ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 592

เมื่อเหล่าผู้บริหารระดับสูงต่างเดินเข้ามาจากบริเวณด้านหลังก็ได้มีการออกคำสั่งให้หลีกทางอย่างเป็นระเบียบ

ผู้ชายที่เดินออกมาจากตรงกลางนั้นสวมชุดสูทสีดำคุณภาพดี ด้วยใบหน้าที่ดูดี ดวงตาและคิ้วราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด การที่ผู้ชายคนหนึ่งจะเติบโตออกมาเป็นเช่นนี้โดยไม่มีท่าทางอ่อนโยนใด ๆ แต่กลับดูสูงสง่า มีอำนาจ ช่างเป็นสิ่งที่หาได้ยากนัก

เยี่ยซือเจวี๋ยเองก็ไม่ใช่คนที่เปิดเผยตัวตนบ่อยนัก สื่อสำนักต่าง ๆ จึงรีบฉวยโอกาสนี้ในการถ่ายภาพของเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างบ้าคลั่ง

คนแบบนี้ ไม่มีดาราชายในวงการคนไหนที่จะเทียบกับเขาได้เลย

มีนักข่าวที่อดรู้สึกไม่ได้ว่า “ใบหน้าแบบนี้ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่ไม่ได้เข้าวงการบันเทิง”

“น่าเสียดายเหรอ น่าเสียดายยังไง ?” คนที่อยู่ด้านข้างตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณอย่าลืมสิ วงการบันเทิงเป็นสิ่งที่ตระกูลของเขาบุกเบิก บริษัทบันเทิงเยี่ยซื่อโกลบอลเองก็เป็นเขาที่ดูแลอยู่ เพราะงั้นเขาจะต้องเข้าวงการบันเทิงทำไมอีกกัน ?

คนนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันเองก็ถูกความหล่อทำให้มึนไปหมด จนพูดประโยคโง่ ๆ พวกนี้ออกมา”

บทสนทนาเหล่านี้ถูกได้ยินโดยบล็อกเกอร์ที่ตั้งคำถามกับเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างเปิดเผย

บล็อกเกอร์ที่มีชื่อว่า “คุณชายมีเรื่องจะแฉ” โดยแฟน ๆ มักเรียกเขาว่าคุณชาย

เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นี่มันเวลาไหนแล้ว ? เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามารถคร่าชีวิตผู้คนได้ แต่พวกคุณที่เป็นสื่อกลับไม่นำความจริงและความยุติธรรมมาให้ประชาชน แต่กลับมาเถียงกันเรื่องใบหน้างั้นเหรอ ?”

ขณะนี้แฟนคลับของ “คุณชาย” มีมากกว่า 200,000 คนแล้ว เนื่องจากก่อนหน้านี้เขากล้าที่จะเผชิญหน้ากับเยี่ยซือเจวี๋ย

นอกจากแฟน ๆ คลับดั้งเดิมของเขาแล้ว การมีฐานแฟนคลับนับล้านนั้นก็ถือว่าอยู่ใกล้แค่เอื้อม ดังนั้นตัวเขาเองจึงยิ่งคิดว่าตัวเองเป็นปากเป็นเสียงให้กับประชาชน เขาจึงรู้สึกเย้ยหยันกับพวกสื่อประเภท ‘ไม่เอาถ่าน’พวกนี้

นักข่าวทั้งสองคนก็พูดมาอย่างกระอักกระอ่วนว่าจะไม่พูดอะไรออกมาอีกแล้ว

และในเวลาเดียวกัน เยี่ยซือเจวี๋ยเองก็นั่งที่หน้าเวทีก็วางไมโครโฟนลง

เดิมทีผู้จัดการเจี่ยงเองก็ไม่อยากที่จะสนใจนัก แต่ใครจะไปรู้ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ด้านข้างจะพูดขึ้นมา “ให้เขาพูด”

ผู้จัดการเจี่ยงจึงทำได้แค่พูดผ่านไมโครโฟน “นักข่าวท่านนั้น เชิญครับ”

“คุณชาย” ลุกขึ้นยืน และแนะนำตัวเองก่อน “สวัสดีผู้จัดการเจี่ยง ประธานเยี่ย ผมคือบล็อกเกอร์มีชื่อว่า “คุณชายมีเรื่องจะแฉ” จากที่ผู้จัดการเจี่ยงได้พูดไปเมื่อสักครู่ ผมนั้นไม่ได้ยินถึงจุดสำคัญใด ๆ เลย เข้าใจแค่เนื้อหาเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าครั้งนี้มีผู้บริโภคกินอาหารของคุณและเกิดเหตุการณ์ที่อาจถึงชีวิต ซึ่งมันไม่เกี่ยวข้องกับคุณ คุณหมายถึงแบบนี้หรือเปล่าประธานเจี่ยง ?”

ผู้จัดการเจี่ยงใบหน้าครึ้มลง

“ผมไม่ได้หมายความเช่นนั้น ผมเพียงแค่พูดว่า ก่อนที่เราจะหลักฐานที่เป็นรูปธรรมได้ พวกเราจะไม่ปัดความรับผิดชอบใด ๆ และจะไม่ปัดสิ่งใด ๆ ออกไปเช่นกัน ผมหวังว่าทุกคนสามารถรอผลการสอบสวนของเราต่อไป ก่อนที่จะตัดสิน”

“ฮ่า !”คุณชายหัวเราะออกมา