ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 641

ข้อเสนอของเยี่ยซือเจวี๋ยทำให้หัวใจของมู่ซย่าเต้นผิดจังหวะอย่างไม่อาจควบคุมได้

เธอพยายามสงบสติอารมณ์และเอ่ย “ไม่ล่ะ ซือถูไห่มอบบ้านให้ฉันหลังหนึ่ง ตอนค่ำหลังจากเลิกเรียนแล้วฉันว่าจะไปทำความสะอาดสักหน่อย”

“ยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ไปพักที่บ้านของฉันได้นะ อย่างไรเสียก็มีห้องตั้งเยอะแยะ” เยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ย เขากล่าวเสริม “ไม่ใช่คฤหาสน์ตระกูลเยี่ย แต่เป็นเมเปิลเลควิลล่า”

สือซูเจินอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเยี่ย มู่ซย่าเองก็คงไม่สะดวกเท่าไรนัก เขารู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาเองก็ไม่ได้วางแผนจะให้มู่ซย่าไปพักอาศัยอยู่ที่นั่น

มู่ซย่ายังคงส่ายศีรษะ

“ช่างเถอะ บ้านหลังนี้ที่ซือถูไห่มอบให้ฉันนั้นอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ฉันมาโรงเรียนสะดวกกว่า แล้วก็...ดูเหมือนว่าแม่ก็เคยอาศัยอยู่ที่นั่นระยะหนึ่ง ฉันก็อยากไปพักอยู่ที่นั่นด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะรื้อฟื้นความทรงจำบางอย่างขึ้นมาได้บ้าง”

“โอเค” ภายในใจของเยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็ไม่ได้ดึงดัน เขากล่าว “งั้นรอเธอเลิกเรียน ฉันจะไปทำความสะอาดบ้านกับเธอด้วย”

มู่ซย่ายิ้ม

“ชีวิตของท่านประธานเยี่ยเคยทำความสะอาดบ้านด้วยเหรอ? เมื่อถึงตอนนั้นแล้วอย่าสร้างความวุ่นวายให้ฉันล่ะ”

“วางใจได้ เรื่องงานทำความสะอาดคือพรสวรรค์ของฉัน ถ้าหากว่าฉันไม่ได้ใช้นามสกุลเยี่ย บางทีฉันอาจจะเป็นพนักงานทำความสะอาดที่เก่งกาจที่สุดในโลก”

“ฮะ....” มู่ซย่ายกยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้ พยักหน้าและเอ่ย “ก็ดี งั้นหลังเลิกเรียนแล้วขอดูผลงานของนายหน่อย”

เมื่อสิ้นเสียงของมู่ซย่า โทรศัพท์ของเยี่ยซือเจวี๋ยพลันส่งเสียงดังขึ้น

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดว่าอะไร ได้ยินเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยตอบรับ“อือ” จากนั้นวางสายโทรศัพท์

มู่ซย่ายังไม่ถามอะไร เยี่ยซือเจวี๋ยเป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน “ผลการตรวจออกมาแล้ว สมองไม่ได้รับการกระทบกระเทือน พวกหล่อนไม่ได้มีอาการบาดเจ็บอะไรเลยแม้แต่น้อย ฉันจะให้ทนายเตรียมการฟ้องพวกหล่อนในข้อหาใส่ความ”

มู่ซย่าเองก็ไม่ใช่แม่พระ พยักหน้าทันใด “ดี คนประเภทนี้ปล่อยให้มาเดินเกะกะลูกตาก็น่ารำคาญ”

สามารถตัดปัญหาออกไปได้หนึ่งเรื่องก็คือหนึ่งเรื่อง

ทุกคนต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรับผิดชอบต่อคำพูดและการกระทำของตนเอง ไม่ว่ากฎหมายจะตัดสินอย่างไร ทุกอย่างก็เพราะเป็นพวกหล่อนหาเรื่องใส่ตัว

ริมฝีปากของเยี่ยซือเจวี๋ยโค้งงอ เขาชื่นชมความใจแข็งเช่นนี้ของมู่ซย่า

เมื่อได้ยินคำว่า“เซ่นไหว้” ใบหน้าสอดรู้สอดเห็นของเสี่ยวเป่ยจางหายไปทันที พยักหน้าด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

......

ห้องเรียน

เมื่อกู้หว่านหว่านกลับมายังห้องเรียน อารมณ์แห่งความสุขนั้นพลันหายไปถูกแทนที่ด้วยความหงุดหงิดและความตื่นตระหนกที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

ครั้งนี้เยี่ยซือเจวี๋ยตัดสินใจขับไล่เธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลเยี่ยจริงๆ

เธอควรทำอย่างไรดี?

“ปัง”เสียงดังขึ้น กู้หว่านหว่านทุบโต๊ะด้วยความกลัดกลุ้ม ต้องการระบายความคับแค้น

ขณะนี้ เพื่อนร่วมโต๊ะชายคนนั้นไม่ได้สังเกตเห็นและเอ่ย “เฮ้ กู้หว่านหว่าน ถ้าเธอยังรบกวนการเรียนของฉันแบบนี้อีก ฉันจะฟ้องอาจารย์โอวหยาง บอกให้เขาเปลี่ยนที่นั่งของเธอ!”