ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 690

ใบหน้าของโอวหยางโม่ซีดลงครึ่งหนึ่ง และเขามองไปที่มู่ชิงชิงด้วยความประหลาดใจ

“หมอมู่ นี่คุณ...ล้อเล่นเหรอ? ในโลกนี้มันจะมีของแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”

“คุณไม่รู้เกี่ยวกับยา นับประสาอะไรกับยาจีนโบราณ เป็นธรรมดาที่จะไม่รู้ว่าของแบบนี้มีอยู่จริง แต่คุณต้องเชื่อฉัน ฉันจะไม่หลอกคุณหรอก น้ำหอมนี้มีผลอย่างที่ฉันพูด และฉันก็ผสมกับยาชนิดหนึ่งในพม่าที่มีผลเช่นเดียวกับสิ่งนี้ ต่อให้ในใจของเธอไม่มีคนที่รักก็จะทำให้แขนขาอ่อนแรงและขาดสติ”

ตามที่มู่ชิงชิงพูด เธอก็ยัดขวดใส่มือของโอวหยางโม่ทันที

ความมีสติของโอวหยางโม่บอกเขาว่าของแบบนี้ต้องถูกโยนทิ้งทันที แต่ตัวร้ายในจิตใจของเขากลับขัดแย้ง

โอวหยางโม่ถือขวดไว้ในมืออย่างแน่นไว้ครู่หนึ่ง

เมื่อเห็นว่าโอวหยางโม่ยังไม่ได้ตัดสินใจ มู่ชิงชิงจึงเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟและพูดว่า "โอวหยางโม่ โอกาสอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณจะไม่รับมันจริงๆ เหรอ? แม้ฉันจะมองออกได้ว่ามู่ซย่าไม่ได้คิดกับคุณแบบนั้นเลย คุณก็แค่แอบชอบเธอข้างเดียว และมีผู้ชายดีๆมากมายอยู่รอบตัวเธอ แถมระหว่างคุณกับเธอก็เป็นความสัมพันธ์แบบครูกับนักเรียนอีก และถึงไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่ถ้าคุณไม่ยอมตัดสินใจเด็ดขาดแล้วล่ะก็ ชาตินี้คุณไม่มีวันได้ลงเอยกับเธอหรอก!”

"หุบปาก!" เส้นเลือดบนหน้าผากของโอวหยางโม่นูนขึ้นอย่างชัดเจน

มู่ชิงชิงไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด และพูดต่ออย่างช้าๆ "คุณอย่าโมโหสิ ฉันไม่ได้กำลังยั่วยุคุณอยู่นะ ฉันแค่ช่วยคุณวิเคราะห์ ขอบอกไว้ก่อนว่าผู้หญิงอย่างเธอหยิ่งและทะเยอทะยาน ความทะเยอทะยานไม่ได้หยุดแค่ที่อาจารย์มหาวิทยาลัยตัวน้อยๆอย่างคุณแน่ๆ แต่ถ้าวันนี้คุณยอมลงมือทำมันก็จะไม่สายเกินแก้ แถมคุณอาจยังให้แม่มาสู่ขอเธออย่างเปิดเผยได้อีก เธอเป็นนักศึกษาวิทยาลัยแล้ว กฎหมายไม่ได้กำหนดว่าไม่ให้นักศึกษากับอาจารย์มหาวิทยาลัยของตัวเองแต่งงานกันเสียหน่อย”

โอวหยางโม่กำฟันกรามหลังแน่น รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก

เขาดึงเนคไทออกอย่างแรง มองไปที่มู่ชิงชิงอย่างเย็นชาและถามว่า "ทำไมคุณถึงพกของแบบนี้ไว้กับตัวด้วย? คุณคงไม่ได้ตั้งใจวางกับดักผมใช่ไหม?"

"ห๊า!" มู่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นและหัวเราะสองครั้งและพูดว่า "ฉันจะวางกับดักคุณทำไม? แม่ของเราเป็นเพื่อนและเราสองคนก็เป็นเพื่อนกัน เพื่อนจะทำร้ายเพื่อนทำไม วางกับดักคุณ ฉันจะได้ประโยชน์อะไรล่ะ? ฉันกำลังช่วยคุณอยู่นะ!”

มู่ซย่าเป็นเหมือนม้าป่า และเขาบังเอิญเป็นคนที่ชอบฝึกม้าป่าให้เชื่อง

ไม่ต้องพูดถึงการแต่งงาน ถ้ามู่ซย่าสามารถยอมศิโรราบให้เขา และจากนี้ไปมองเขาด้วยความชื่นชมและหลงใหล ความรู้สึกนั้น...ก็คงจะวิเศษสุดๆไปเลย

ลูกกระเดือกของโอวหยางโม่กลิ้งขึ้นกลิ้งลง และทันใดนั้นเขาก็ยืนขึ้นและถามว่า "ไอ้นี่มันใช้ยังไง แล้วฉันจะไม่โดนฤทธิ์มันไปด้วยใช่ไหม?”

“ไม่ต้องห่วง ฉันมียาแก้พิษ คุณกินซะตอนนี้ จากนั้นก็ฉีดน้ำหอมลงไปเลย”

โอวหยางโม่ทำตามที่บอกด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์......