ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 253

เยี่ยซือเจวี๋ยยักไหล่ “ จะมีแฟนไปทำไม เธอเลิกไร้สาระได้แล้ว เร็วเข้า ฉันจะไปรอข้างนอก ”

เขาพูดจบแล้ว ก็หยิบถ้วยและตะเกียบของตัวเองเดินออกไปข้างนอก ทำท่าราวกับว่าเธอเป็นสาวใช้

มู่ซย่าโกรธจนต้องกระทืบเท้า แต่เป็นเรื่องที่เธอให้คำมั่นไว้แล้วก็เคยต้องทำตามเท่านั้น

เธอสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง บอกตัวเองว่าอย่าไปถือสาคนอย่างเยี่ยซือเจวี๋ย อย่างน้อยคืนนี้เขาก็ออกแรงช่วยเธอไปไม่น้อย

เมื่อคิดได้อย่างนี้ มู่ซย่าก็ใจเย็นลง ไม่ช้าก็ต้มเกี๊ยวด้วยจิตใจที่สงบลง

ทำตามที่เยี่ยซือเจวี๋ยบอก เธอต้มเกี๊ยวแต่ละรสชาติอย่างละไม่กี่ชิ้น ไม่ช้าเกี๊ยวร้อนๆสองถ้วยก็ออกจากเตา

ทั้งสองต่างก็กินเกี๊ยวแห้ง มู่ซย่ากรองน้ำซุปออก แล้วก็ปรุงซอสขึ้นมาเอง จากนั้นก็ยกถาดออกไปข้างนอก

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังโทรศัพท์ เมื่อเห็นมู่ซย่าออกมา ก็ชี้ไปที่เกี๊ยว ส่งสัญญาณให้เธอกินก่อน

มู่ซย่ากำลังหิวอยู่พอดี จึงไม่สนใจเยี่ยซือเจวี๋ย เธอเอาเกี๊ยวจิ้มซอสและเริ่มกินทันที

น่าจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินไป เธอจึงไม่รู้สึกหิวเลย แต่ตอนนี้พอปล่อยใจให้ว่างก็รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ ในขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยยังคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จ เธอก็กินเกี๊ยวไปสิบกว่าชิ้นแล้ว

มันเป็นปริมาณที่มากกว่าปกติที่เธอกิน

มู่ซย่าวางตะเกียบลง ถอนหายใจออกมาอย่างพอใจ

เมื่อกินอิ่มแล้ว สายตาของเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางเยี่ยซือเจวี๋ย

เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยมีสีหน้าหนักอึ้ง ในมือถือโทรศัพท์คุยกับปลายสายว่า “ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีทางเลือก อาจจะรู้ตัวแล้ว นายลองค้นที่นั่นอย่างละเอียดดูอีกที ดูสิว่าจะหาของที่พอจะมีประโยชน์ได้ไหม ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบแล้ว มู่ซย่าได้ยินแค่ปลายสายตอบกลับมาว่า ” อืม ” จากนั้นเยี่ยซือเจวี๋ยก็วางสาย

สีหน้าเขาดูเคร่งขรึมผิดปกติ มู่ซย่าอดถามไม่ได้ว่า “ เกิดอะไรขึ้นเหรอ มีอะไรต้องการให้ฉันช่วยไหม ”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ปิดบังเธอ พูดออกไปตรงๆว่า “ พวกจวินเฮ่าเซวียนไปค้นหาตามตำแหน่งที่เธอให้เมื่อครั้งที่แล้ว พวกเราหาแหล่งกบดานของคนพวกนั้นได้แล้ว ”

มู่ซย่าชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า “ ฉันยังไม่ได้บอกนายถึงความรู้สึกหลังจากเกี๊ยวเหล่านี้เลยนะ ”

เขาให้เธอกินเกี๊ยว ก็เพราะเหตุผลนี้ไม่ใช่เหรอ

แต่เยี่ยซือเจวี๋ยกลับโบกมือปฏิเสธ พูดว่า “ แผนกการตลาดมีพนักงานที่ชิมอาหารโดยเฉพาะ ไม่ต้องแล้ว ไปเถอะ ”

มู่ซย่ามองแผ่นหลังของเยี่ยซือเจวี๋ยที่เดินออกไปข้างนอก เสี้ยววินาทีนั้นสมองก็ว่างเปล่าขาวโพลนไปหมด

ถ้าอย่างนั้น เยี่ยซือเจวี๋ยเรียกเธอมาทำไมกันแน่

แค่ต้องการให้เธอมาชิมเกี๊ยวเท่านั้นจริงเหรอ

มู่ซย่าไม่ได้ถาม และไม่ได้คิดอะไรต่อ เธอเกรงว่าตัวเองจะคิดมากไปเองอีกครั้ง และต้องรู้สึกเศร้าอย่างหาสาเหตุไม่ได้อีก

ตอนที่รถยนต์เคลื่อนออกไปจากบริเวณบ้าน มู่ซย่าตั้งใจมองไปยังประตูทางเข้าหมู่บ้าน เห็นเพียงตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่ที่ดูสะดุดตาเขียนไว้ว่า “ เมเปิลเลควิลล่า ”