ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 622

ข่าวการแถลงการณ์เมื่อกี้นี้ มู่ซินเย่ว์ดูไปได้แค่ครึ่งเดียว

แต่เธอจำความรู้สึกได้ชัดเจนว่า ตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นผู้รับผิดชอบของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์หรือเยี่ยซือเจวี๋ยต่างถูกนักข่าวรุมถามคำถามแบบจนมุม จนไม่มีโอกาสได้โต้แย้ง

หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกเธอไม่รู้อะไรเลย

มู่ซินเย่ว์ใช้นิ้วมือพิมพ์ตัวอักษรอย่างรวดเร็ว ภายในระยะเวลาอันรวดเร็วก็เจอวีดีโอข่าวการแถลงการณ์ของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์

วีดีโอนี้ได้รับการตัดต่อแล้ว ได้ตัดมาเฉพาะจุดที่สำคัญที่สุด

พอเริ่มต้น คำพูดของนักข่าวทำให้หน้าของคนรับผิดชอบเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์หน้าเขียวซีด แต่ต่อมามีแขกคนหนึ่งปรากฎตัวในงาน เพื่อเข้ามาช่วยชีวิตเขา คนนั้นพูดออกมาว่าตัวเองเป็นคนวางแผนทำร้ายร้านเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์เอง

นักข่าวคนที่ถามอยู่นั้นไม่อยากจะเชื่อ จึงถามเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หลัวเฮ่าได้ถูกพาตัวออกมา

หลังจากนั้น ก็แสดงหลักฐานการโอนเงินต่างๆ

หลักฐานมัดตัวแน่นหนามาก ตัวหลัวเฮ่าเองก็ยอมรับความผิดนั้น จึงถูกคนของทีมเท่อลี่พาตัวออกไป

ทีมเท่อลี่...

สามคำนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้บรรดาตระกูลคนรวยกลัวกัน

ไม่มีคนในตระกูลร่ำรวยไหนที่มีประวัติใสสะอาดทั้งหมด แล้วอีกอย่างทีมเท่อลี่ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อตรวจสอบเหล่าคนรวยและเหล่าช่องทางการค้ามืด สามารถพูดได้ว่าเป็นศัตรูกันโดยธรรมชาติ

พอทีมเท่อลี่ปรากฏตัวออกมา ไม่มีใครกล้าถามหรือมีข้อสงสัยอีก หลังจากเรื่องวุ่นวายนั้น กลุ่มคนที่ก่อเรื่องกับนักข่าวก็ถูกตำรวจพาไป

ไม่น่าล่ะ!

ตัวเองไปคุกคามมู่ซย่า มู่ซย่าถึงไม่มีการปฎิกิริยาโต้ตอบอะไร ที่แท้เรื่องของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ได้รับการแก้ไขแล้วจริงๆนี่เอง!

หลังจากดูวีดีโอจบ ใบหน้าของมู่ซินเย่ว์ก็โกรธจนหน้าซีดไปหมด จนแทบจะยืนไม่ไหว

คนใช้ที่อยู่ข้างๆหลิวเยี่ยรีบเอามือมาประคองมู่ซินเย่ว์ แสดงสีหน้าที่กังวลใจแล้วถามว่า “คุณนาย คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ? จะให้ฉันเรียกหมอให้ไหม?”

คุณหนูมู่ให้เธออยู่เคียงข้างมู่ซินเย่ว์เพื่อเป็นสายลับ เธอก็ต้องทำหน้าที่นิดนึง

“ได้ค่ะคุณนาย” หลิวเยี่ยแสดงความเคารพโค้งคำนับ เตรียมจะขึ้นไปชั้นบน

แต่มู่ซินเย่ว์คิดขึ้นมาได้ว่าคนของตัวเองถูกโยกย้ายกันไปหมดแล้ว ในคฤหาสน์หลังนี้มีไม่กี่คนที่เป็นคนของตัวเอง เธอจะต้องดึงคนเหล่านี้ไว้ให้แน่นหนา

พอคิดถึงจุดนี้ มู่ซินเย่ว์เรียกให้หลิวเยี่ยหยุด ถอดสร้อยคอเพชรที่คอลงมา วางไว้ในมือของหลิวเยี่ยแล้วพูดว่า “สร้อยคอนี้ฉันให้เธอ เธอเอาไปขายข้างนอกซะ เงินก็เก็บไว้เป็นค่ารักษาของลูกเธอ”

หลิวเยี่ยแสดงท่าทีดีใจสุดๆ แล้วผลักปัดปฏิเสธการรับไว้พร้อมกล่าวคำขอบคุณ

“

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” มู่ซินเย่ว์พูดอย่างนุ่มนวลว่า “เธอคือคนของฉัน เรื่องของเธอก็เหมือนเรื่องของฉัน แค่เธอจงรักภักดี เรื่องการป่วยของลูกเธอไม่ต้องกลุ้มใจว่าจะรักษาไม่หาย”

“ขอบคุณค่ะคุณนาย”หลิวเยี่ยกล่าวขอบคุณอีกครั้ง เก็บสร้อยคอแล้วเดินขึ้นไปเอายาที่ชั้นบน

พอไปเอายาแล้ว เธอไม่ได้ลงมาชั้นล่างทันที แต่ไปที่หน้าห้องของมู่ซย่า