ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 76

พนักงานขายที่ตามหลังมู่ซย่ามาอย่างใกล้ชิดได้ยินเสียง ก็ไม่สนใจมู่ซย่าแล้ว รีบไปต้อนรับตรงประตูทางเข้าอย่างประจบสอพลอทันที

"คุณสวี่! คุณมาแล้วเหรอคะ ฉันเก็บทุกชุดไว้ให้คุณหมดแล้ว ชุดใหม่เพิ่งมาถึงวันนี้ ยังไม่ได้วางขายในร้านเลย คุณนั่งรอก่อนเถอะค่ะ ฉันจะไปหยิบชุดมาให้คุณเลือก"

"ก็ได้ เธอรีบๆ เลย อีกเดี๋ยวฉันยังมีนัดทานมื้อบ่ายกับเพื่อนอีก"

"จะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!"

มู่ซย่าที่ได้ยินบทสนทนาที่ทั้งสองคุยกัน ก็เพียงรู้สึกคุ้นๆ เสียง ราวกับว่าเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง

เธอจึงมองไปยังทิศทางของเสียงอย่างไม่รู้ตัว...

มู่ซย่าเห็นเพียงหญิงสาวรูปร่างบอบบางสวมใส่ชุดกระโปรงที่แลดูหรูหรา นั่งไขว่ห้างเชิดหน้าอยู่ พลางนั่งจิบชาที่พนักงานเสิร์ฟให้

และหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างก็กำลังสะบัดเล็บที่ทำมาอยู่ ด้วยท่าทางที่แลดูยิ่งยโสเป็นอย่างมาก

มู่ซย่าเห็นแวบเดียวก็จำได้ทันที นั่นคือสวี่ซิงซิงที่ปล่อยสุนัขให้มากัดเธอมิใช่เหรอ

เธอเคยได้ยินคนใช้ซุบซิบกัน บอกว่าสวี่ซิงซิงหมั้นหมายกับคุณชายสี่ในจิงตู คนแบบนี้ ไม่ควรคบหาสมาคมด้วยเป็นอย่างยิ่ง

หากคนอื่นไม่เป็นฝ่ายยั่วยุเธอก่อน เธอก็ไม่มีทางหาความจริงเรื่องการตายของแม่ให้เป็นประเด็นขึ้นมาอีก

มู่ซย่ารีบดึงสายตากลับมา หันมาสนใจการเลือกชุด

เธอเห็นชุดๆ หนึ่งเข้าพอดี มันดูดีมีสไตล์สีฟ้าทั้งยังสามารถพับแขนให้สั้นได้

มู่ซย่าหยิบขึ้นมาทันที แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์

ชุดของfeature ทุกชุดล้วนเป็นฟรีไซส์ มู่ซย่าใส่ได้ทุกตัว ดังนั้นไม่จำเป็นต้องลอง

อย่างไรก็ตามมู่ซย่าเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว พนักงานที่มาเอาชุดก็เดินเข้ามา เธอเห็นมู่ซย่าหยิบชุดตามอำเภอใจ จึงจ้องตาเขม็งทันที

"คุณจะทำอะไรน่ะ?! ขโมยชุดเหรอ ฉันจะบอกคุณให้นะ ในร้านแห่งนี้มีกล้องวงจรปิดทุกที่!"

พนักงานพูดพลาง ก็ฉวยชุดมาจากเธอพลาง

มู่ซย่าคิดไม่ถึงเลยว่าพนักงานจะคิดว่าเธอขโมยชุด แม้เธอจะมีความอดทนสูง แต่ครั้งนี้ก็เกินจะทนได้

เธอมีสีหน้าที่เคร่งขรึมพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ "ฉันจะไปจ่ายเงิน"

พนักงานขายหัวเราะเย้ย เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อที่เธอพูด พลางกล่าว "คุณเนี่ยนะ? จ่ายเงิน? คุณไม่เห็นป้ายเหรอ ชุดแขนสั้นนี้ราคาสามหมื่นกว่าหยวนเชียวนะ!"

พนักงานขายกลืนน้ำลายไปอึกหนึ่ง และกล่าว "อย่างนั้น ก็เชิญค่ะ..."

อย่างไรก็ตามในเวลานี้เอง จู่ๆ สวี่ซิงซิงก็พูดขึ้นมา "เธอเองเหรอ"

มู่ซย่าเหลือบมองไป สายตาบรรจบเข้ากับสายตาของสวี่ซิงซิงเข้าพอดี

เธอพยักหน้าอย่างสุขุม "ฉันเอง คุณสวี่ สบายดีนะคะ"

สวี่ซิงซิงมีสีหน้าที่แลดูครุ่นคิดเล็กน้อย พลางกล่าวอย่างแดกดัน "นึกไม่ถึงเลยว่าคุณหนูใหญ่จากตระกูลซือถูผู้สูงส่งจะถูกพนักงานขายเข้าใจผิดว่าเป็นขโมย...คิกคิก เรื่องนี้หากคนอื่นรู้เข้า คุณว่าพวกเขาจะขำกันขนาดไหน แต่คุณก็มาจากชนบท ถูกคนเข้าใจผิดก็เป็นเรื่องปกติ ชุดนี้ฉันซื้อให้ก็ได้นะ พนักงานขาย ชุดนี้ลงบัญชีฉัน"

พนักงานที่อยู่ด้านข้างก็เป็นคนที่มีไหวพริบ หลังจากตกตะลึงกับสถานะที่ไม่ธรรมดาของมู่ซย่าแล้ว ก็มองออกว่าสวี่ซิงซิงไม่ถูกกับซย่า

เธอก็รีบตีเนียนเรื่องชุดพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม "คุณสวี่ช่างใจกว้างจริงๆ คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันจะห่อชุดให้คุณนะคะ"

มู่ซย่าไม่อยากสนใจการเย้ยหยันของสวี่ซิงซิง จึงกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ไม่จำเป็น ฉันจ่ายเองได้"

เพราะคำพูดครั้งก่อนของฉินหรานเฟิง ทำให้สวี่ซิงซิงจึงเกลียดมู่ซย่ามาก

เธอเห็นว่ามู่ซย่าไม่ไว้หน้าเธอเลย ก็ไม่แสร้งเป็นดีอีกต่อไป พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ "ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันต้องการชุดนี้"