ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1288

ปัง! กล่องแตกออก

ซัคชี้ไปที่พวกเขาและเริ่มถากถาง “ซีอีโอซิมเมอร์ นี่มันหมายความว่ายังไง? ผมเป็นคนซื่อสัตย์และชอบธรรมมาโดยตลอด ฉันไม่เคยรับเงินของใคร และผมก็ไม่รับสินบนด้วย!”

“แต่นี่คุณดูถูกผม!”

"ผมขอเตือนคุณไว้เลยว่าคุณต้องหยุดการทำงานในไซต์ก่อสร้างนี้ทันที และไปขอใบอนุญาตก่อสร้างตามกฎหมายมาก่อนจึงจะสามารถดำเนินการต่อได้!”

“วันนี้ผมจะรายงานพฤติกรรมของคุณให้ผู้บังคับบัญชาทราบด้วย รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ควรจะล้มละลายจากการกระทำที่ไร้ยางอายพวกนี้!”

ซัคหันกลับมามองอย่างแข็งกร้าวและจากไปหลังจากที่เขาพูดจบ

แมนดี้ตกตะลึง เธอไม่คาดคิดว่าซัคจะทำแบบนั้น

เธอได้ตรวจสอบซัค และคุ้นเคยกับพฤติกรรมของเขา แต่เธอไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะโกรธเธอเช่นนี้

แต่แมนดี้ไม่ใช่มือใหม่ในโลกธุรกิจ เธอเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณบราฟฟ์ คุณเข้าใจผิดแล้ว เป็นความผิดของผู้ช่วยฉันเองที่หยิบกล่องผิดใบ…”

“แน่นอนเลยว่านี่เป็นความผิดของเราเอง ทางเราต้องขออภัยด้วยค่ะ”

“เรื่องการขออนุญาตก่อสร้าง ตามข้อตกลงกับรัฐบาลก่อนหน้านี้ เราสามารถดำเนินการก่อสร้างต่อไปได้เมื่อเราขอใบอนุญาต ทั้งนี้เพื่อให้แน่ใจว่าการปรับปรุงโครงสร้างเก่ามีความคืบหน้า เพื่อให้ผู้พลัดถิ่นสามารถกลับมาอาศัยอยู่ในบ้านใหม่โดยเร็วที่สุด”

“นี่เป็นสถานการณ์พิเศษ ดังนั้นโปรดเข้าใจเราด้วยเถอะค่ะ”

ซัคเย้ยหยัน “ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร ผมรู้แค่ว่าคุณต้องปฏิบัติตามกฎหมายและข้อบังคับ ในเมื่อคุณทำผิดกฎ คุณก็ต้องรับผลที่ตามมา!”

ในขณะเดียวกัน หัวหน้าคนงานก็วิ่งไปหาแมนดี้และกระซิบว่า “ซีอีโอซิมเมอร์ เราหยุดงานไม่ได้นะครับ ไฟจะถูกตัดไม่ได้เด็ดขาด มิฉะนั้นเราจะสูญเสียหลายล้านเป็นอย่างต่ำ มันจะส่งผลต่อคุณภาพและความคืบหน้าของโครงการด้วยนะครับ หากเราเริ่มทำงานอีกครั้งในอนาคต!”

แมนดี้เข้าใจข้อเท็จจริงนี้เช่นกัน

ซัคสัมผัสได้ถึงความระมัดระวังของแมนดี้ เขายิ้ม “ก็แค่มื้อธรรมดา ๆ น่า ถ้าซีอีโอซิมเมอร์ไม่สะดวกใจ อย่างนั้นเราก็ลืมมันไปแล้วกัน”

“และผมจะทำตามที่คุณต้องการ คุณต้องให้คนของคุณเก็บของออกไปและหยุดทำงานตั้งแต่วันพรุ่งนี้”

"คุณเข้าใจใช่ไหม?"

ซัคก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวหลังจากที่เขาพูด

เมื่อเขาหันกลับมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน นี่เรียกว่าถอยหนึ่งก้าวเพื่อให้ก้าวไปข้างหน้าได้เร็วขึ้น เขารู้ว่าอย่างไรแมนดี้ก็จะงับเหยื่อ

หัวหน้าคนงานพูดอย่างกังวลว่า “ซีอีโอซิมเมอร์ นั่นเป็นไปไม่ได้! เราไม่สามารถเก็บทุกอย่างได้หมดในเวลาแค่ครึ่งวัน คุณควรไปทานอาหารกับคุณบราฟฟ์ และลองขอให้เขาอย่าหยุดงานของเรา ไม่อย่างนั้นโครงการนี้จะล่มไม่เป็นท่า!”

แมนดี้รู้สึกกระอักกระอ่วน แต่ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นอีก