ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 229

สวี่ซิงซิงยืนยันแน่ชัดว่าตัวเธอนั้นไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ เธอก้าวเท้าและคิดจะเดินเลี่ยงเขา

เธอไม่ต้องการอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดนี้อีกแม้เพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม เพราะนี่ไม่ใช่งานเลี้ยงวันเกิดของเธออีกต่อไป กลับกลายเป็น ‘งานเลี้ยงเปิดตัว’ มู่ซย่า

แต่ทว่าชายคนนั้นเหยียดมือออกมาและขวางเธอไว้อีกครั้ง ริมฝีปากโค้งงอเป็นรอยยิ้มและเอ่ย “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณสวี่”

สวี่ซิงซิงได้ยินเสียงนี้ ท่าทีการแสดงออกชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกล่าวด้วยอาการตื่นตกใจ “คุณคือคนในโทรศัพท์ที่ติดต่อฉันแทนมู่ซินเย่ว์!”

สวี่ซิงซิงชำเลืองมองไปทางห้องโถงใหญ่โดยไม่รู้ตัว เห็นว่ามู่ซย่ากำลังพูดคุยและหัวเราะกับคนอื่นอยู่ ไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอ เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก หันกลับมาและเอ่ย “ไปที่สวนด้านหลังกันเถอะ”

เธอกล่าว จากนั้นเธอเดินนำผู้ชายคนนั้นไปยังสวนด้านหลังก่อน

ชายคนนั้นเดินตามหลังไป ทั้งสองคนหายไปจากประตูด้วยความรวดเร็ว

แต่ทว่าสองคนนั้นไม่ได้สังเกตเลย ทันทีที่พวกเขาหันหลังเดินจากไป สายตาของมู่ซย่าจ้องมองไปทางแผ่นหลังของพวกเขาพอดี

ถ้าหากจำไม่ผิด นั่นคือเจี่ยงฟู่หมิง

สายตาเย็นชาของมู่ซย่าหรี่ลงเล็กน้อย มุมปากของเธอปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะพบได้

“คุณมู่? คุณมู่?” คนที่กล่าวนั้นจ้องมองตามสายตาของมู่ซย่าด้วยความสงสัย เอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณกำลังมองอะไร? มองไม่ละสายตาขนาดนั้น?”

“ไม่มีอะไรหรอก” มู่ซย่าละสายตากลับมา เธอยิ้มพลางเอ่ย “ก็แค่รู้สึกว่าเหมือนฝนกำลังจะตกน่ะ”

“ฝนตกงั้นเหรอ?” อีกฝ่ายเอียงศีรษะด้วยความสงสัยและเอ่ย “วันนี้อากาศก็ไม่ได้อบอ้าวนี่ ฝนจะตกได้ยังไง?”

เธอพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “ช่วยเหลือฉัน? อย่างคุณน่ะเหรอ? มู่ซินเย่ว์ถูกมู่ซย่าไล่ให้ไปบำเพ็ญตนที่วัดแล้ว คุณก็แค่ผู้ช่วยจะไปทำอะไรได้? สู้ให้ฉันพึ่งพาตัวเองยังดีเสียกว่า! ที่ฉันให้คุณมาพูดคุยด้วยเพราะไม่อยากให้คนอื่นสงสัยก็แค่นั้น คุณรีบไปเสียเถอะ!”

เจี่ยงฟู่หมิงยกเปลือกตาของเขาขึ้น เอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม “คุณสวี่ ผมได้เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้แล้ว หากไม่ใช่เพราะว่าคุณกระทำโดยพลการ ไม่รับฟังแผนการของพวกเรา เรื่องราวทั้งหมดจะไม่กลายเป็นเช่นนี้”

สวี่ซิงซิงสะอึก จากนั้นกล่าวอธิบาย “นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องที่เหนือความคาดหมาย! ใครจะไปรู้ว่าซือถูชิงซานจะสวมชุดราตรีชุดนั้น? คนโง่นั่น ไร้ความสามารถในการทำงาน มีความสามารถในการทำลาย!”

เจี่ยงฟู่หมิงเป็นคนที่เมื่อรักใครแล้วก็จะรักสิ่งของหรือคนที่เกี่ยวข้องกับคนคนนั้น มู่ซินเย่ว์เป็นผู้หญิงที่เขารัก สถานะของซือถูชิงซานย่อมสำคัญมากสำหรับเขา

เมื่อได้ฟังสวี่ซิงซิงเอ่ยเช่นนี้ เขาก็เอ่ยด้วยสีหน้าไม่พอใจ “คุณสวี่คงไม่ได้คิดว่ามันคือเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆหรอกใช่ไหม? ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ บังเอิญว่าทันทีที่ชิงซานออกมาจากวัด เธอได้สวมใส่ชุดราตรีของคุณมาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิด?”

ใบหน้าของสวี่ซิงซิงแข็งทื่อ ขมวดคิ้วและเอ่ยถาม “คุณหมายความว่าไง?”