ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 316

เมื่อยายเฒ่าซือถูได้ยินมู่วย่าพูดว่าเลือดออกในสมอง เธอก็โกรธมาก และชี้ไปที่มู่ซย่าด้วยมือที่สั่นเทา “เธอ เธอสาปแช่งฉันเหรอ?!”

มู่ซย่าทำหน้าไร้เดียงสาและหันไปหาซือถูไห่แล้วพูดว่า “พ่อ พ่อรู้ว่าหนูไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”

ซือถูไห่พยักหน้าและพูดกับหญิงชรา “แม่ บางเรื่องแม่ก็ไม่รู้ ซานซานไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริง ๆ”

หญิงชราอ่อนแรงไปทั้งตัว เธอโกรธมากแต่ทำอะไรไม่ได้ เธอนั่งหอบหายใจแรง

ทันใดนั้นดวงตาของมู่ซย่าก็เป็นประกาย เธอพูดกับซือถูไห่ว่า “พ่อ มันก็ไม่ใช่วิธีที่ดีที่จะเป็นอย่างนี้ต่อไป เราเปิดซันรูฟของรถจะดีกว่า ให้คุณย่ายืนอยู่ในรถ แล้วรอจนกว่ารถจะขับถึงโรงพยาบาลเราก็มีทางแก้แล้ว”

ซือถูไห่ครุ่นคิดและรู้สึกว่าวิธีนี้ก็ไม่แย่ จึงพยักหน้าและพูดว่า “แม่ พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวแม่ยืนอยู่ในรถ เมื่อเราไปถึงโรงพยาบาลแล้ว หมอมีวิธีอย่างแน่นอน”

หญิงชราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลง

ทั้งสามคนรวมทั้งคนขับหนึ่งคนใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็ออกเดินทางใหม่

หญิงชรายืนอยู่ในรถ จับซันรูฟและหายใจ ในที่สุดเธอก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

ทว่าเมื่อปัญหาหนึ่งได้รับการแก้ไข ปัญหาอื่นก็เกิดขึ้น...

อาการเมารถของหญิงชราดีขึ้นมากแล้ว แต่เมื่อถูกลมบนภูเขาพัดมากเกินไป เธอก็เริ่มปวดหัวอีกครั้ง

เริ่มแรกก็แค่ปวดหัวซึ่งพอทนได้ แต่หลังจากนั้นหญิงชราก็เริ่มไอและจาม...นี่เป็นอาการก่อนที่จะเป็นหวัด

และที่บังเอิญไปมากกว่านั้นคือตลอดเส้นทางนี้ไม่เห็นโรงพยาบาลเลย และในที่สุดรถก็มาถึงทางแยกของทางด่วน หญิงชราก็เริ่มรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวอีกครั้ง

ซือถูไห่ใช้มือแตะหน้าผากของหญิงชราและพูดหมดหนทางว่า “แม่ แม่ไข้ขึ้นแล้ว!”

หญิงชราทรมานมากจนพูดไม่ออกและแทบจะหลั่งน้ำตา

การเดินทางครั้งนี้ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย เธอก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว!

เธอจับซือถูไห่อย่างสลืมสลือและถามว่า “ฉันจะสิ้นอายุขัยแล้วใช่ไหม?”

ซือถูไห่ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “แม่! คุณพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร? สิ้นอายุขัยอะไร ร่างกายแม่ยังแข็งแรงอยู่ ก็แค่เมารถและโดนลมเป่าเท่านั้น”

ไม่อย่างนั้นจะแบกร่างนี้กลับเมืองจิงตูเหรอ? ไม่ตายก็คงต้องลอกหนังออก!

ทว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าหญิงชราโดยตรง มันจะมีประโยชน์มากที่จะรักษาเธอไว้!

ดังนั้นมู่ซย่าจึงไม่พูดอะไร เข้าไปในรถแล้วตามซือถูไห่ไปที่ท่าเรือใกล้ ๆ

พวกเขาเดินทางมาถึงท่าเรืออย่างรวดเร็ว

สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือท่าเรือค่อนข้างใหญ่ เมื่อพวกเขาไปถึงปรากฏว่ามีเรือสำราญที่ค่อนข้างหรูหรามาเทียบท่าพอดี

ซือถูไห่ตัดสินใจทันที “ขึ้นลำนี้แหละ!”

หลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็จัดการขั้นตอนการขึ้นเรืออย่างเรียบร้อย เมื่อมู่ซย่ามาถึงห้องโดยสารของเธอ หญิงชราก็ถูกส่งไปยังห้องพยาบาลของเรือสำราญแล้ว

ในขณะที่มู่ซย่าเข้าไปในห้องโดยสารและกำลังจะปิดประตูก็มีมือใหญ่คว้าขอบประตูไว้ทันที

วันนี้เป็นวันที่เมฆครึ้ม ชายร่างสูงเบียดเสียดตรงเข้าไปในห้องโดยสารท่ามกลางแสงไฟ