ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 586

หลังจากที่ผู้บริหารระดับสูงออกจากห้องประชุม เขาตรงไปที่ร้านอาหารเพื่อไปหาเยี่ยซือเจวี๋ย และรายงานทุกอย่างให้กับเยี่ยซือเจวี๋ยทราบอย่างละเอียด

เยี่ยซือเจวี๋ยจิบซุปแล้วพูดอย่างช้า ๆ ว่า “อืม ให้พวกเขาก่อกวนกันต่อไปเถอะ ไม่ต้องควบคุมอะไรทั้งนั้น อย่าให้คนข้างนอกบุกเข้ามาในโรงแรม แล้วมารบกวนเวลาแถลงข่าวก็พอละ "

ผู้บริหารระดับสูงคนนี้เขาสงบมาก แต่ขณะนี้ก็ยังถามอย่างไม่เข้าใจว่า : “ท่านประธาน เราจะไม่ควบคุมอะไรเลยจริง ๆ เหรอ ผู้คนบนอินเทอร์เน็ตต่อต้านเราอย่างรุนแรง ถ้าเราไม่จัดการตอนนี้ เกรงว่า.......”

ผู้บริหารระดับสูงไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ แต่ความหมายก็ชัดเจนมาก หากไม่ระงับบทความใหม่บนอินเทอร์เน็ต ถึงตอนนั้นแม้แต่การใช้อํานาจของเยี่ยซื่อกรุ๊ปเพื่อบล็อกคำค้นหาก็จะยากแล้ว เพราะพวกเขาสามารถสะกดด้วยคำพ้องเสียงต่าง ๆ ที่สามารถอธิบายเหตุการณ์นี้ได้

เป็นที่น่าสังเกตว่า ในแพลตฟอร์มออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดของฮวากั๋ว เยี่ยซื่อกรุ๊ปถือหุ้น 20% นับว่าเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับที่สอง

ตอนนี้แม้ว่าปัญหาจะกลายเป็นแบบนี้ หากเยี่ยซื่อกรุ๊ปต้องการระงับข่าว มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

อย่างไรก็ตามเยี่ยซือเจวี๋ยยังคงพูดเป็นเหตุเป็นผล เขาโบกมือและพูดว่า : "ไม่ต้องสนใจ"

ผู้บริหารระดับสูงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบว่า ”ครับ” และออกจากร้านอาหารไป เพื่อให้เยี่ยซือเจวี๋ยรับประทานอาหารเงียบ ๆ

แต่ทันทีที่ผู้บริหารเดินออกจากร้านอาหาร ก็พบกับผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยที่เพิ่งรีบกลับมา

เมื่อผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยเห็นผู้บริหารระดับสูงออกมาจากข้างใน รีบลดเสียงลงแล้วถามว่า : "คุณได้รายงานเหตุการณ์ทางอินเทอร์เน็ตให้ท่านประธานทราบหรือยัง ? ท่านประธานได้สั่งระงับข่าวหรือไม่ ? ”

ผู้บริหารระดับสูงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น : “ ไม่ ท่านประธานบอกว่า ปล่อยให้พวกเขาโวยวายไป ไม่ต้องสนใจ "

เดิมทีผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยกังวลมาก แต่เมื่อได้ยินแบบนี้ หัวใจของเขาก็สงบลง

เขาเอ่ยปากว่า "สถานการณ์วิกฤตขนาดนี้ ท่านประธานก็ไม่ได้มีความกดดันแม้แต่นิดเดียว ดู ๆ แล้ว ท่านประธานคงมีแผนในใจแล้ว ตอนนี้พวกเขายิ่งทะเลาะกันดุเดือดเท่าไหร่ ถึงตอนนั้นการตบหน้าก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น เราก็อย่าไปสนใจเลย"

เมื่อผู้บริหารระดับสูงฟังแล้ว ก็รู้สึกว่าพอเป็นตรรกะแบบนี้ อารมณ์จึงดีขึ้นทันที

หลังจากที่ผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยปิดประตูร้านอาหาร เขาก็ร้องเรียกด้วยความเคารพว่า : "ท่านประธาน"

เยี่ยซือเจวี๋ยกินซุปเสร็จพอดี เขากินช้ามาก เหมือนขุนนางชั้นสูงทางยุโรปในยุคกลาง

เยี่ยซือเจวี๋ยเช็ดมุมปากล่างและหันหน้าถามว่า “กลับมาแล้วเหรอ เธอกินหรือยัง?"

"กินแล้ว กินแล้ว" ผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยเอาภาพที่ถ่ายจากโทรศัพท์มาส่งเยี่ยซือเจวี๋ยดู แล้วพูดว่า : “ซุปไก่ที่คุณสั่งให้ดื่ม คุณมู่ดื่มไปครึ่งหนึ่ง แต่เธอกินตับหมูเพียงไม่กี่ชิ้น เธอก็ไม่ยอมกินอีก”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองดูรูป พยักหน้าและพูดว่า : “ก็พอได้ การเตรียมการของเธอเป็นอย่างไรบ้าง? อีกนานแค่ไหนถึงจะมาได้?"

ผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยตอบว่า : “ตอนที่ผมออกมา ขวดน้ำเกลือที่แขวนอยู่ของลูกค้าคนนั้นเกือบจะหมดแล้ว คุณมู่บอกผมว่า อีกครึ่งชั่วโมงเขาก็จะมาถึงที่นี่ แล้วก็.......คุณมู่บอกว่าเธอจะไม่มา พอดีที่บ้านมีเรื่อง”