ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 195

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเสริมอีกว่า “แต่เธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ ฉันแจ้งคนไว้ล่วงหน้าแล้วว่าเธอเป็นคู่หูสาวที่ฉันเชิญมา ไม่ใช่คนของงานเลี้ยงชนชั้นสูง ถึงตอนนั้นเธอก็ไม่ต้องเข้าร่วมการแข่งขันหมากรุกสากลแล้ว”

แต่มู่ซย่ากลับนิ่งอึ้งไป

จงหวนซู? ใช่ท่านจงที่เป็นลูกศิษย์ของเธอหรือเปล่านะ?

มู่ซย่ามีพรสวรรค์ในการเล่นหมากรุกสากลมาก ครั้งแรกที่เธอไปแข่งที่ต่างประเทศ เธอชนะก็ท่านจง

ตั้งแต่นั้นมา ท่านจงจึงรบกวนให้เธอสอนหมากรุกอยู่ตลอด แถมยังเรียกเธอว่าอาจารย์ เธอจึงต้องจำใจรับลูกศิษย์คนนี้ไว้อย่างไร้ทางเลือก

แต่ความจริงแล้วท่านจงกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญหมากรุกสากลระดับประเทศ?

ช่างบังเอิญจริงๆ

แต่ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าศิลปะในการเดินหมากรุกของท่านจงจะพัฒนาขึ้นบ้างไหม

จู่ๆ มู่ซย่าก็เงยหน้าพูดกับเยี่ยซือเจวี๋ยว่า “งั้นรบกวนนายไปบอกพวกเขาอีกครั้ง ว่าฉันก็อยากเข้าร่วมการแข่งขันนี้ การต่อสู่แบบเวียนฟังแล้วดูน่าสนุก”

เยี่ยซื่อเจวี๋ยมองดวงตาที่เปล่งประกายของมู่ซย่า จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแล้วถามเธอว่า “เธอเล่นหมากรุกสากลเป็นด้วยเหรอ”

“เป็นนิดหน่อยน่ะ”

เยี่ยซื่อเจวี๋ยเงียบไปครู่หนึ่ง

การฝังเข็มในครั้งก่อน รวมถึงเรื่องการระเบิดในครั้งนั้น มู่ซย่าก็พูดว่าทำเป็นนิดหน่อย

ถ้าเขาเชื่อคำว่าเป็น ‘นิดหน่อย’ ของมู่ซย่าอีกครั้ง เขาก็คงเป็นโง่แล้ว

“ได้ ในเมื่อเธออยากเล่น ฉันก็จะไปบอกกับพวกเขาให้ เธอกินขนมรอฉันอยู่ที่นี่ล่ะ อย่าเดินเถลไถล”

“โอเค” มู่ซย่ายกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ และมองเยี่ยซือเจวี๋ยดวงสายตาที่เป็นประกายเล็กน้อย

เขาคิดว่าเขาควบคุมตัวเองได้ดีมากแต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่ซย่า เขามักจะล้มเหลวเสมอ

มองน้อยหน่อยถึงจะดี

มู่ซย่ามองดูอีกฝ่าย แต่กลับไม่มีความทรงจำหลงเหลืออยู่ในหัวเลยแม้แต่น้อย

เธอกล่าวขอโทษอย่างมีมารยาทและเอ่ยถาม “ฉันเพิ่งกลับมาที่จิงตูค่ะ ยังรู้จักคนไม่มากเท่าไหร่ ไม่ทราบว่าคุณคือ?”

หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง และเผยให้เห็นสร้อยเพชรตัวท็อปของสวาร็อฟกี้ที่อยู่บนลำคอ

เธอฟังหญิงสาวพูด “ฉันชื่อว่าหลัวฉิง หลัวอี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ฉันเคยเจอคุณตอนงานเลี้ยงวันเกิดของซือถูชิงซาน”

มู่ซย่านึกได้ทันที

ที่แท้ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องหญิงของหลัวอี้ งั้นก็คนกันเองสินะ?

มู่ซย่าขยับปากกำลังจะยิ้มให้ แต่หลัวฉิงก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร “คนนุ่งห่มเสื้อผ้า พระพุทธเจ้านุ่งห่มทอง ประโยคนี่พูดไม่ผิดเลยจริงๆ ตอนที่เจอคุณที่บ้านซือถูในครั้งก่อน คุณยังเหม็นเหมือนกับขอทานอยู่เลย แต่เจอกันครั้งนี้ คุณใส่ชุดสวยงามดูแตกต่างไปจริงๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอาบน้ำมาสะอาดไหม? อาศัยอยู่ที่ชนบทมาตั้งนานหลายปี ไม่รู้เลือดของคุณจะเหม็นไปด้วยหรือเปล่า?

รอยยิ้มของมู่ซย่าจางลงไป