ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 73

เยี่ยซือเจวี๋ยมั่นใจว่ามู่ซย่าไม่มีทางตอบตกลงแน่ๆ

แต่แล้ววินาทีต่อไป

“ได้สิ ฉันก็มีเรื่องที่อยากคุยกับคุณพอดี”

คิ้วของเยี่ยซือเจวี๋ยขมวดขึ้นมาในทันที

ยัยนี่......ตกลงงั้นเหรอ? แถมยังมีเรื่องจะคุยกับจวินเฮ่าเซวียนอีก พวกเขาเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก มีเรื่องอะไรให้พูดกัน

เยี่ยซือเจวี๋ยยืนไม่อยู่ ก้าวขาเดินไปทางมู่ซย่าตรงๆ พร้อมพูดทันที “มู่ซย่า พรุ่งนี้เธอยังมีการถ่ายทำอีก อย่าไปกินอะไรซี้ซั้วด้านนอก มันจะกระทบต่อการถ่ายทำในวันพรุ่งนี้”

มู่ซย่ากำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จวินเฮ่าเซวียนก็พูดขึ้นมาก่อน “ไม่ต้องห่วงน่าท่านประธานเยี่ย ฉันไม่พาเธอไปกินอะไรซี้ซั้วหรอก กินแต่อาหารสุขภาพ เท่านี้พอหรือยัง”

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยบึ้งตึง ทิ้งไว้แค่คำว่า “แล้วแต่พวกนาย” จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

จวินเฮ่าเซวียนมองไปที่แผ่นหลังของเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างไม่เข้าใจ “เจ้านี่......”

“มีอะไรงั้นเหรอ” มู่ซย่ามองไปทางจวินเฮ่าเซวียน “หรือพวกนายมีนัดกันไว้ก่อน”

“อืม เขาบอกเขาอุตส่าว่าง ให้พวกเราไปรวมตัวกินข้าวด้วยกัน แต่จริงๆ แล้วเวลาที่พวกเราสามารถรวมตัวกันได้น่ะค่อนข้างเยอะเลย เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก”

“’ค่อยยังชั่ว งั้นพวกเราไปกันเลยไหม”

“ไปสิ! เธออยากกินอะไรล่ะ”

ทั้งสองพูดคุยตอบโต้กันพร้อมขึ้นรถไป เยี่ยซือเจวี๋ยที่นั่งอยู่ในรถได้แต่มองพวกเขาสองคนจากไปกับตาของตน แขนข้างที่ถือเอกสารของเขามีเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน

ผู้ช่วยหัวหน้าที่นั่งอยู่ทางที่นั่งคนขับไม่กล้าแม้แต่ที่จะหายใจแรง บรรยากาศภายในรถกดดันจนน่ากลัว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร้านอาหารอิตาลี

มู่ซย่าและจวินเฮ่าเซวียนกำลังนั่งตรงกันข้ามเพื่อกินอาหารอิตาลีกัน

มู่ซย่ากินสปาเก็ตตี้จนหมดด้วยความว่องไว พร้อมเข้าสู่ประเด็นสำคัญ “คุณจวิน จริงๆ แล้วฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ......”

จวินเฮ่าเซวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ราวกับรวบรวมความกล้าอันมหาศาลพร้อมพูด “คุณหนูมู่ ฉันชอบคุณ ฉันอยากจีบคุณ!”

มู่ซย่าชะงักไปในทันที

“คุณ......”

เครื่องหน้าหล่อคมของจวินเฮ่าเซวียนอัดอั้นจนแดงก่ำ เขากำหมัดแน่นพร้อมกล่าว “ฉันเป็นคนที่ไม่ละเอียดอ่อนนัก ฉันอาศัยอยู่ในกองทัพกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก พูดอ้อมค้อมไม่เป็น เพราะงั้นฉันจะพูดตรงๆ เลยนะ!”

ไม่ใช่ว่ามู่ซย่าไม่เคยเจอคนสารภาพรักกับเธอ แต่การสารภาพที่ตรงและกะทันหันขนาดนี้ เธอเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

เธอไม่รู้ว่าควรพูดอะไรไปชั่วขณะ จึงทำได้เพียงปล่อยให้จวินเฮ่าเซวียนพูดไปเรื่อยๆ

จวินเฮ่าเซวียนจับแก้วขึ้นมาดื่มไวน์องุ่นเข้าไปอึกใหญ่จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดอีกครั้ง “ภาพที่เธอช่วยฉันไว้ ฉันลืมมันไปไม่ได้จริงๆ เธอคงไม่รู้ ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอผู้หญิงที่เท่ห์ขนาดนี้ หลังจากนั้นฉันก็ตามหาเธอมาโดยตลอด......ตอนแรก ฉันก็คิดแค่ว่าฉันอยาจะตอบแทนบุญคุณ แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ฉันก็ยิ่งมั่นใจ ว่าฉันชอบเธอ!”

มู่ซย่ามองไปทางจวินเฮ่าเซวียนอย่างตะลึง เธอเห็นความกังวลใจและความจริงใจจากนัยน์ตาของอีกฝ่าย