ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 428

มู่ซย่าตอบกลับอย่างไม่ถ่อมตนว่า “ขอบคุณค่ะอาจารย์” จากนั้นก็วางหนังสือแล้วนั่งลง

เธอกวาดสายตามองไปด้านหน้า เห็นแววตาของหลัวฉิงเต็มไปด้วยความแค้นเคือง และแผ่นหลังที่ยืดตรงของกู้หว่านหว่าน

เธอเองก็ไม่อยากเปิดเผยทักษะภาษาอังกฤษของเธอหรอกนะ แต่ทำไปเพื่อรูมเมทสุดน่ารักน่ะ

ทันทีที่เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น อาจารย์ซ่งก็เดินเข้ามาหามู่ซย่าทันที เขาถาม “มู่ซย่า หนูไปฝึกสำเนียงลอสแอนเจลิสมาจากไหนเหรอ?”

มู่ซย่าทำได้เพียงโกหกออกไป “ตอนว่างๆ หนูชอบฟังข่าวต่างประเทศน่ะค่ะ พอนานเข้าก็เลยพูดได้ค่ะ”

“เยี่ยม! นิสัยแบบนี้เยี่ยมมากๆ! บอกตรงๆ นะ สำเนียงนี้อาจารย์ในมหาวิทยาลัยไม่มีใครที่พูดได้เป๊ะเท่าหนูเลยสักคน”

มู่ซย่ายิ้มเขินๆ “ขอบคุณค่ะอาจารย์ แต่ว่าเรื่องตัวแทนวิชาภาษาอังกฤษหนูขอปฏิเสธนะคะ อีกไม่นานหนูก็ไม่อยู่แล้วน่ะค่ะ”

“ทำไมล่ะ?” อาจารย์ซ่งถามอย่างไม่เข้าใจ “ที่บอกว่าไม่อยู่นี่หมายความว่ายังไง?”

“เอ่อ…เอาเป็นว่าอีกไม่นานหนูก็ไม่อยู่ที่นี่แล้วค่ะ”

เธอกลับมาเพื่อแก้แค้นแทนแม่ ไม่ได้ตั้งใจจะกลับมาเรียนที่มหาวิยาลัยจิงตูจริงๆ สักหน่อย

อาจารย์ซ่งงุนงง “เอาเถอะ ถ้าหนูเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกอาจารย์นะ ตั้งใจเรียนต่อไปล่ะ ถึงแม้หนูจะสอบมหาวิทยาลัยอังกฤษไม่ติด แต่อาจารย์ก็สามารถแนะนำหนูให้มหาวิทยาลัยโอฟีร์ มหาวิทยาลัยเดิมของอาจารย์ได้”

มหาวิทยาลัยโอฟีร์ก็เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลก และไม่ด้อยไปกว่ามหาวิทยาลัยอังกฤษเหมือนกัน

สีหน้าของมู่ซย่ายังคงเรียบเฉย “ขอบคุณค่ะอาจารย์ หนูจะเก็บไปคิดดีๆ ค่ะ”

“ได้เลย ถ้างั้นอาจารย์ไม่รบกวนล่ะ” อาจารย์ซ่งจากไปยิ้มๆ ไม่อาจบรรยายความรู้สึกดีใจเป็นคำพูดได้

หลัวฉิงได้ยินบทสนทนานี้พอดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะลุกเดินไปถามมู่ซย่าว่า “มู่ซย่า เธอทบทวนมาก่อนล่วงหน้าใช่ไหม?”

มู่ซย่าขมวดคิ้ว “ฉันไม่ว่างขนาดนั้นหรอกนะ”

คอยกลั่นแกล้งมู่ซย่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาไม่ได้ตาบอดนะ พวกเขาดูออกตั้งนานแล้วว่าหลัวฉิงไม่ชอบมู่ซย่าน่ะ

สำหรับหลัวฉิงแล้ว พวกเขาก็ยังเคารพอยู่ห่างๆ เหมือนกัน

ทว่ากู้หว่านหว่านกลับสังเกตเห็นสายตาที่ทุกคนมองหลัวฉิง เธอแอบดีใจที่เมื่อกี้อดทนไว้ไม่พุ่งตัวออกไปถามมู่ซย่าแบบนั้น ไม่อย่างนั้นคนที่จะถูกจวินหรงเซวียนว่าต้องเป็นเธอแน่ๆ

กู้หว่านหว่านหลับตาลง แล้วบอกกับตัวเองให้ใจเย็น

ไม่ว่าสำเนียงของมู่ซย่าจะดีแค่ไหนแล้วจะทำอะไรได้? เมื่อกี้มู่ซย่าก็บอกเองแล้ว ว่าไม่นานหล่อนก็จะไปจากห้องนี้ แสดงว่าหล่อนต้องรู้ว่าตัวเองไม่มีทางสอบติดท็อปยี่สิบของห้องได้แน่ๆ

เธอเพียงแค่รอให้การสอบประจำเดือนมาถึงอย่างเงียบๆ ก็เป็นพอ

อีกทางหนึ่ง อาจารย์ซ่งตรงดิ่งไปยังอาคารคณาจารย์ทันทีหลังจากเลิกคาบ

“อาจารย์โอวหยาง! อาจารย์โอวหยางล่ะ?”