ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 523

โอวหยางโม่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีฉากแบบนี้เกิดขึ้น

เขาอ้าปากและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พบว่าดูเหมือนจะมีบางอย่างติดคอของเขา ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถแม้แต่จะบีบคำพูดใด ๆ ออกมา

“หึ” มู่ชย่าหัวเราะเย้ยหยัน

เสียงหัวเราะของมู่ซย่าสะเทือนอารมณ์ของโอวหยางโม่

เขาเสียสติไปชั่วขณะ

ซือถูไห่ซึ่งสวมชุดไว้ทุกข์เข้ามาพอดีแล้วถามว่า “ซานซาน สองคนนี้เป็นใคร?”

มู่ซย่ายังไม่ทันจะได้ตอบ โอวหยางโม่ก็รีบเข้าไปคว้าแขนของซือถูไห่แล้วถามว่า “คุณชายท่านนี้? ไม่ทราบว่ามีงานศพที่นี่จริงเหรอครับ? พวกคุณไม่ได้กำลังแสดงละครอยุ่ใช่ไหม?”

“แสดงละคร?” ซือถูไห่หน้าสีเขียวหมดแล้ว “ลูกสาวของผมตายทั้งคน คุณยังคิดว่าผมแสดงละครเป็นบ้าเป็นหลังเหรอ!”

ซือถูไห่ไม่เคยพูดจาดีกับคนที่ไม่จำเป็นต้องประจบ

โอวหยางโม่สำลัก เส้นประสาทอีกเส้นในสมองของเขาขาดเสียงดัง “เคว่ก”

ผู้อำนวยการพานที่อยู่ข้าง ๆ รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อดึงโอวหยางโม่ไว้และเอ่ยปากกล่าวขอโทษ “ขอโทษครับ ขอโทษครับ! คุณเป็นผู้ปกครองของนักเรียนมู่ซย่าหรือเปล่าครับ? เราเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยจิงตู เรามาไว้อาลัยหลังจากได้ยินข่าวนี้ นี่คือดอกไม้ที่เรานำมา”

“อาจารย์มหาวิทยาลัยจิงตู?”

ซือถูไห่มองพวกเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นสีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาพูดกับผู้อำนวยการพานต่อว่า “ลำบากคุณทั้งสองแล้วที่มา แต่เกิดอะไรขึ้นกับครูอีกคนของคุณ? ทำไมถึงบอกว่าเรากำลังแสดงละคร?”

โอวหยางโม่ที่อยู่ข้าง ๆ กลับมามีสติทันที เขารู้สึกเสียใจและละอายใจ ซ้ำยังไม่รู้จะพูดอะไรไปพักหนึ่ง

กลับเป็นผู้อำนวยพานเป็นคนช่วยพูดว่า “อาจารย์โอวหยางทำพลาดไป มันเป็นความเข้าใจผิด”

แต่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากช่วยพูดเพราะเขาเป็นอาจารย์ในโรงเรียนของตัวเอง

เขาพูดอย่างขอโทษ “ขอโทษครับ ผู้ปกครองมู่ซย่า เรื่องนี้เป็นความผิดของเราทั้งหมด หลังจากกลับไปโรงเรียนแล้ว ผมจะขอให้อาจารย์โอวหย่างขอโทษมู่ซย่าต่อหน้านักเรียนทุกคน”

ซือถูไห่โบกมือ “ช่างมันเถอะ ผมไม่อยากทะเลาะกับพวกคุณในงานศพวันนี้ แต่ในอนาคตผมไม่อยากให้ลูกสาวของผมต้องถูกปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมแบบนี้อีก นอกจากนี้ ผมอยากให้พวกคุณชดเชยค่าทำขวัญให้ลูกสาวของผม!”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องแบบนี้

ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ เขาคงเรียกค่าชดเชยจากพวกเขาไปนานแล้ว

โอวหยางโม่สัมผัสได้ถึงท่าทางที่สงสัยจากแขกคนอื่น ๆ ที่มาร่วมงาน เขากัดฟันแล้วถามอย่างหมดหนทางและละอายว่า “คุณต้องการเงินชดเชยเท่าไหร่ครับ? ผมจะให้คุณตอนนี้”

ซือถูไห่แจ้งตัวเลขโดยตรง “หนึ่งแสน!”