ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 208

มู่ซย่าเผยอริมฝีปากอันบางเฉียบของเธอ พร้อมทั้งปริปากพูดอย่างเมินเฉย “โธ่ เธออย่าคุกเข่าไปเลย ฉันไม่กล้าให้เธอคุกเข่าหรอก! เธอคุกเข่าไป คนอื่นจะหาว่าฉันทำเกินไปอีก หาว่าฉันรังแกเธอเอาได้”

หลัวฉิงขบเคี้ยวฟัน ถ้าเธอคุกเข่าไปแล้ว มู่ซย่าไม่ยอมรับการคุกเข่าของเธอ ถึงเวลานั้นจงหวนซูก็คงชักสีหน้าใส่เธอ

เธอเลยจำต้องยิ้มสู้ “อาจารย์ปู่ก็พูดเกินไป หนูอ่อนกว่าท่านถึงสองรุ่น คุกเข่าก็เป็นเรื่องอันสมควร”

“อ่อ” มู่ซย่าพยักหน้า “ดูเหมือนว่าเธออยากจะคุกเข่าแล้วสินะ? ทว่ามันสายไปแล้วแหละ! ฉันไม่อยากรับการคุกเข่าจากเธอ!”

หลัวฉิงสีหน้าซีดเซียว มองไปหาจงหวนซูด้วยความวิงวอน

ทว่าจงหวนซูไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ สายตาซาบซึ้งของเขานั้นจับจ้องไปที่มู่ซย่าเพียงคนเดียว ประหนึ่งว่ากำลังมองทรัพย์สมบัติอันล้ำค่าบนโลกใบนี้

จู่ๆมู่ซย่าก็ฉุดคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยปากพูดไปว่า “ยังมีอีกเรื่อง ถึงแม้ฉันจะไม่สนใจว่าคนอื่นจะนินทาฉันยังไง แต่คนอย่างฉัน รับไม่ได้กับการที่ถูกคนอื่นใส่ร้ายป้ายสี ดังนั้นฉันจำเป็นต้องล้างมลทินให้ตัวเอง”

มู่ซย่าพูดๆอยู่ก็ได้คลำหาโทรศัพท์ของตัวเอง

หลัวฉิงมีลางสังหรณ์ร้ายขึ้นในใจ

ในช่วงพริบตาเดียว เห็นมู่ซย่าจิ้มโทรศัพท์ไม่กี่ที ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น——

【ก่อนหน้านี้ที่เธอชนะมาตลอด ก็เป็นเพราะเธอจับได้คู่แข่งที่เป็นพวกมือสมัครเล่นทั้งนั้น ยังไม่เคยเจอนักหมากรุกตัวฉกาจ ส่วนฉันยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย แค่พวกเพื่อนพ้องของฉัน เธอยังเอาชนะพวกเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!】

คลิปเสียงเพิ่งจะเล่นไปได้ช่วงหนึ่ง คนที่หน้างานจำนวนไม่น้อยต่างพากันหน้าบูดหน้าบึ้ง

“ถ้าฟังไม่ผิดล่ะก็ เสียงนี้มันน่าจะเป็นเสียงของหลัวฉิงนี่นา? ดังนั้น คุณหลัวฉิง ในสายตาของเธอ ฉันเป็นแค่นักหมากรุกมือสมัครเล่นงั้นเหรอ? การแข่งขันสาธารณะเมื่อปีที่แล้ว เธอก็พ่ายแพ้ให้ฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง?”

“ยังนึกว่าคนที่ไม่มีมารยาทจะเป็นคุณมู่ซะอีก ไม่นึกเลยว่าจะเป็นหลัวฉิง พูดจาแบบนี้ มันช่างโหดร้ายเสียจริง!”

สีหน้าของหลัวฉิงเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาว ตาลีตาเหลือกรีบอธิบาย “ไม่ ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะด่าพวกคุณ......”

ทว่าคลิปเสียงยังไม่จบ——

【ใช่หรอ? ถ้าฉันชนะเธอขึ้นมาล่ะ?】

“อาจารย์......”

หลัวฉิงตกใจหมด โดนขับไล่ออกจากการเป็นลูกศิษย์ของจงหวนซู พอแม่ของเธอจะต้องรู้สึกว่าเธอทำขายขี้หน้า ตีเธอตายเป็นแน่!

ทว่าจงหวนซูไม่แม้แต่จะมองหน้าหลัวฉิง และได้ทำสัญญาณมือเพื่อเชื้อเชิญมู่ซย่า “อาจารย์ ไม่เจอกันนาน น้ำชาชั้นดีเพิ่งมาพอดี เชิญอาจารย์ดื่มชาก่อนครับ”

มู่ซย่าพยักหน้า มองไปหาเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วถามขึ้น “ต้องแข่งให้จบก่อนแล้วค่อยไปหรือ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มแบบลุ่มหลง พลางเอ่ย “คุณเป็นถึงอาจารย์ของท่านจง ฉันจะเอาอะไรไปสู้? ไปดื่มชากันเถอะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเพิ่งพูดออกไปได้ไม่นานก็เห็นคนแก่ผมขาวโพลนคนหนึ่งเดินเข้ามาโค้งคำนับให้มู่ซย่าพร้อมกับกล่าวว่า “คุณมู่ พวกคุณไปดื่มชา ถ้ามีผมไปด้วยคนคงไม่รังเกียจหรอกใช่ไหม”

มู่ซย่าแค่พริบตาเดียวก็จำเขาได้แล้ว นี่ก็คือท่านประธานของบริษัทโนอาห์กรุ๊ป คุณติงย่า

จงหวนซูมองมู่ซย่าอย่างชะงักงัน นึกว่าเธอไม่รู้จักคุณติงย่าซะอีก จึงเอ่ยปากแนะนำไป “ติงย่าเป็นเพื่อนเล่นหมากรุกที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน ไปกัน ติงย่า ฉันจะพานายไปเลี้ยงอาจารย์ของฉันดื่มชา!”