ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 366

ผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงเข้ารูปคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาจากรั้วประตู รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ทำให้คนไม่อาจละสายตาได้

แต่สิ่งที่ทำให้คนทึ่งมากกว่า คือใบหน้าของเธอ

เธอมีหน้าผากเต็มอิ่มเอิบและใบหน้ารูปไข่ ทว่าคางของเธอกลับเรียวสวยเข้ากับหน้าผากมาก มันเป็นความสวยงามที่ลงตัว

รูปทรงใบหน้าว่าดีเช่นนี้แล้ว แต่สัมผัสทั้งห้ายิ่งเพอร์เฟคกว่า เรียวเล็กแต่มีมิติ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นทั้งกลมโตและมีเสน่ห์ เพียงแค่เธอกะพริบตาเบาๆ ก็ทำให้ผู้คนตกอยู่ในภวังค์ได้ทันที

กู้หว่านหว่านมองแวบเดียวก็รู้สึกทึ่งเลย ความสวยเช่นนี้พบเจอแต่ในสวรรค์เท่านั้น ยากมากที่จะเจอในโลกมนุษย์

ทว่าวินาทีต่อมา กู้หว่านหว่านก็รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาคนคนนี้มาก

เดี๋ยวก่อน!

กู้หว่านหว่านจับชายกระโปรงแน่น นี่มัน…พนักงานคนนั้นไม่ใช่เหรอ?!

ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?!

ทันใดนั้นเอง เสียงของโอวหยางโม่ก็ดังขึ้นจากข้างหน้า “ดูอะไรอยู่งั้นเหรอ?”

กู้หว่านหว่านหันควับแล้วส่ายศีรษะตอบว่า “มะ…ไม่มีอะไรค่ะ ดูเพื่อนคนหนึ่งน่ะค่ะ”

โอวหยางโม่เองก็หันไปมองตามด้วยเช่นกัน ความงามของหญิงสาวนั้นไร้ที่ติ ทว่าสายตาของของโอวหยางโม่กลับมองไปที่เดรสสีแดง

“แต่งตัวแบบนี้ในมหาวิทยาลัยไม่เหมือนเป็นนักเรียนเอาซะเลย!” โอวหยางโม่กล่าวไม่ชอบใจ

“นักเรียน?” กู้หว่านหว่านส่ายศีรษะแล้วพูดต่อ “อาจารย์เข้าใจผิดแล้ว เธอไม่ใช่นักเรียนค่ะ เธอเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆ ในร้านกาแฟเท่านั้น ไม่รู้ว่ามาทำอะไรที่นี่เหมือนกัน สงสัยคงจะมาเดินเล่นมั้งคะ”

“นั่นสิคะ พี่ชื่ออะไร? มาถ่ายรูปเช็คอินเหรอคะ?”

สีหน้าของมู่ซย่าขวยเขิน เธอดูไม่เหมือนเด็กนักเรียนเหรอ?

ทว่าเมื่อมู่ซย่าก้มมองชุดเดรสของตัวเองก็เผยสีหน้าเหนื่อยใจออกมาทันที

จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ใส่ชุดนี้ออกจากบ้านหรอกนะ แต่ใครจะรู้ว่าร้านกาแฟตอนกลางคืนจะขอให้เธอไปช่วยถ่ายรูปโปรโมทสักหน่อย เธอเลยจำใจต้องไป

หลังจากถ่ายเสร็จ เวลาก็ไม่ทันแล้วก็เลยยังไม่ได้เปลี่ยนชุด รีบเดินทางมาที่นี่ด้วยชุดนี้เลย คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ผู้คนเข้าใจผิดได้

มู่ซย่าส่ายศีรษะแล้วอธิบาย “ฉันไม่ใช่ดาราค่ะ ฉันมาเรียน”