จนกระทั่งโอวหยางโม่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกวาดสายตามองไปที่มู่ซย่าบ่อยครั้ง จู่ๆ เขาก็รู้สึกถึงความหงุดหงิดแบบที่ไม่สามารถอธิบายได้
จนกระทั่งชั้นเรียนดำเนินมาครึ่งทาง ก็มีเสียง “ประกาศ” ดังขึ้นถึงสองครั้ง
โอวหยางโม่หันกลับไปมอง ก็พบว่ามีนักศึกษาหญิงสองคนที่มีหน้าตาซีดเซียวกำลังเดินเข้ามาในชั้นเรียน ราวกับพึ่งเจอกับสิ่งที่น่ากลัว
โอวหยางโม่ขมวดแล้วถามว่า “พวกเธอสองไปไหนมา ? ทำไมถึงพึ่งมาตอนนี้กันครับ ? นี่มันสายมาครึ่งคลาสแล้วนะ !”
นักศึกษาหญิงทั้งสองคนกลัวตกใจจนหัวหดไม่กล้าพูดออกมา แต่นักศึกษาหญิงคนที่ตัวเล็กกว่ารวบรวมความกล้าที่จะตอบออกมา “พวกเราไปโรงพยาบาลมาค่ะ…”
สีหน้าโอวหยางโม่อ่อนลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดเตือนไปหนึ่งประโยค “คราวหน้าถ้ามีธุระก็ให้มาลาก่อนนะครับ” จากนั้นเขาก็ไม่ได้ทำให้พวกเธอรู้สึกอับอายอีก แล้วดำเนินคลาสเรียนต่อ
นักศึกษาหญิงทั้งสองรีบเดินไปที่นั่งของตัวเอง ก่อนที่จะนั่งลงสายตาของพวกเธอก็เหลือบมองไปที่มู่ซย่า
มู่ซย่าสังเกตเห็น แต่มองข้ามไป
เมื่อสายตาของนักเรียนหญิงจ้องมองไปที่เธอ ไหล่ก็กระตุก และพวกเธอก็รีบถอนสายตาและนั่งลง
มู่ซย่าเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าสองคนนั้นบอกว่าตัวเองสมองถูกกระทบกระเทือนใช่ไหม ?
เธอยักไหล่ ก่อนจะอ่านหนังสือภาษาจีนของมหาวิทยาลัยต่อไป
หลักสูตรอื่น ๆ สำหรับเธอแล้วค่อนข้างง่าย ยกเว้นวิชาภาษาจีนของมหาวิทยาลัย เธอเองก็ได้รับการเลี้ยงดูมาจากพ่อแม่บุญธรรมตั้งแต่เด็ก แม้ว่าภาษาจะยังไม่ลืม แต่ว่าในชั้นเรียนภาษาเธอก็ไม่อาจสู้กับนักศึกษาคนอื่นในชั้นเรียนได้
อีกไม่นานก็จะถึงวันที่ต้องทำแบบทดสอบรายเดือนแล้ว ตัวเธอเองก็ไม่อาจออกจากมหาวิทยาลัยจิงตูได้ก่อนที่จะหาผู้ชายคนนั้นพบ ดังนั้นถ้าเรียนเสริมหลักสูตรภาษาจีนของมหาวิทยาลัยสักหน่อยก็คงน่าจะดี
ในไม่ช้าชั้นเรียนนี้ก็จบลง
ขณะที่มู่ซย่าบิดขี้เกียจ จวินหรงเซวียนและฟางอีหังก็เดินเข้ามา
ฟางอีหังดูจะอารมณ์ดีไม่น้อย
แต่ทว่าในขณะโอวหยางโม่กำลังจะเดินผ่าน พอเห็นในมือของทั้งสองคนมีบัตร ATM หน้าตาก็มืดครึ้มในทันทีก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มู่ซย่า มาหาที่ห้องทำงานผมด้วย !”
ฟางอีหังมองมาที่เธอด้วยความเห็นใจ และนั่งกลับไปอย่างเงียบๆ
จวินหรงเซวียนมองไปที่โอวหยางโม่อย่างลึกซึ้ง พลางคิดไปด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา ถ้าหากพี่ชายของเขาอยู่ที่นี่ล่ะก็ โอวหยางโม่วคงจะถูกเอาตัวไปแล้ว
ไม่กี่นาทีต่อมา มู่ซย่าก็มาถึงห้องทำงานของโอวหยางโม่
เดิมทีเธอคิดว่าโอวหยางโม่จะตำหนิที่เธอเล่นมือถือในชั้นเรียน แต่สุดท้ายเธอได้ยินแต่เพียงที่โอวหยางโม่พูดว่า “ผมเองก็ได้ยินเรื่องที่เธอถูกครอบครัวไล่ออกมาแล้ว นี่คือกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา หากมีเวลาก็สมัครดูครับ”
“…. ?” มู่ซย่าในใจของเธอก็ค่อย ๆ มีเครื่องหมายคำถามโผล่ออกมา
โอวหยางโม่หมายความว่ายังไง ? หรือว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกแล้ว ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ปลดล๊อคด้วยเหรียญแล้ว กลับมาอ่านซ้ำทำไมอ่านไม่ได้ ยังต้องให้ปลดล๊อคอีก แบบนี้เอาเปรียบผู้อ่านนะ...
When will you come?...
จะมาตอนไหนคะ...
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...