ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 237

ความคิดภายในสมองของสวี่ซิงซิงเต็มไปด้วยความสับสนงงงวย ฝีเท้าการก้าวเดินนั้นรวดเร็วราวกับว่าเกิดลมขึ้นภายใต้ฝ่าเท้า

เธอต้องการขึ้นไปดูด้านบน!

ไปดูว่าท้ายที่สุดแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!

สวี่ซิงซิงกระวนกระวายมากจนไม่สังเกตเห็นว่ามู่ซย่ากำลังจ้องมองแผ่นหลังของเธอ ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มเย็นชา

ขณะนี้มีคนสังเกตเห็นว่ามู่ซย่านั้นลงมาด้านล่างแล้ว คนนั้นจับแขนของเธอไว้และเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น “คุณมู่ ที่ล้มเมื่อสักครู่เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

มู่ซย่าส่ายศีรษะ สายตาหันไปมองทางจอมอนิเตอร์และเอ่ยถาม “ทุกคนกำลังดูอะไรกันอยู่เหรอคะ?”

คนคนนั้นแนะนำด้วยท่าทีกระตือรือร้น “ดูสไตล์การตกแต่งของบ้านตระกูลสวี่ คุณหนูสวี่ช่างเอาใจใส่ เมื่อกี้มีคนสองสามคนอยากจะชมคฤหาสน์ เช่นนั้นเธอก็เลยย้ายจอมอนิเตอร์มาวางไว้ตรงนี้ ใช่หรือไม่ล่ะคะ? ภาพที่ฉายอยู่นี้เป็นวิดีโอของการตกแต่งในแต่ละห้องภายในบ้านพวกเขา”

มู่ซย่าได้ยินเช่นนั้น สายตาพลางจ้องมองไปทางจอมอนิเตอร์อย่างลึกซึ้ง มันคือกล้องวงจรปิดที่อยู่ภายในห้องแต่ละห้อง

ที่แท้ สวี่ซิงซิงคิดอยากจะทำการไลฟ์ถ่ายทอดสดให้เธอนี่เอง!

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางเอกของไลฟ์ถ่ายทอดสดนั้นได้เปลี่ยนคนแล้ว

มุมปากของเธอกระตุกยิ้มเพียงเล็กน้อย เอ่ยกับสาวใช้ “เดี๋ยวดูเสร็จแล้ว สามารถย้อนไปดูอีกครั้งได้หรือเปล่า? พอดีฉันเพิ่งลงมา พลาดห้องดีๆไปหลายห้องเลย”

สาวใช้รู้สึกซาบซึ้งใจต่อมูซย่า ตกปากรับคำในทันที “ได้เลยค่ะ เดี๋ยวเปิดครบทุกห้องแล้ว ฉันจะเปิดวนใหม่ให้คุณอีกครั้งนะคะ”

“ขอบคุณนะคะ” มู่ซย่ายิ้มอย่างแผ่วเบา ทว่านัยน์ตากลับไร้ซึ่งรอยยิ้ม

การทำร้ายผู้อื่นท้ายที่สุดก็ลงเอยด้วยการทำร้ายตนเอง ในเมื่อสวี่ซิงซิงและมู่ซินเย่ว์เลือกใช้วิธีการชั่วร้ายเช่นนี้ งั้นเธอเองก็จะไม่ใจอ่อนแล้ว

ว่ากันว่าการหยิบลูกพลับนั้นต้องหยิบลูกที่นิ่ม เห็นได้ชัดว่าพวกหล่อนนั้นหยิบลูกพลับผิดลูกเสียแล้ว

บนชั้นสอง

สวี่ซิงซิงเดินมาถึงห้องที่มู่ซย่าพักอยู่เมื่อครู่นี้แล้ว

แต่สวี่ซิงซิงนั้นไม่ได้เข้าไปในทันที เธอรอคอยเวลาอยู่ รอจนกระทั่งรู้สึกว่าชั้นล่างได้ฉายภาพห้องนี้เสร็จสิ้นลงแล้ว จากนั้นเธอจึงผลักประตูเข้าไป

ภายในห้องเงียบสงัด ไม่มีใครเลยสักคน

ฉินหรานเฟิง！

ทำไมฉินหรานเฟิงถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?

สวี่ซิงซิงทั้งตกใจและดีใจ เป็นไปได้ไหมว่าฉินหรานเฟิงรู้สึกพลาดที่ถอนหมั้นเธอ ดังนั้นเขาจึงมาหาเธอถึงที่นี่?

วินาทีแรกสวี่ซิงซิงสงสัยว่าตัวเธอนั้นตาฝาด เธอเหยียดมือออกมาขยี้ดวงตาทั้งสองข้างอย่างรุนแรง เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้งก็ยังคงเป็นฉินหรานเฟิง

และ “ฉินหรานเฟิง” เห็นเธอ ราวกับว่าเขาเองก็ทั้งประหลาดใจและดีใจ

บริเวณประตูห้องน้ำ มู่เฉินเหล่ยที่เพิ่งฟื้นจากอาการหมดสติ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นสวี่ซิงซิง

เขาต้องการจะถามสวี่ซิงซิงว่าเมื่อกี้ตัวเขานั้นเป็นอะไรไป จากนั้นเขาเห็นสวี่ซิงซิงเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทีประหลาดใจและดีใจ

ภายในความทรงจำ สวี่ซิงซิงไม่เคยมองเขาเช่นนี้เลย ชั่วขณะหนึ่ง มู่เฉินเหล่ยชะงักงัน

สวี่ซิงซิงก้าวเท้าไปยังด้านหน้าของมู่เฉินเหล่ย เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “คุณ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน?”