง และงานเลี้ยงวันเกิดก็คือวันพรุ่งนี้พอดี

งานเลี้ยงวันเกิดของสวี่ซิงซิงเป็นกับดักชัดๆ

ในเมื่อรู้ว่าเป็นกับดับแล้ว เธอก็จะหลีกเลี่ยงอย่างระมัดระวัง แม้กระทั่งตอนเผชิญหน้ากัน

แต่ถ้าพลาดโอกาสในครั้งนี้ไป ก็ไม่รู้แล้วว่ากับดักต่อไปจะอยู่ที่ไหน ฉะนั้นคว้าโอกาสนี้เพื่อกำจัดอุปสรรคให้หมดไปเสียเลยจะดีกว่า

หลังจากมู่ซย่าคิดไตรตรองแล้ว จึงโทรหาเยี่ยซือเจวี๋ยทันที

ซือเจวี๋ยรับสายและเอ่ยถามในทันที “มีอะไรเหรอ”

มู่ซย่าพูดตามความจริง “พรุ่งนี้ฉันยังมีงานเลี้ยงวันเกิดอีกงานที่ต้องไปเข้าร่วม เกรงว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงของนายไม่ได้แล้ว ขอโทษด้วย...”

เยี่ยซือเจวี๋ยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงถามว่า “งานเลี้ยงวันเกิดเริ่มกี่โมง”

มู่ซย่ามองบัตรเชิญและกล่าวว่า “หนึ่งทุ่ม”

เธอฟังเยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว “งั้นก็พอดีเลย งานเลี้ยงที่ฉันต้องเข้าร่วมเริ่มตอนบ่ายสี่โมง หลังจบงาน ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอ”

“นี่...มันจะกระชั้นชิดไปหรือเปล่า? นายหาคู่หูสาวคนอื่นดีกว่าไหม?”

แต่ทว่าเยี่ยซือเจวี๋ยกลับปฏิเสธในทันที “ฉันเรียกคนมาเปลี่ยนชุดราตรีเป็นไซส์ของเธอแล้ว เปลี่ยนคนไม่ทันแล้วล่ะ เธอไปเป็นเพื่อนฉันก่อน แล้วหลังจากนั้นเธอค่อยไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิด?”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบก็กลัวว่าเธอจะปฏิเสธ เขาจึงพูดเสริมอีกประโยค “เธอรับปากฉันแล้ว ครั้งนี้ถือเป็นค่าตอบแทนสำหรับไดอารี่เล่มนั้น”

เมื่อเยี่ยซือเจวี๋ยพูดถึงสมุดบันทึกประจำวัน มู่ซย่าจึงนึกขึ้นได้ว่าเขาเสี่ยงอันตรายเพื่อไปเอาสมุดบันทึกประจำวันมาให้เธอ สุดท้ายเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ เธอกัดริมฝีปากล่างแล้วจึงตอบรับ “งั้นก็ได้”

“อืม ถ้าอย่างนั้นฉันส่งรถไปรับเธอตอนสามโมงนะ”

“ได้” ขณะที่มู่ซย่าตอบรับก็นึกถึงเรื่องของสือซูเจินขึ้นมาได้ เธอจึงพูดกับโทรศัพท์ “เย็นวันนี้...”

เธอพูดไปครึ่งเดียวก็ตัดสินใจไม่พูดแล้ว เพราะพูดกับเยี่ยซือเจวี๋ยไปก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไรพวกเขาทั้งสองคนก็เปิดเผยอย่างตรงไปตรงมา

มู่ซย่าหลับตาและครุ่นคิดอยู่ในหัว เธอคิดไอเดียที่เยี่ยมมากได้อย่างหนึ่ง

เมื่อคิดไอเดียได้อย่างชัดเจนแล้ว มู่ซย่าก็พล็อยหลับไปเพราะฟังเสียงลมทางด้านนอก

ไม่นานก็ถึงวันต่อมา

เมื่อมู่ซย่าตื่นขึ้นมาก็เจอกับซือถูไห่ที่กำลังจะไปบริษัท

วันนี้ซือถูไห่ตื่นเช้า ใบเสร็จของเมื่อคืนทำให้เขากระปรี้กระเป่า เมื่อลงมาด้านล่างในตอนเช้าหน้าตาของเขาจึงเต็มไปด้วยความสดใส

เมื่อเห็นมู่ซย่าลงมา เขาจึงถามด้วยรอยยิ้ม “ทำไมตื่นเร็วขนาดนี้ ไม่พักผ่อนให้เยอะๆ หน่อยล่ะ?”

“อืม” มู่ซย่าผงกหัว “เมื่อคืนนอนเร็วจึงพักผ่อนพอแล้วค่ะ มีเรื่องนึง...พ่อคะ หนูอยากปรึกษากับพ่อสักหน่อย”

ซือถูไห่กล่าวอย่างอารมณ์ดี “เรื่องอะไร? พูดมาเถอะ ถ้าพ่อรับปากได้ พ่อก็จะรับปากลูก!”