หลัวอี้ที่อยู่ปลายสายถามขึ้นมาอย่างประหลาดใจว่า “นายจะมายุโรปทำไม บริษัทของนายกำลังทำโปรเจ็คใหญ่หลายโปรเจ็คอยู่ ไม่มีเวลาไปไหนไม่ใช่หรือไง”
เยี่ยซือเจวี๋ยเล่าเรื่องที่เกิดถึงทางนี้ให้เขาฟัง หลัวอี้นิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดว่า “นายอย่ามายุโรปเลย ฉันสงสัยว่าเจ้านี่มันกำลังใช้เหยื่อล่อให้นายมาติดกับ พอนายไป ไม่แน่ว่านายอาจจะเจอกับสถานการณ์เหมือนครั้งที่แล้วก็ได้ ในต่างประเทศคอนเนคชั่นของเรามีไม่มาก ถ้าเกิดสถานการณ์ฉุกเฉินขึ้น......ไม่มีใครรู้ได้ว่าจะเป็นยังไง”
“ฉันรู้” เยี่ยซือเจวี๋ยถือโทรศัพท์เอาไว้ “ก็เพราะเอาได้ว่ามันกำลังล่อให้ฉันไปยุโรป ฉันก็เลยไปนี่ไง ถ้าไม่ทำอย่างนี้ พวกเราก็คงไม่มีวันรู้แน่ว่ามันเป็นใคร”
“ให้ตายเถอะ” หลัวอี้สบถคำหยาบ พูดว่า “นี่นายก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเสี่ยง แต่นายก็ยังจะไป รนหาที่ตายจริงๆ มันเสี่ยงอันตรายเกินไป นายจะเสี่ยงแบบนี้ไม่ได้”
“ฉันรู้ดีแก่ใจน่า”
หลัวอี้ได้ยินน้ำเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยก็รู้ว่าขวางเขาไม่ได้ จึงถอนหายใจ พูดว่า “เอาเถอะ นายอย่าลืมเอาบอดี้การ์ดลับเหนือใต้ออกตกของของนายมาด้วยแล้วกัน มีพวกเขาอยู่ด้วย ก็จะไม่เกิดเหตุการณ์เหมือนครั้งนั้นขึ้นอีก”
เหนือใต้ออกตกเป็นบอดี้การ์ดฝีมือดีที่สุดข้างกายเยี่ยซือเจวี๋ย ได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก โดยมีชื่อเรียกกันว่า อาตง อาหนาน เสี่ยวซี เสี่ยวเป่ย เรียกง่ายๆสั้นๆว่า เหนือใต้ออกตก
แต่แล้วครู่ต่อมา เยี่ยซือเจวี๋ยกลับบอกว่า “ฉันให้พวกเขาอยู่ที่นี่ทั้งหมด”
“อะไรนะ” หลัวอี้ทำเสียงสูงกว่าเสียงปกติหลายเท่า ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “นายให้พวกเขาอยู่ในประเทศทำไม”
“ปกป้องมู่ซย่า” เยี่ยซือเจวี๋ยอธิบายสั้นๆ
หลัวอี้สะอึก นิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “เจ้านายเนี่ยมีเรื่องยุ่งยากวุ่นวายเต็มไปหมด แต่นายให้บอดี้การ์ดธรรมดาอยู่ดูแลเธอก็ได้นี่นา ไม่จำเป็นต้องส่งเหนือใต้ออกตกไปก็ได้”
เยี่ยซือเจวี๋ยจึงพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “แค่เรื่องของตัวเธอเอง เธอก็ไม่มีความสามารถจะต่อกรได้แล้ว แต่ตอนนี้......ทางด้านนั้นยังจ้องจะเล่นงานเธออีก และยังแฮ็กเข้าคอมเธอด้วย”
เดิมทีสองสามวันนี้เขาไม่อยากจะอยู่ห่างมู่ซย่าเลย ด้วยเหตุนี้แม้แต่เวลานอนเขาก็ต้องนอนกับมู่ซย่า
แต่ปัญหาคือ ถ้าเอาแต่ป้องกันอีกฝ่ายอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ว่าต้องป้องกันไปถึงเมื่อไหร่
วินาทีต่อมา ประตูห้องถูกเปิดออก ซือถูไห่เดินเข้ามา
“คุณพ่อ” มู่ซย่าทำท่าเหมือนเพิ่งจะได้ยินเสียงคนเข้ามา ถามอย่างสงสัยว่า “มีอะไรคะ”
ซือถูไห่กวาดตามองหนังรักที่แสดงอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของมู่ซย่าแวบหนึ่ง จากนั้นก็พูดยิ้มๆว่า “ดูหนังเหรอ”
มู่ซย่าพยักหน้า “อืม ไม่มีอะไรทำ หนูก็เลยดูหนัง......มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ คุณพ่อ”
ซือถูไห่พยักหน้า พูดว่า “พวกเรากลับไปที่บ้านเก่ากันสักครั้ง ไปรับคุณย่าของลูกมา”
“คุณย่า” เธอไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับคุณย่า หรือก็คือแม่ของซือถูไห่เลยสักนิด
เดิมทีความทรงจำของเธอก็ขาดหายไปอยู่แล้ว แม้แต่ความทรงจำเกี่ยวกับแม่ยังหลงเหลืออยู่แค่นิดเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคุณย่าที่ไปอาศัยอยู่ในชนบทเป็นเวลานานเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ปลดล๊อคด้วยเหรียญแล้ว กลับมาอ่านซ้ำทำไมอ่านไม่ได้ ยังต้องให้ปลดล๊อคอีก แบบนี้เอาเปรียบผู้อ่านนะ...
When will you come?...
จะมาตอนไหนคะ...
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...