ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 48

ซือถูชิงซานชะงักไปในทันที

“อะ อะไรนะคะ”

“ฉันบอกว่าเธอไม่เหมาะกับอาชีพนี้ ไม่มีพรสวรรค์เลย ฉันเห็นถึงความพยายามของเธอ ดังนั้นคำแนะนำของฉันคือ อย่าได้เข้ามาในวงการการแสดงภาพยนตร์อีก”

ซือถูชิงซาน “...”

ดังนั้น ซ่งชิงหมิงถึงได้รีบหยุดการแสดงของเธอเร็วนัก ไม่ใช่เพราะเธอแสดงได้ดี แต่เป็นเพราะเธอแสดงได้แย่มาก?

ซือถูชิงซานรับมือไม่ได้กับจุดเปลี่ยนที่ไม่มีที่มาที่ไปนี้

เธอคิดไปแล้วว่าเธอเป็นนักแสดงหญิงที่ถูกเลือกแล้ว!

“ไม่...ผู้กำกับ” ซือถูชิงซานร้อนรน วิ่งจากบนเวทีมาที่ด้านหน้าโต๊ะที่อยู่ข้างล่างขอร้องว่า “ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะค่ะ! เป็นเพราะ...สองวันนี้ฉันพักผ่อนไม่พอ ไม่ได้ดูโครงร่างบทอย่างละเอียด ดังนั้นจึงเข้าใจผิดไปบ้าง เพียงแค่คุณให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันรับรองว่าจะทำให้คุณพอใจค่ะ!”

ซ่งชิงหมิงเป็นผู้กำกับที่ได้รับรางวัลระดับชาติมาตั้งแต่ยังหนุ่ม เธอต้องการภาพยนตร์เรื่องนี้ของซ่งชิงหมิง

ซ่งชิงหมิงขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “ให้โอกาสเธออีกครั้ง? นักแสดงที่มาสัมภาษณ์ทั้งหมดต่างมีกันคนละโอกาส ทุกคนต่างเห็นค่าของโอกาสครั้งนี้ แต่เธอ ไม่เพียงแต่ไม่ใช้ความสามารถแล้วยังไม่มีพรสวรรค์ ยังอยากได้โอกาสมากกว่าคนอื่นครั้งหนึ่งหรือ ทำไมล่ะ เธอนึกว่าวงการบันเทิงเป็นของเธอหรือไง คนขี้เกียจไม่มีทางประสบความสำเร็จ!”

ซือถูชิงซานถูกคำพูดตรงไปตรงมาของซ่งชิงหมิงพูดจนหน้าแดงหมดแล้ว

ที่จริงแล้วเธออยากใช้ทางลัด แต่ว่าเธอแย่อย่างที่ซ่งชิงหมิงพูดขนาดนั้นที่ไหนกัน!

ซือถูชิงซานโกรธจนขึ้นหัว มือคลำไปที่กระเป๋าเสื้อ หยิบบางอย่างออกมาจากข้างใน เสียงวางของดัง “ปึก...” ถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าซ่งชิงหมิง

ครั้งนี้การกระทำของซือถูชิงซานทำให้ทุกคนตะลึงงันไปแล้ว

คิ้วสวยของซ่งชิงหมิงขมวดขึ้น

ทักษะการแสดงไม่ดีกับไม่มีทักษะการแสดงนั้นไม่เหมือนกัน อีกอย่างเจ้าตัวเองก็ไม่ได้ให้ความเคารพกับอาชีพสายนี้เลย

พูดได้อีกอย่างว่า เป็นไม้ผุที่ไม่สามารถเอาไปใช้ต่อไป

โปรดิวเซอร์ยังพูดต่อไปว่า “ผู้กำกับซ่ง ถือว่าพวกเราขอร้องคุณเถอะ หนังเรื่องนี้แค่เฟรมเวิร์กในเรื่องของโลกใหม่แล้ว คุณกับคนเขียนบทใช้เวลาไปเต็มๆสองปี คุณทำมันออกมาด้วยความสามารถนะครับ!”

ซ่งชิงหมิงเข้าสู่ความเงียบ

ผ่านไปสามนาทีเต็ม เขาจึงลุกขึ้นพูดว่า “ผลงานที่ไม่สมบูรณ์แบบ ผมไม่มีทางยอมรับ ถ้าหากพวกคุณอยากได้เธอจริงๆ งั้นก็เปลี่ยนผู้กำกับเถอะ”

เขาพูดจบ ก็จากไปอย่างไม่ไว้หน้าเลยสักนิด