ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 97

ซือถูชิงซานตอบว่า “มันขึ้นรถคุณชายเยี่ย ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน…”

ทันทีที่พูดจบคนรับใช้ก็เคาะประตูเดินเข้ามา “คุณนาย คุณหนูรอง คุณท่านกลับมาแล้วค่ะ บอกให้คุณนายกับคุณหนูรองลงไปข้างล่าง…”

พอซือถูชิงซานได้ยินว่าซือถูไห่กลับมาแล้ว ร่างทั้งร่างก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว

เธอจับที่ชายเสื้อของมู่ซินเย่ว์อย่างไม่รู้ตัวแล้วพูดว่า “แม่…ทำยังไงดี พ่อต้องมาคิดบัญชีกับหนูแน่ๆเลย”

มู่ซินเย่ว์ไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่ซือถูไห่กลับมา พูดเบาๆว่า “พ่อของหนูกลับมาได้ถูกจังหวะพอดี ลูกเดือดร้อนโดยไม่มีสาเหตุ แม่จะไปพูดกับพ่อของหนู พ่อก็คงไม่ยอมแน่นอน!ลูกวางใจ เทียบกับมู่ซย่า ในใจพ่อของลูกต้องรักลูกมากกว่าแน่นอน ยังไงซะลูกก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาเลี้ยงดูเติบโต”

มู่ซินเย่ว์พูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกไป

ในใจของซือถูชิงซานตื่นตระหนกอย่างกะทันหัน

เมื่อกี้ด้วยความกลัวเธอจึงโทษมู่ซย่าทั้งหมด และจงใจปกปิดมู่ซินเย่ว์เรื่องที่ซือถูกรุ๊ปโดนยกเลิกความร่วมมือ

ขณะนี้ซือถูไห่กลับมาแล้ว เธอจะอธิบายยังไง

เหงื่อของซือถูชิงซานไหลเหมือนฝนตก คนรับใช้เห็นเธอยังไม่เดินไปจึงพูดเร่ง “คุณหนูรอง ควรลงไปข้างล่างได้แล้ว…คุณท่านเจาะจงจะหาคุณนะคะ”

“ฉันไม่ได้หูหนวก รำคาญตายชัก!” ซือถูชิงซานจ้องเขม็งไปที่คนรับใช้ ชนไหล่คนรับใช้แล้วเดินลงไปที่ข้างล่าง”

ลงข้างล่างก็ลงข้างล่าง เธอเชื่อว่าแม่ของเธอแก้ไขเรื่องนี้ได้แน่นอน และเชื่อว่าซือถูไห่คงจะไม่เอาลูกสาวคนนี้เพียงเพราะสัญญาฉบับเดียว

ซือถูชิงซานไล่จนตามทันมู่ซินเย่ว รู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหน่อย

ชั้นล่าง

มู่ซย่าเพิ่งมาถึงห้องโถง ก็เห็นซือถูไห่กลับจากข้างนอกเข้าประตูบ้านมาอย่างรีบร้อน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ใบหน้ามืดหม่นราวกับยมทูตดำเฮยอู๋ฉางที่มาจากนรก

เธอมองไปที่ซือถูชิงซานด้วยความประหลาดใจ เห็นแค่ซือถูชิงซานหดคอเดินถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วพูดว่า “หนู หนูไม่รู้ค่ะ…พ่อ พ่อ พ่อเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า”

“เข้าใจผิด?” ซือถูไห่ชูโทรศัพท์มือถือในมือ “พ่อเพิ่งกลับจากเลิกงาน ก็ได้รับสายจากเยี่ยซื่อกรุ๊ป ทางโน้นบอกว่าแกไปทำให้คุณชายเยี่ยโกรธ ดังนั้นเลยขอยกเลิกความร่วมมือกับพวกเราทั้งหมด!แกบอกมาซิ!ว่ามันเรื่องอะไรกัน!”

มู่ซินเย่ว์ยิ่งฟังยิ่งช็อคเธอขมวดคิ้วแน่นและถามซือถูชิงซาน “ซานซาน เกิดอะไรขึ้น ลูกไปทำให้คุณชายโกรธใช่ไหม”

“ไม่ หนูไม่ได้ทำ!” ซือถูชิงซานปฏิเสธไม่ยอมรับด้วยความกลัว

เธอใจเย็นลงแล้วก่อนที่เธอจะลงมา แต่พอเห็นหน้าของซือถูไห่เหมือนยมทูตดำเฮยอู๋ฉาง ขาของเธอก็อดสั่นไม่ได้

“แกไม่ได้ทำ?” ภายใต้ความโกรธ ซือถูไห่ก็สงบใจลง

เขาสูดหายใจลึกๆ และถามอย่างเดาอารมณ์ไม่ออก “แกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้มาให้หมดอย่าให้ตกหล่นแม้แต่คำเดียว”