ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 519

เมื่อได้ยินชื่อของมูชย่า สีหน้าของผู้อำนวยการก็แข็งทื่อทันที

“ทำไมถึงเป็นเธออีกแล้ว?”

โอวหยางโม่พยักหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เธอนั่นแหละ ผมเคยบอกคุณเมื่อนานมาแล้วว่าคุณไม่ควรให้ใครเข้าโรงเรียนนี้โดยใช้เส้น แถมยังเข้ามาในชั้นเรียนของผม”

ผู้อำนวยการพานขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อคำพูดของโอวหยางโม่

เขาส่ายหัวและพูดว่า “อาจารย์โอวหยาง ครั้งก่อนสิ่งที่เกิดขึ้นกับหลัวฉิงเป็นคุณเองที่เข้าใจผิดและทำให้โรงเรียนของเราสูญเสียอาคารห้องปฏิบัติการ ผมยังไม่ได้คิดการสูญเสียนี้กับคุณ ทำไมคุณถึงหาเรื่องเธออีกแล้ว? อีกอย่าง เดิมทีงานเลี้ยงรับน้องมีกำหนดให้คุณขอโทษบนเวที แต่เมื่อลั่วเค่อป๋อเก๋อมา ผมเลยยกเลิกรายการนี้ แต่ถ้าวันนั้นไม่ได้ให้ขอคุณโทษบนเวที ซึ่งไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ต้องขอโทษเธอ เรื่องนี้ยังไม่ทันจบเลย อาจาร์ยโอวหยางคุณจะหาเรื่องอะไรเธออีก? คุณอคติกับเธอมากไปหรือเปล่า?”

ทุกคำที่ผู้อำนวยการพานพูดออก สีหน้าของโอวหยางก็น่าเกลียดขึ้นเรื่อย ๆ

เดิมทีเรื่องที่เกิดขึ้นกับหลัวฉิง ขาแน่ใจว่ามู่ซย่าเป็นคนทำ แต่กลับกลายเป็นว่าหลัวฉิงเป็นคนกำกับและลงมือเอง และเหตุการณ์นั้นทำให้ภาพลักษณ์ของเขาในความคิดของนักเรียนลดลงอย่างมาก

เขากัดฟันแน่นและพูดว่า “สำหรับเรื่องของหลัวฉิงนั้น ผมก็ถูกหลอกและเป็นเหยื่อด้วย คุณจะโทษผมไม่ได้สำหรับเรื่องนี้ ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ผมมั่นใจมากว่ามู่ซย่าใช้ข้ออ้างเท็จ เพียงเพราะเรื่องของหลัวฉิงครั้งที่แล้วเธอไม่ได้ผิด ไม่ได้หมายความว่าครั้งนี้เธอจะถูก”

“แต่...” ผู้อำนวยการลังเล

เขาไม่อยากสงสัยในตัวมู่ชย่าแล้วเกิดเรื่องน่าอายเหมือนเมื่อครั้งก่อน

แต่โอวหยางโม่ยังคงยืนกราน ผู้อำนวยการไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดว่า “ตกลง ผมจะไปกับคุณ แต่ก่อนที่เราจะไป เราต้องนำพวงดอกไม้ไปด้วย เผื่อมีงานศพเกิดขึ้นในบ้านเธอจริง ๆ เราสองคนคงจะไปเป็นตัวตลกที่นั่น”

“เป็นไปไม่ได้!” โอวหยางโม่กล่าวอย่างหนักแน่น “มู๋ซย่าบอกว่าคนในครอบครัวเสียชีวิต แต่ผมไม่เห็นสีหน้าเศร้าบนใบหน้าเธอเลย เธอต้องโกหกแน่ ๆ ! เราไม่จำเป็นต้องเอาดอกไม้ไปเลย ถ้าเอาดอกไม้ไปหน่ะซิถึงจะเป็นตัวตลก”

ในใจผู้อำนวยการเชื่อมั่นในตัวมู่ซย่า ความไว้วางใจแบบนี้ไม่เกี่ยวกับว่าสนับสนุนมู่ซย่า มันมาจากสัญชาตญาณของเขาเอง

เขามองไปที่โอวหยางโม่อย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “โอเค ถ้าคุณไม่เอาดอกไม้ไป ผมเอาไปเอง ถ้าเป็นเรื่องตลกก็คิดที่คนแก่อย่างผมเถอะ แบบนี้โอเคไหม?”

ในไม่ช้า โอวหยางโม่ก็ซื้อพวงดอกไม้และกลับมา จากนั้นทั้งสองก็ขับรถไปที่คฤหาสน์ซือถู

ระหว่างทาง ผู้อำนวยการเตือนว่า “อาจารย์โอวหยาง ผมขอบอกคุณไว้ก่อนว่าหากครั้งนี้มู่ซย่าไม่ได้ผิดและไม่ได้โกหก คุณต้องขอโทษมู่ซย่าสำหรับสองเรื่องนี้ในพิธียกธงพรุ่งนี้ นอกจากนี้เมื่อถึงเวลานั้นผมจะหักเงินเดือนคุณสามเดือนและคุณต้องย้ายออกจากหอพักในห้องเรียนแล้วไปเช่าบ้านข้างนอกเองเพื่อเป็นบทเรียน”

โอวหยางโม่เห็นด้วยอย่างไม่ต้องคิด

“ตกลง!”

เขาเชื่อมั่นว่าครั้งนี้ไม่มีใครวางกลอุบายหลอกเขา และเขาไม่ได้ทำพลาดอย่างแน่นอน!

คราวนี้มู่ซย่าจะต้องถูกไล่ออกจากชั้นเรียนของอย่างแน่นอน!