ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 457

โอวหยางโม่พยักหน้าตอบรับโดยไม่คิด “ตกลงครับ”

เขากลัวว่าเป็นเพราะผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังของมู่ซย่า ผู้อำนวยการจะทำให้เรื่องใหญ่นี้กลายเป็นเรื่องเล็ก การที่ผู้อำนวยการยินดีเข้าร่วมสอบสวนนั้นก็เป็นเรื่องที่ดี

และตัวเขาเองก็เชื่อมั่น มู่ซย่านั้นไม่ได้ทำเพื่อป้องกันตัว เธอจะต้องเป็นฝ่ายไปยั่วยุคนอื่นอย่างแน่นอน

อย่างไรเสียมู่ซย่านั้นยังกล้ายั่วโทสะแม้กระทั่งตัวเขาที่เป็นถึงอาจารย์ ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงคนอื่น

นักเรียนประเภทนี้ ไม่ควรเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยจิงตูตั้งแต่แรก!

…..

ชั้นเรียนเตรียมความพร้อมทางด้านภาษา

มู่ซย่าอ้าปากหาวอย่างเกียจคร้าน หางตาชำเลืองมองโดยไม่ตั้งใจ เธอเห็นว่าหลัวฉิงกำลังจ้องมองมาทางเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน

มู่ซย่าเลิกคิ้ว สายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มหันกลับไปทักทาย

หลัวฉิงแสดงสีหน้ารังเกียจ จากนั้นเบือนศีรษะไปทางอื่นอย่างเย็นชา

ทันใดนั้นประตูห้องเรียนถูกผลักและเปิดออก

หลัวฉิงจ้องมองไปด้วยท่าทางตื่นเต้นในทันที

มู่ซย่าเองก็หันหน้าไปทางประตูเช่นกัน

เห็นว่าโอวหยางโม่นั้นเดินนำเข้ามาด้านในก่อน ตามมาด้วยผู้อำนวยการและอาจารย์ฝ่ายวิชาการ

การแสดงออกทางสีหน้าของทั้งสามคนนั้นไม่ดีเท่าไรนัก

มุมปากของมู่ซย่าพลันโค้งงอรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มทันใด

รอมาเสียเนิ่นนาน ในที่สุดก็มาแล้ว

เห็นเพียงดวงตาสีดำสนิทของโอวหยาวโม่กำลังจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นเขากล่าว “นักเรียนมู่ซย่า เชิญเธออธิบายเรื่องราวการทะเลาะวิวาทของเธอที่บริเวณด้านหลังโรงเรียนเมื่อคืนนี้ด้วย”

เมื่อคำพูดนี้ถูกประกาศ นัยน์ตาของกู้หว่านหว่านที่นั่งอยู่ในแถวที่สองพลันเปล่งประกาย

เรื่องทะเลาะวิวาท?

นี่ไม่ใช่ว่ามู่ซย่ากำลังรนหาที่ตายหรอกหรือ? หากมีเรื่องทะเลาะวิวาทจะต้องถูกไล่ออก! ยอดไปเลย! เธอไม่ต้องทำอะไร มู่ซย่าก็ถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยจิงตูด้วยตัวของหล่อนเอง

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเพื่อนร่วมชั้นดังขึ้นเรื่อยๆ โอวหยางโม่ได้ยินสองสามประโยค เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้และกล่าวเสียงดัง “เงียบ!”

ภายในห้องเรียนเงียบสงบลงทันใด

ขณะที่โอวหยางโม่จะเอ่ยต่อ ผู้อำนวยการกระตุกชายเสื้อของเขา เอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เรื่องราวนี้เป็นมาอย่างไรยังไม่กระจ่าง คุณอย่าทำให้เหล่านักเรียนภายในคลาสเรียนกล่าวถึงเรื่องนี้เลย เรียกมู่ซย่าออกมาแล้วค่อยถามหล่อนเถอะ”

“ไม่ได้หรอกครับ!” เส้นเลือดบนหน้าผากของโอวหยางโม่ปูดนูนขึ้น เขาเอ่ยอย่างเย็นชา “ผู้อำนวยการ มู่ซย่านั้นเจ้าเล่ห์และร้ายกาจมากกว่าที่คุณคิด เรื่องราวนี้พวกเราจะต้องได้รับการชี้แจงให้กระจ่างภายในเวลานี้ หล่อนจะได้ไม่มีเวลาคิดหาข้ออ้างและข้อแก้ตัว”

ขณะนี้โอวหยางโม่กล่าว เขาไม่สนใจการต่อต้านของผู้อำนวยการ หยิบโทรศัพท์ออกมาและเชื่อมต่อกับจอโปรเจกเตอร์ จากนั้นเขากดเปิดคลิปวิดีโอนั้น

ทันทีที่คลิปวิดีโอถูกเผยแพร่ เสียงแสดงความคิดเห็นภายในห้องเรียนพลันฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง

กู้หว่านหว่านหันไปถามเพื่อนร่วมโต๊ะของเธออีกครั้งด้วยรอยยิ้มเหยเก “คลิปวิดีโอก็มีแล้ว ตอนนี้นายยังคิดว่าอาจารย์โอวหยางนั้นพูดโกหกอีกหรือเปล่า?”

เพื่อนร่วมโต๊ะผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้วแน่นและนิ่งเงียบ

นักเรียนคนอื่นต่างจ้องมองมู่ซย่าด้วยสายตาที่แปลกออกไป

“มู่ซย่านั้นมีเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทและการชกต่อยเกิดขึ้น อีกทั้งยังเป็นการชกต่อยที่โหดเหี้ยม เป็นเช่นนี้จะต้องโดนไล่ออก....”