“จอดรถ!”
ฉับพลันมู่ซินเย่ว์ที่กำลังนั่งอยู่เบาะหลังกับมู่ซย่าก็เอ่ยปาก
มู่ซย่าหันไปมองด้วยความสับสน เห็นเพียงว่าใบหน้าของมู่ซินเย่ว์ซีดเผือด สีหน้าของหล่อนดูอึดอัดเป็นอย่างมาก
มู่ซย่าเข้าใจวิชาการแพทย์ เพียงแค่สังเกตสีหน้าและท่าทางก็ไม่จำเป็นต้องพูด เพียงแค่มองดู เธอก็รู้ว่ามู่ซินเย่ว์ไม่ได้เสแสร้ง
เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล “น้าคะ น้าเป็นอะไรไป? รู้สึกไม่สบายเหรอคะ?”
ซือถูไห่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับหันกลับมามองเช่นกัน เอ่ยถามด้วยสีหน้าซับซ้อน “คุณเป็นอะไรไป?”
มู่ซินเย่ว์ยกมือขึ้นปิดปากตนเองและเอ่ยด้วยท่าทางทรมาน “ฉันอาจจะเมารถ หยุดรถสักครู่เถอะ”
ซือถูไห่ส่งสายตาไปมองคนขับรถ ทันใดนั้นคนขับรถหาจุดจอดรถและเลียบเข้าไหล่ทาง
ทันทีที่จอดรถ มู่ซินเย่ว์พุ่งตัวลงจากรถทันที หล่อนจับเสาไฟข้างทางไว้และก้มตัวอาเจียนอย่างรุนแรง
ท้ายที่สุดมู่ซินเย่ว์ก็อ้วกออกมาเป็นน้ำ ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังจะหมดแรง จำต้องประคองตนเองไว้กับเสาไฟข้างถนน
ซือถูไห่ขมวดคิ้ว สุดท้ายก็ยังคงเดินเข้าไปพยุงมู่ซินเย่ว์ เอ่ยถามด้วยความสงสัย “คุณเป็นอะไรไป? ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นคุณเมารถเลย”
มู่ซินเย่ว์ใช้แขนเสื้อเช็ดปากและเอ่ยอย่างอ่อนแรง “อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้ฉันรู้สึกแย่เป็นอย่างมากและส่งผลกระทบต่อร่างกายของฉัน กลับบ้านก่อนเถอะ หลังจากกลับบ้านแล้วคุณช่วยโทรหาหมอประจำตัวมาดูอาการให้ฉันหน่อย”
มู่ซย่าที่อยู่ด้านข้างเฝ้ามองด้วยความเงียบงัน ภายในหัวใจของเธอพลันผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา แต่ก็รีบปฏิเสธความคิดนี้อย่างรวดเร็ว
แต่ทว่าหลังจากนั้นมู่ซย่าเอ่ยปาก “ฉันว่าไม่ต้องเรียกหมอประจำตัวมาหรอกค่ะ ด้านหน้าไม่กี่ร้อยเมตรมีโรงพยาบาลอยู่แห่งหนึ่ง เดี๋ยวแวะดูอาการที่โรงพยาบาลนี้ก็ได้นะคะ”
เธอต้องการเห็นว่าท้ายที่สุดแล้วมู่ซินเย่ว์นั้นมีอาการเมารถหรือว่าหล่อนไปทำอะไรผิดมากันแน่
ไม่ว่าจะทำอะไรผิดไป อย่างไรโรงพยาบาลก็สามารถตรวจเจออย่างแน่นอน
......
ระยะทางเพียงไม่กี่ร้อยเมตร มู่ซินเย่ว์ใช้เวลาเดินไปมากกว่าสิบนาที
ทั้งสามคนและคนขับรถอีกคนหนึ่งตรงไปยังห้องฉุกเฉิน
โรงพยาบาลนี้มีผู้ป่วยไม่มากนัก ใบหน้าของมู่ซินเย่ว์ซีดเผือดจนน่ากลัว พยาบาลสองคนพามู่ซินเย่ว์ไปทำการตรวจในทันที มู่ซย่าและซือถูไห่ต่างก็รอคอยอยู่ด้านหน้าประตูห้องฉุกเฉิน
เธอเอียงใบหน้าเล็กน้อยและชำเลืองมองซือถูไห่ เห็นเพียงว่าคิ้วของซือถูไห่นั้นกำลังขมวดแน่น รอยย่นระหว่างคิ้วเห็นได้ชัดว่ากำลังมีเรื่องกังวลใจ
ไม่จำเป็นต้องกล่าว ตอนนี้ซือถูไห่เริ่มสงสัยในความจงรักภักดีของมู่ซินเย่ว์แล้ว
ในช่วงเช้าเธอลากเยี่ยซือเจวี๋ยออกไปและฝากฝังเรื่องหนึ่งไว้กับหลัวอี้ นั่นคือการให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลจิตเวชปล่อยข่าวซุบซิบนินทาระหว่างมู่ซินเย่ว์และเจี่ยงฟู่หมิง ตอนนี้ดูเหมือนว่าผลลัพธ์นั้นไม่เลวเลยทีเดียว
ขณะนี้ ฉับพลับมู่ซย่าสังเกตเห็นชื่อโรงพยาบาลที่ติดประทับอยู่บนกำแพง มีสัญลักษณ์ของตระกูลหลัวอยู่บนนั้นด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ปลดล๊อคด้วยเหรียญแล้ว กลับมาอ่านซ้ำทำไมอ่านไม่ได้ ยังต้องให้ปลดล๊อคอีก แบบนี้เอาเปรียบผู้อ่านนะ...
When will you come?...
จะมาตอนไหนคะ...
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...