ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 292

วินาทีถัดมาก็ได้ยินมู่ซินเย่ว์เอ่ยด้วยน้ำตาว่า “แม่รู้อยู่แล้วเชียวว่าลูกจะไม่ด่วนจากแม่ไปเร็วขนาดนี้ แม่รู้ว่าพวกเขาหลอกแม่ คุณทำให้แม่ตกใจมากรู้ไหม?”

เมื่อลั่นวาจานี้ออกมา แววตาสงสัยของมู่ซย่าก็แปรเปลี่ยนเป็นช็อกแทน จากนั้นก็กลายเป็นความเงียบสงบในที่สุด

เธอก็ว่ายาของเธอต้องออกฤทธิ์ได้อย่างมีประสิทธิผลแน่

ที่แท้ไม่ใช่ว่ายาไม่ออกฤทธิ์ แต่เป็นเพราะคนที่สำคัญที่สุดในใจมู่ซินเย่ว์ไม่ใช่เจี่ยงฟู่หมิง แต่เป็นซือถูชิงซาน

สงสารคนเป็นแม่เหลือเกิน ต่อให้มู่ซินเย่ว์จะร้ายกาจเพียงใด แต่คนที่สำคัญที่สุดในใจก็คือลูกสาวตัวเอง ซือถูชิงซาน

ความรักที่แม่มีต่อลูกนั้นยิ่งใหญ่มากนัก เธอเชื่อว่าสำหรับคุณแม่ของตัวเอง เธอก็คือผู้ที่สำคัญที่สุด

แล้วซือถูไห่ล่ะ?

คนสำคัญที่สุดในใจเขาคือใคร? หรือว่า...ไม่มีเลย?

เสี้ยววินาทีนี้ มู่ซย่ารู้สึกสงสารมู่ซินเย่ว์จากใจ แต่ก็รู้สึกอีกฝ่ายน่าเกียจมากด้วย อารมณ์ของมู่ซย่าจึงปั่นป่วนไปหมด

ได้ยินซือถูไห่สั่งการว่า “ซินเย่ว์ คุณมีสติหน่อย ชิงซานจากพวกเราไปแล้ว เธอตายไปแล้ว เธอไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว”

“คุณพูดเล่นอะไร?” มู่ซินเย่ว์ชี้ไปยังมู่ซย่าด้วยใบหน้าพิสดาร พลางพูดกับซือถูไห่ว่า “ชิงซานพวกเราก็อยู่นี่ไง? ทำไมคุณต้องพูดเล่นกับฉันด้วย?”

ซือถูไห่มองไปยังทิศทางที่มู่ซย่ายืนอยู่ เข้าใจว่ามู่ซินเยว์เห็นผี เมื่อเขาหันหน้าไปมองมู่ซินเย่ว์ชี้ตัวมู่ซย่า สีหน้าของเขาก็ถมึงทึง เงยหน้าถามหมอเจี่ยนว่า “คุณหมอเจี่ยนครับ อาการของเมียผมเป็นยังไงบ้างครับ? ตอนนี้เกิดภาพหลอนแล้ว ยังมีโอกาสรักษาอีกไหม?”

หมอเจี่ยนกระแอมเสียงแห้งๆ ไม่เข้าใจว่ามู่ย่าต้องการทำอะไร

มู่ซย่ารีบเข้าไปพยุงตัวซือถูไห่ไว้ พลางเอ่ยปากพูดว่า “ตอนนี้หมอเจี่ยนยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวช บางอีอาจจะส่งท่านไปยังหมดผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ จะได้เข้าสู่ระบบการรักษาอย่างเต็มที่ ไม่แน่ว่าอาจจะหายเร็วก็ได้”

เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยปากพูดว่า “ใช่ครับคุณพ่อ ที่บ้านของหลัวอี้พึ่งจะเปิดโรงพยาบาลจิตเวชไปหมาดๆ ผมจะเชิญหมอที่เก่งสุดมาร่วมทีมด้วย”

“โรงพยาบาลจิตเวช?” มู่ซย่าถามด้วยความเหลือเชื่อ “ทำไมต้องส่งฉันเข้าโรงพยาบาลจิตเวชด้วย? ฉันไม่ได้ป่วยซะหน่อย ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

ซือถูไห่ก็ทำหน้าลังเลสักพัก

หากส่งมู่ซินเย่ว์เข้าโรงพยาบาลก็เท่ากับประกาศบอกทุกคนว่ามู่ซินเจี่ยนเป็นบ้าไปแล้ว?

วินาทีต่อมา มู่ซินเย่ว์ก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “ซานซาน ลูกรีบขอร้องคุณพ่อเร็ว แม่ไม่ได้เป็นบ้านะ”