ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 481

หัวใจของกู้หว่านหว่านพลันกระชับแน่น รู้สึกราวกับว่าเลือดภายในร่างกายของเธอนั้นกำลังแข็งตัว

เยี่ยซือเจวี๋ย...เขามายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

เขาได้ยินอะไรไปมากมายเท่าไร?

มือและเท้าของกู้หว่านหว่านเย็นเยียบ บริเวณหน้าผากมีเม็ดเหงื่อไหลหยดลงมา

แต่ทว่าเธอนั้นครุ่นคิดในทันใด เมื่อสักครู่เธอเองก็พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา เยี่ยซือเจวี๋ยยืนห่างออกไปตั้งหลายเมตร ไม่มีทางได้ยินชัดเจนอย่างแน่นอน

หรือบางทีเขาอาจจะไม่ได้ยินอะไรเลย?

เธอจะตีตนก่อนไข้[1]ไม่ได้เด็ดขาด

เมื่อครุ่นคิดได้เช่นนี้ กู้หว่านหว่านสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ พยายามสงบสติอารมณ์ของตนเองอย่างหนัก หลังจากที่อารมณ์ของเธอสงบลง เธอรวบรวมความกล้าและเผชิญหน้ากับเยี่ยซือเจวี๋ย

ม่านตาของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นดำสนิท นัยน์ตาสีดำเปล่งแสงประกาย สายตาของเขานั้นราวกับว่าเขาสามารถมองทุกอย่างได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวเป็นอย่างมาก

กู้หว่านหว่านเริ่มประหม่าอีกครั้ง เธอกำฝ่ามือแน่น สายตาของเธอชำเลืองมองทางอื่นเล็กน้อย พยายามฝืนยิ้มและเอ่ยทักทาย “คุณเยี่ย”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ตอบสนองต่อการทักทายของเธอและเขาก็ไม่ได้เดินจากไป เขายืนอยู่ที่เดิมและใช้ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นจ้องมองมาทางเธอด้วยความเงียบงัน

เมื่อถูกจู่โจมเช่นนี้กำแพงป้องกันภายในหัวใจของกู้หว่านหว่านพลันพังทลายลง ขณะที่เธอกำลังจะควบคุมตนเองไว้ไม่ไหวและคิดอยากจะวิ่งหนีไป ในที่สุดเยี่ยซือเจวี๋ยก็ละสายตาไปทางอื่นและเดินไปยังประตูทางเข้าโรงเรียน

“เฮ้อ---” กู้หว่านหว่านถอนหายใจยาว จากนั้นเธอยื่นมือออกไปและสัมผัสบริเวณหัวใจของเธอ

นับว่ายังโชคดี โชคดีที่เยี่ยซือเจวี๋ยนั้นไม่ได้ยินอะไร

ถ้าหากเขาได้ยิน เขานั้นไม่เคยไว้หน้าเธอและเขาจะไม่แสดงปฏิกิริยาท่าทางเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม ขณะที่กู้หว่านหว่านกำลังทอดถอนหายใจ ฝีเท้าของเยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังเดินไปยังทางเข้าโรงเรียนนั้นพลันหยุดชะงัก จากนั้นเขาหันศีรษะกลับมาจ้องมองเธออีกครั้ง

กู้หว่านหว่านตื่นตระหนกจนร่างกายสั่นสะท้าน

เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “เยี่ย คุณเยี่ย... เรื่องนั้นของมู่ซย่า ฉันเองก็บอกคุณป้าแล้วว่าฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก ฉันรับฟังจากคนอื่นมาเหมือนกัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา “พูดแบบนี้ เธอเลือกที่จะออกไปจากจิงตูงั้นสินะ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยนั้นไม่ไว้หน้าเธอเลย เขาปากร้ายและปากจัดมากกว่าใคร

ใบหน้าซีดเผือดของกู้หว่านหว่านพลันแดงก่ำ น้ำตาของเธอรินไหลออกมาด้วยความตื่นตระหนก

“คุณเยี่ย คุณไม่สามารถกระทำเรื่องไม่ยุติธรรมแบบนี้ได้นะ ฉันเป็นสะใภ้ที่คุณป้าได้กำหนดเอาไว้แล้ว...”

“เหอะ” เยี่ยซือเจวี๋ยพ่นลมหายใจอย่างเยือกเย็นและเอ่ย “แม่ของฉันเลือกภรรยา หรือว่าฉันเลือกภรรยากันแน่? กู้หว่านหว่าน เธออย่าประเมินตนเองสูงเกินไป ในสายตาของฉัน แม้แต่นิ้วมือของมู่ซย่า เธอยังไม่สามารถเทียบได้เลยด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อแม่ของฉันชอบเธอมาก งั้นเธอสามารถถามแม่ของฉันได้นะว่าหล่อนอยากจะแต่งงานกับเธอไหม หากหล่อนยินยอม ฉันเองก็จะไม่ห้าม”

ตีตนก่อนไข้[1] หมายถึง กังวลทุกข์ร้อนไปก่อนและเรื่องราวนั้นยังไม่เกิดขึ้น หรือ เป็นกังวล ทุกข์ร้อน หวาดกลัวในเรื่องที่ยังมาไม่ถึง