ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 284

“ ขอบคุณมาก...... ”เธอพูด น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยแววสะอื้น

“ ร้องไห้ทำไม ” เยี่ยซือเจวี๋ยลุกขึ้นยืนอย่างทำอะไรไม่ถูก ดึงทิชชูออกมาเช็ดน้ำตาให้เธอ

มู่ซย่าส่ายหน้า “ ไม่ได้ร้องไห้ ฉันแค่......ดีใจ ขอบคุณ ”

เยี่ยซือเจวี๋ยถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด พูดว่า “ ถ้ารู้แต่แรกว่าเธอจะร้องไห้ ก็คงไม่ทำอย่างนี้แล้ว ”

ที่เขาอยากจะเห็นก็แค่รอยยิ้มของมู่ซย่าเท่านั้น ไม่ใช่น้ำตาของเธอ

มู่ซย่าได้ยินอย่างนั้น นิ้วมือก็สั่นเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆกำเอาไว้แน่น

เธอรู้สึกว่าจิตใจที่เข้มแข็งมาตลอดเหมือนถูกอะไรบางอย่างที่มีความอ่อนนุ่มยัดเข้ามาจนเต็มพื้นที่

เธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ เยี่ยซือเจวี๋ย แม้ว่านายจะมีข้อเสียมากมาย แต่โดยรวมแล้ว ก็เป็นคนดีมากคนหนึ่ง ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเลิกคิ้วเล็กน้อย “ นี่เธอกำลังชมฉันหรือด่าฉันกันแน่ ”

“ ก็ชมน่ะสิ ” มู่ซย่าเช็ดน้ำตาบริเวณหางตาตนเอง มองเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างจริงจังและพูดว่า “ วันหน้าถ้าใครได้แต่งงานกับนายต้องมีความสุขมากแน่ๆ “

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธอนิ่งนาน “ กำลังพูดถึงตัวเองหรือไง ”

มู่ซย่านิ่งอึ้ง เมื่อครู่เธอลืมไปเสียสนิทเลยว่าเธอได้แต่งงานกับเยี่ยซือเจวี๋ยแล้ว

“ ก็แค่การแต่งงานปลอมๆ ไม่ช้าก็ต้องหย่า ฉันหมายถึงคนที่จะแต่งงานกับนายจริงๆในวันข้างหน้าต่างหาก “ มู่ซย่าพึมพำ

แต่ไม่รู้ว่าทำไมในหัวใจ จึงได้รู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูก

“ จะไม่หย่าก็ได้ “ จู่ๆเยี่ยซือเจวี๋ยก็พูดขึ้น

มู่ซย่าถามเขาอย่างงุนงงว่า ” ว่าไงนะ ”

นี่คือรสชาติของอาหารที่กินร่วมกับคุณแม่

เยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่รบกวนมู่ซย่า ก้มหน้ากินของตัวเอง

กระทั่งมู่ซย่ากินอาหารไปพอสมควรแล้ว เยี่ยซือเจวี๋ยจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “ อยากจะสั่งอะไรเพิ่มไหม ”

มู่ซย่ารู้สึกสับสนอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็มองเยี่ยซือเจวี๋ยและถามเขาว่า “ นายหวังจะให้ฉันฟื้นความทรงจำกลับมาใช่ไหม ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าพูดว่า “ อืม ก็เธอจำเรื่องราวมากมายไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอ ถ้าจะหาเบาะแสจากสถานที่อื่นหรือบุคคลอื่น ไม่สู้เธอลองฟื้นความทรงจำด้วยตัวเองดีกว่า ไม่ว่าจะนึกถึงเรื่องอะไรขึ้นมา บางทีอาจจะส่วนช่วยเรื่องของแม่เธอได้ “

มู่ซย่าพูดกับเขาอย่างจนใจ “ ฉันก็รู้ดี แต่ไม่มีประโยชน์ ตอนที่ฉันยังไม่กลับมา ก็เคยหาหมอมาหลายคนแล้ว อยากจะฟื้นความทรงจำ แต่สุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์...... ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างหนักแน่นว่า “ นั่นเพราะเธอยังไม่กลับมา และยังไม่ได้สัมผัสกับเรื่องราวที่คุ้นเคย บางทีอาจจะได้ผลดีกว่าหมอด้วยซ้ำไป ”

“ อาจจะได้ผลมั้ง...... ”มู่ซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง ก่อนจะพูดยิ้มๆว่า “ ฉันสามารถนึกขึ้นได้ว่าฉันเคยกินอาหารรสชาตินี้ ก็นับว่าก้าวหน้าขึ้นแล้ว วันหน้าฉันจะมากินบ่อยๆ “