ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 220

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน อาจจะนานมาก หรืออาจจะผ่านไปแค่สิบนาที มู่ซย่าที่ต้องใช้สมาธิเป็นอย่างสูงไม่รับรู้ถึงเวลาที่เคลื่อนผ่านไป

เธอรู้แค่ว่า เหลือตำแหน่งฝังเข็มแค่จุดเดียวแล้ว

สมอง

ปล่อยเลือดออกจากสมอง ในการแพทย์ตะวันตกได้มีการใช้รักษาอาการหลอดเลือดสมองตีบ แต่น้อยมากที่จะมีคนเคยได้ยินว่าการแพทย์แผนจีนก็มีการเจาะปล่อยเลือดในสมองเช่นกัน

และการปล่อยเลือดในสมองออกมา ก็เป็นจุดที่อันตรายที่สุดในบรรดาจุดที่ทำการปล่อยเลือด และทำได้ยากลำบากมาก

มู่ซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก เมื่อจับจุดฝังเข็มและกำลังจะปล่อยเลือด ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

“แม่บ้านเฉิน เปิดประตู รถพยาบาลมาแล้ว”

เป็นเสียงของสวี่ซิงซิง

แม่บ้านเฉินที่เป็นแม่นมของสวี่ซิงซิง รักสวี่ซิงซิงจนเชื่อฟังทุกอย่างตลอดมา

แต่ครั้งนี้ เธอเผลอมองไปที่มู่ซย่าอย่างไม่รู้ตัว สอบถามความคิดเห็นของมู่ซย่า

มู่ซย่าไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา สายตาไม่เคลื่อนไหว ยังคงจ้องมองเลือดบนมือของสวี่ยิงซาน

แต่เธอรับรู้ได้ถึงสายตาของแม่บ้านเฉิน ปากก็พูดออกมาว่า “ขวางเอาไว้”

แม่บ้านเฉินเริ่มลังเล “คือ”

และในขณะเดียวกันสวี่ซิงซิงที่ยังไม่เห็นแม่บ้านเฉินมาเปิดประตูก็เริ่มรู้สึกผิดปกติ ทุบประตูแรงขึ้น

“เปิดประตู รีบเปิดประตูเลยนะ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะพังเข้าไป”

แม่บ้านเฉินร้อนใจจนต้องย่ำเท้าอยู่กับที่

“จะทำยังไงดี จะทำยังไงดีละเนี่ย”

สวี่ซิงซิงที่อยู่ข้างนอกเห็นว่ายังไม่มีใครมาเปิดประตู ก็ให้พ่อบ้านไปเอากุญแจมา แต่พอบิดกุญแจไขประตูเท่านั้น ก็พบว่าประตูถูกล็อกจากทางด้านใน

แม่บ้านเฉินหักหลังเธอ

แววตาของสวี่ซิงซิงเย็นชาลง สั่งการบอดี้การ์ดเสียงเย็นว่า “พังประตูเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

บอดี้การ์ดรับคำ ถอยหลังไปสองก้าว ใช้แรงที่มีแตะไปที่บานประตู

“ปัง”เสียงดังสนั่น ประตูห้องสั่นไหวอยู่ชั่วครู่ เมื่อเห็นว่าประตูจะถูกพังเข้ามาแล้ว

เลือดสดๆพุ่งกระฉูดออกมา ภาพน่าสะพรึงกลัวจนแทรกซึมเข้าไปในใจ

สวี่ซิงซิงและคนที่รออยู่ด้านนอกต่างก็ถูกภาพนี้ทำให้นิ่งอึ้งไป

แม่บ้านเฉินรีบร้องตะโกนขึ้นอย่างร้อนใจว่า “คุณหนูคะ คุณหนูให้เวลาคุณคนนี้อีกสักหน่อยเถอะ ขอร้องล่ะค่ะคุณหนู……”

สวี่ซิงซิงถูกเสียงของแม่บ้านเฉินดึงสติกลับมาจากอาการตกตะลึง

เธอตะโกนด่าอย่างร้อนใจและแค้นใจว่า “แม่บ้านเฉิน นี่คุณเลอะเลือนไปแล้วหรือไง ถึงได้เห็นดีเห็นงามให้มู่ซย่าฆ่าคน เด็กๆ รีบบุกเข้าไปเร็วเข้า”

คนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงจนต้องสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ปากเอาแต่พร่ำไม่หยุด “ฆ่าคน ฆ่าคน”

“ปัง——”เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง

โต๊ะที่ขวางอยู่หน้าประตูถูกเตะออกไปแล้ว

เสียงบานประตูล้มลงไปที่พื้น พื้นห้องสั่นสะเทือนไปชั่วครู่

สวี่ซิงซิงเป็นคนแรกที่บุกเข้าไป

เธอตรงไปที่มู่ซย่า ตะคอกเสียงดังด้วยใบหน้าที่แทบจะเรียกได้ว่าดุร้าย “มู่ซย่า ฉันจะให้แกชดใช้ด้วยชีวิต”