ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 142

ในขณะนั้น ร่างกายของพนักงานเสิร์ฟสั่นเทา

‘ไม่มีทางที่เธอคนนี้เป็นผู้หญิงของมิสเตอร์ร็อบบินส์ จริงไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วผู้ชายคนนี้ล่ะ…’

คำถามมากมายปรากฎเต็มใบหน้าของเขา เขาแทบจะรั้งพวกมันไว้ไม่อยู่

ฮาร์วีย์ไม่ได้รีบร้อนอะไร

‘เจคใช้ความสัมพันธ์ของเขากับผู้บริหารระดับสูงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพื่อเข้าใกล้แมนดี้ ปัญหาคือพวกเขาจะไม่ทำดีใด ๆ กับเขาทั้งสิ้น’

ทันทีที่พนักงานเสิร์ฟมาถึงฮาร์วีย์ก็พูดกับเขาว่า “คุณบอกผมเองว่าผมไม่สามารถเข้าร่วมการประมูลได้โดยไม่ได้รับคำเชิญไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงมาที่นี่เพื่อตามผมกลับไป? มันเรื่องตลกอะไรกัน?”

บริกรกำลังกรีดร้องอยู่ในใจ

‘ไอ้คนเลวทราม! ไม่สิ ไอ้สิบแปดมงกุฎ! ยังกล้าอวดอีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะมิสเตอร์ร็อบบินส์ นายไม่มีสิทธิ์ที่จะได้มาล้างห้องน้ำของเมาน์เทนท็อปวิลล่าด้วยซ้ำ!

อนิจจาเขาไม่กล้าระเบิดอารมณ์ในตอนนี้ เขาได้แค่พูดด้วยความเคารพว่า “ผมขอประทานโทษครับ ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแขกคนสำคัญของมิสเตอร์ร็อบบินส์ โปรดยกโทษให้เราด้วยที่ทำตัวไม่ดีกับคุณ”

ขณะที่เขาพูดบริกรคนนั้นก็งอมือลงด้วยความปวดร้าว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองก็ยืนนิ่งพร้อมกับปล่อยมือลงข้างตัว พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ทั้งสิ้น ใครจะรู้ว่าสองคนนี้เป็นแขกคนสำคัญของมิสเตอร์ร็อบบินส์ หากพวกเขาไม่พาทั้งสองกลับไปพวกเขาอาจเสียงานนีไปก็ได้

ที่ทางเข้าเลานจ์วีไอพีภายในงานประมูล

ดอว์สันยืนยิ้มเมื่อเห็นฮาร์วีย์และอีวอนน์เดินตรงมาหาเขา

"คุณอยู่ที่นี่แล้ว"

ซีอีโอบริษัทอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลเห็นภาพตรงหน้าก็ประหลาดใจ ชายหนุ่มหน้าตามอมแมมคนนี้ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากประธานธนาคารพาณิชย์แห่งนิอัมมี่ได้อย่างไร?

พวกเขารู้จัก เขาพูดเสียงเบา “ผมรู้ว่าคุณเป็นคนรอบคอบระมัดระวังตัวดังนั้นผมจึงไม่ได้ทักทายคุณทันทีที่ทางเข้าหลัก พนักงานเสิร์ฟพวกนั้นไม่รู้ตัวตนของคุณ โปรดยกโทษให้กับความหยาบคายของพวกเขาด้วยนะครับ”

ฮาร์วีย์ยอร์คหัวเราะ “โทษพวกเขาไม่ได้หรอก ผมยากจนเกินไปที่จะซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วยซ้ำ”

“ฮ่า ๆ ๆ คุณนี่ชอบเล่นตลกอยู่เสมอมิสเตอร์ยอร์ก” ดอว์สันพูดพลางหัวเราะเบา ๆ “ถ้าอย่างนั้นเข้ามาในห้องรับรองของผมก่อนเถอะครับคนนอกมองไม่เห็นข้างใน วิธีนี้จะไม่มีใครมารบกวนเราได้”

“ให้อีวอนน์อยู่ในห้องรับรอง ถ้ามีอะไรที่ผมต้องการเธอก็แค่ถ่ายรูปส่งให้ผม ผมอยากลงไปข้างล่างแล้วดูรอบ ๆ” ฮาร์วีย์พูดหลังจากคิดไตร่ตรอง

อีวอนน์พยักหน้ารับมี เธอเข้าใจดีว่าฮาร์วีย์ยอร์กต้องมีเรื่องใหไปจัดการ เธอจึงเดินเข้าไปในห้องรับรองวีไอพีโดยไม่มีคำถามเพิ่มเติม

ในทางกลับกันฮาร์วีย์ต้องการที่จะไปดูแมนดี้ เขาไม่ต้องการให้ใครมาหลอกลวงหญิงสาวผู้บริสุทธิ์คนนี้

“ถูกตัอง เธอคือเลดี้แห่งไนส์เวลส์ ชื่อ โรซาลี ไนส์เวลล์”

ดอว์สันถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ดูเหมือนว่าพวกเขาทำธุรกิจรับซื้อของเก่าทั่วไป แต่ความจริงมันลึกซึ้งกว่านี้มาก สำหรับไนส์เวลล์ เงินสดและสินทรัพย์เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของทรัพย์สินของพวกเขา ของเก่าหายากและมีเอกลักษณ์เป็นทรัพย์สินที่แท้จริงของครอบครัว”

“และมิสไนส์เวลล์…เธอเป็นลูกค้าที่ถือบัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดด้วยเช่นกัน”

ฮาร์วีย์เข้าใจทันที ใครก็ตามที่มีบัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดจะต้องมีทรัพย์สินมูลค่าอย่างน้อยหลายพันล้านดอลลาร์ นี่ไม่ใช่ว่าที่ใครจะทำได้

ใครจะคิดว่าผู้หญิงที่เย็นชาราวกับลมอาร์กติกจะร่ำรวยได้ขนาดนี้

“มิสไนส์เวลล์”

ดอว์สันเดินมาหาเธอพร้อมกับยิ้มทักทาย

“อ้า...มิสเตอร์ร็อบบินส์ ไม่เจอกันเสียนาน”

โรซาลี ไนส์เวลล์ เป็นผู้หญิงที่เย็นชา แต่ถึงแม้เธอจะรู้ว่าดอว์สัน ร็อบบินส์ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา ๆ แต่เธอก็ส่งยิ้มอย่างเสแสร้งออกมา