ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 318

ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอกรัว ๆ

“มีใครอยู่ข้างในมั้ย! เปิดประตูตรวจห้อง!”

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ เธอก็ถูกชายคนนี้ทับอยู่บนร่างแล้ว

ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที ผ้าชิ้นสุดท้ายบนร่างกายของเธอก็ถูกชายคนนั้นปลดออกเช่นกัน

มู่ซย่ารู้สึกหน้าอกของเธอเย็นและในวินาทีต่อมาชายคนนั้นก็กดลงบนร่างกายของเธอโดยตรง

“อ่า...” เขาส่งเสียงครางอย่างออดไม่ได้ เมื่อส่งเสียงออกมาพร้อมด้วยความตุ้งติ้งของสาวน้อยเล็กน้อยเพิ่มบรรยากาศ

ที่คลุมเคลือแต่แรกมากยิ่งขึ้น

เธออดรำคาญไม่ได้จึงเอื้อมมือไปผลักอกของชายคนนั้น

“คุณลงมา!”

เสียงของมู่ซย่านั้นอ่อนโยนและนุ่มนวล และเมื่อกังวลเสียงของเธอก็จะยิ่งเหมือนเสียงแมวมากขึ้นไปอีก

หลังของชายคนนั้นแข็งทื่อเล็กน้อย จากนั้นเขาก็กดกริชเย็นเฉียบลงบนคอของเธออีกครั้ง

“ร่วมมือกับผม ไม่อย่างนั้น...ผมจะเชือดคอคุณทันที!”

ทันทีที่เสียงของชายคนนั้นพูดจบ เธอรู้สึกว่ากริชกำลังเข้าใกล้ผิวหนังที่คอของเธอมากขึ้นราวกับว่ามันสามารถเฉือนคอของเธอขาดได้ในทันที

เธอต้องเลิกต่อต้านชั่วคราวและถามว่า “ฉัน ฉันจะร่วมมือกับคุณได้อย่างไร?”

“ร้อง!”

“ร้อง?”

“เคยผ่านผู้ชายมาไหม?” ชายคนนั้นถามใกล้ ๆ หูของเธอ อากาศที่ร้อนและชื้นที่เขาหายใจออกทำให้เธอเกร็งไปหมด

มู่ซย่ารู้สึกอับอายอย่างมาก

คนแบบนี้ไม่ควรตกอยู่ในมือของเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะเอาคืนเป็นพันเท่า!

เธอกัดริมฝีปากล่างแล้วตอบว่า “ไม่เคย”

“เป็นไปได้ยังไง?” ชายคนนั้นมองร่างเพรียวบางของมู่ซย่าผ่านแสงที่ส่องลงมาจากนอกห้องโดยสาร แล้วถามอย่างสงสัย “คุณ...ไม่เคยผ่านผู้ชายมาเลยเหรอ?”

พอพูดจบเขาก็เห็นหน้ามู่ซย่า

นั่นคือใบหน้าที่สวยงาม

แต่ชายหนุ่มเคยเห็นสาวสวยมานับไม่ถ้วน แม้ว่าคนนี้จะงดงามเป็นพิเศษ เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

มู่ซย่าขมวดคิ้วเล็กน้อย

คนพวกนั้นจะต้องปิดปากเธออย่างแน่นอน

เมื่อเห็นสีหน้าเล็กน้อยบนใบหน้าเธอ ชายคนนั้นก็พูดว่า “ฉลาดหน่อย คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากร่วมมือกับผม และผมจะไว้ชีวิตคุณ”

เธอกัดริมฝีปากแน่นและไม่พูดอะไร เธอตกลงโดยปริยาย

แท้จริงแล้วเธอไม่มีทางเลือกอื่น

“เด็กดี” ชายคนนั้นลูบใบหน้าของเธอด้วยปลายนิ้วมืออย่างพึงพอใจ ท่าทางของเขาอ่อนโยนและเย้าแหย่

มู่ซย่ารู้สึกถึงอันตรายจากมันก็เท่านั้น

วินาทีต่อมาก็มีเสียงถีบประตูจากด้านนอก

“ตึง ตึง ตึง" เสียงหมุนของกลอนประตู

ทั้งห้องโดยสารดูเหมือนจะสั่นสะเทือนจากเสียงถีบประตู และประตูก็ถูกเตะเปิดออกได้ทุกเมื่อ

ชายคนนั้นฉีกเสื้อของตัวเองออกด้วยมือข้างเดียวแล้วโยนไปอีกฝั่งของเตียง จากนั้นเขาก็รีบคว้าคอของมู่ซย่าและสั่งด้วยเสียงแหบแห้ง “ร้องซิ! ถ้าร้องไม่ออกก็หอบหายใจก็ได้!”

วินาทีต่อมา ประตูก็ถูกถีบออกเสียงดัง “ปัง”