ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 697

มู่ชิงชิงไม่เข้าใจ ทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้?อีกทั้งยังมาได้ทันเวลาแบบนี้?

ทำไมมู่ซย่าถูกคนที่บ้านไล่ออกมาแล้ว เยี่ยซือเจวี๋ยยังคงมาช่วยเธอ?!

ถ้าหากเยี่ยซือเจวี๋ยมาช้าอีกแค่ครึ่งชั่วโมง แผนการทั้งหมดก็จะสำเร็จแล้ว

เยี่ยซือเจวี๋ยจะเอาผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกคนที่บ้านไล่ออกมา อีกทั้งเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมกับเขาเลยก็ช่างเถอะ เขาจะยอมรับผู้หญิงที่เคยนอนกับคนอื่นเหมือนรองเท้าที่ถูกใช้จนเสียแล้ว?

เสียดาย ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก ขาดแค่อีกขั้นเดียวเอง!

ในตาของมู่ชิงชิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่นับไม่หวาดไม่ไหว

มู่ซย่าไม่ได้สนใจมู่ชิงชิง ชำเลืองมองไปที่โอวหยางโม่ที่กองอยู่บนกองเลือด

ก็ไม่รู้ว่าใครมาสาดน้ำใส่ตัวของโอวหยางโม่ กลิ่นน้ำหอมบนตัวเขาจึงหายไปเกือบหมดแล้ว

มู่ซย่าสบายใจไประดับหนึ่ง เมื่อกี้เธอยังเป็นกังวลว่าบอดี้การ์ดก็จะได้รับผลกระทบจากน้ำหอมด้วย ดูแล้วตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้แล้วละ

มู่ซย่าเปิดมากออกคำสั่งกับผู้ช่วยผู้จัดการเชวี่ย “ไปค้นหาน้ำหอมบนตัวเขามา”

“ได้ครับ” ผู้ช่วยผู้จัดการเชวี่ยรีบเดินก้าวไปข้างหน้า ภายในระยะเวลาอันรวดเร็วก็เจอน้ำหอมในกระเป๋าเสื้อสูทของโอวหยางโม่

มู่ซย่าดื่มน้ำเย็นไปหนึ่งคำ น้ำเย็นไปกระตุ้นลิ้นเธอที่ถูกกัดแตกไว้ เธอรู้สึกว่าในที่สุดก็ตื่นตัวขึ้นมากแล้ว

เยี่ยซือเจวี๋ยเห็นสถานการณ์ ก็ออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดเปิดหน้าต่างทั้งหมด

กลิ่นหอมในบ้านที่มาจากน้ำหอมก็ค่อยๆหายไป

ถ้าหากไม่ใช่เพราะขวดนี้ของมู่ชิงชิง เผชิญกับมู่ชิงชิงและโอวหยางโม่สองคนนี้ เธอเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้ว จะไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้ทำแบบนี้?

เธอจะไม่ยอมโดนลากลงไปในน้ำกับโอวหยางโม่!

มู่ชิงชิงกัดริมฝีปากล่างแล้วพูดว่า “โอวหยางโม่บังคับฉัน ตอนที่เธอไปส่งแขกที่ชั้นล่าง โอวหยางโม่บอกว่าถ้าฉันไม่ช่วยเขา ก็จะทำลายฉันทิ้งด้วย ฉันกลัวมากถึงได้ทำแบบนี้...มู่ซย่า ระหว่างเราไม่มีความแค้นอะไรกัน ทำไมฉันจะต้องทำร้ายเธอด้วยละ! ฉันก็เป็นผู้ถูกกระทำเหมือนกัน พวกเธอจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้”

ประโยคสุดท้ายที่พูดมู่ชิงชิงมองไปทางเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วพูด ตาสองข้างของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ดูโศกเศร้าน่าสงสาร อารมณ์ที่แสดงออกมาเหมือนมีมนต์ขลัง

เธอก็สวยใช้ได้ ถ้าได้เข้าวงการบันเทิงก็น่าจะพอได้อยู่ แต่ไม่ว่าเธอจะทำให้ดูน่าสงสารขนาดไหน เยี่ยซือเจวี๋ยแถบใจไม่อยากยกเปลือกตามองเธอเลย

มู่ซย่าหัวเราะเสียงดัง หนีบผมของมู่ชิงชิงแล้วพูดว่า “คนก่อนหน้าที่มาแหย่ฉัน ตอนนี้เพิ่งจัดงานศพไป มู่ชิงชิงเธอจะตายอยู่แล้วยังไม่พูดความจริงอีก ใช่หรือไม่ใช่?”

มู่ชิงชิงมองไม่เห็นถึงสายตานักฆ่าของมู่ซย่า ยังคงยืนยันคำเดิมไม่ยอมรับ ทำหน้าน่าสงสารแล้วมองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ย “คุณชายเยี่ย ฉันจบจากมหาลัยอังกฤษ พวกเราเป็นเพื่อนร่วมมหาลัยกัน เรื่องเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าครั้งที่แล้วฉันก็ช่วยคุณ คุยจะมองดูเธอใส่ร้ายฉันไม่ได้นะ!”

เยี่ยซือเจวี๋ยชำเลืองมองไปที่มู่ชิงชิงด้วยสายตาเยือกเย็นพูดว่า “มู่ชิงชิงใช่ไหม? ถ้าหากเธอยังไม่พูดความจริงอีก ฉันจะถอดรากถอดโคนแม้กระทั่งตระกูลมู่ของเธอ อย่าให้เธอต้องเปลืองแรง รีบพูดออกมา!”