ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 144

ไวแอตต์หัวเราะอย่างเย็นชา

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก แม้ว่าคุณจะออกไปตอนนี้ ผมก็ต้องแจ้งให้ตระกูลรู้ว่ามีหัวขโมยในบ้านของพวกแล้วยังมีหน้ามาที่นี้ให้เกะกะสายตา พวกเขาคงต้องให้คำอธิบายที่ดีให้ผม”

“แน่นอน ผมให้โอกาสคุณ ขอรองและอ้อนวอนผมสิ แล้วผมจะปล่อยให้เรื่องมันผ่าไป คุณจะว่าไง?”

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างไร้คำพูดใด ๆ ไม่แม้แต่จะตอบกลับไวแอตต์

ดอว์สันไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและระเบิดอารมณ์ออกมา “มิสเตอร์จอห์นสัน คุณเสียสติไปแล้วหรือไง?”

ดอว์สันเคยอยากรู้จักกับฮาร์วีย์มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีโอกาสเสียที การเชิญเขาเข้าร่วมการประมูลยนี้ก็เป็นเพียงการขอโทษเขา

เขารู้ดีว่าฮาร์วีย์เป็นคนสุขุมรอบคอบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงยืนเงียบ ๆ แต่เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์กำลังถูกดูถูกมากเกินไปเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

"มิสเตอร์ร็อบบินส์ คุณไม่คิดจริง ๆ หรือว่าลูกเขยคนนี้จะนำความยุ่งเหยิงมาให้เรา?”

ไวแอตต์มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แน่นอนว่าเขารู้ว่าดอว์สันคือใคร แต่ชู้รักของเขาเป็นคนสำคัญจากเมืองหลวง ในความคิดของเขาประธานธนาคารพาณิชย์ต่ำ ๆ อย่างดอว์สันไม่มีความหมายอะไรเลย ความจริงที่ว่าดอว์สันดูเหมือนจะปกป้องฮาร์วีย์นั้นทำให้ไวแอตต์ไม่พอใจ

สำหรับไวแอตต์สาเหตุที่เขากลายเป็นผู้ชายลับ ๆ ก็เพราะฮาร์วีย์ เขาจะไม่หยุดจนกว่าจะพบวิธีที่ทำให้ชีวิตของฮาร์วีย์พังพินาศ

วันนี้ช่างเป็นวันที่โชคดีของเขา เขาสามารถทำลายชีวิตของฮาร์วีย์ได้และยังได้ทำความคุ้นเคยกับโรซาลีสาวสวยจากเมืองหลวง เขาอาจจะหลุดพ้นจากหญิงชราคนนั้นที่ทำให้เขาต้องกินยาทุกคืนและบางทีอาจจะถูกรับเลี้ยงจากหญิงสาวแสนสวยคนนี้แทน นั่นจึงทำให้ไวแอตต์พยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้โรซาลีพอใจ

ไวแอตต์เอามือปกปิดใบหน้าของเขาและดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา

‘นี่มันอะไรกัน? ดอว์สันไม่สนใจว่ามันจะทำลายชื่อเสียงของเขาหรือไม่? เขากล้าทำร้ายฉันจริงเหรอนี่?’

การตบนั้นเกือบทำให้ดอว์สันระบายความโกรธทั้งหมดออกมา

“มิสเตอร์จอห์นสันนั่นก็เพียงพอแล้ว” โรซาลีพูด เธอหมุนตัวจากไปด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอและมุ่งหน้าไปที่ห้องประมูล

แม้ว่าเธอจะรู้จักไวแอตต์แค่เผิน ๆ แต่เธอก็เข้าใจดีว่าดอว์สันเป็นผู้ชายแบบไหน จะดีกับตัวธอหากไม่ยั่วยุใครจากตระกูลร็อบบินส์