ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 149

สีหน้าของเซซิเลียเปลี่ยนไป เธอก็สนใจเจคอยู่บ้าง แต่เจคกลับสนใจแมนดี้เท่านั้นและเขาก็ไม่ได้เป็นมิตรกับเธอเท่าไหร่ นั่นทำให้เธอเจ็บปวดมาโดยตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนั้นเธอคงถีบส่งตัวเองให้กับผู้ชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างเขาไปตั้งนานแล้ว ทำไมเธอถึงต้องแนะนำเขาให้รู้จักกับแมนดี้ด้วยล่ะ?

“ฮาร์วีย์ คุณไม่สามารถให้สิ่งที่ภรรยาของคุณต้องการได้ คุณช่วยหยุดแสร้งทำตัวอวดรวยได้ไหม คุณน่ารำคาญซะมัด!” เซซิเลียยิ้มเยาะและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“ฮาร์วีย์ เซซิเลีย หยุดพูดได้แล้ว” เมื่อเห็นว่าฉากตรงนี้มันทำให้แมนดี้ก็ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เซซิเลียรังเกียจฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์ไม่ได้โต้กลับเธอมาก่อนเลย เธอจะพูดประณามเขาไปเรื่อย จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ฮาร์วีย์ทำตัวแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างชัดเจนและเซซิเลียต้องทะเลาะกับเขาหลายครั้ง

เจคที่นั่งข้าง ๆ พวกเขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

ในตอนนั้นเอง

“9.1 ล้าน!”

“10.6 ล้าน!”

“12.1 ล้าน!”

เจครู้สึกไม่พอใจ แต่ในเวลานั้น มูลค่าของ แหวนเพชรรักนิรันดร์ เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า

"เกิดอะไรขึ้น?" เจครู้สึกประหลาดใจ ‘ผู้หญิงพวกนี้ขาดสติไปแล้วหรือ? แม้ว่าเพชรจะดี มากแค่ไหน แต่ก็เป็นเพียงแค่เพชร พวกเขาต้องใช้เงินมากขนาดนั้นเลยหรือ? ’

เมื่อกี้เขาเพิ่งจะโอ้อวดว่าเขาสามารถซื้อมันได้ ดังนั้นหากเขาไม่สามารถได้แหวนเพชรนั่น...

เมื่อคิดแบบนั้นเจคก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่เขายังคงกัดฟันและพูดว่า “12.1 ล้าน…หนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์!”

ได้ยินเสียงหัวเราะคำราม

“คุณผู้ชายคะ ราคาประมูลของเราคือ 1.5 ล้าน หากคุณจะเพิ่มราคาเพียงหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ งานประมูลของเราไม่อนุมัตินะคะ” ในตอนนั้นเองมีผู้ประมูลหญิงเตือนเขาอย่างสงวนท่าที

ต้องบอกว่าทุก ๆ คนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

‘ที่นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?’ ในตอนนั้นเองผู้คนจำนวนมากเห็นว่าเจคเสนอราคาประมูลอย่างไร เขาไม่สามารถที่จะเพิ่มมูลค่าการประมูลได้ตามที่เขากำหนด

แต่แมนดี้รู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์ซื้อแหวนเพชรวงนั้นในตอนนี้ ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้นแม้แต่ ตระกูลซิมเมอร์ก็ไม่สามารถสะสมเงินสดได้มากขนาดนั้น

สำหรับเจคเธอจะไม่ยอมรับแหวนแม้ว่าเขาจะได้แหวนนั้นมา เพราะยังไงสุดท้ายแล้วท้ายที่สุดเธอไม่หย่าร้างกับฮาร์วีย์ในตอนนี้

“แมนดี้ ลืมมันไปได้เลยเพราะคุณไม่ชอบมัน ถ้าเจออะไรถูกใจบอกผมด้วยนะครับ ผมจะซื้อให้คุณแน่นอน” เจคลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาต้องหาข้ออ้างเพื่อให้หลุพ้นจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนั้น เขาเช็ดเหงื่อเย็นของเขาด้วย ถ้าแมนดี้บอกว่าเธอชอบแหวนวงนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาควรทำอย่างไรกับเรื่องนั้นดี

ได้ยินเสียงหัวเราะคำราม "ขออนุญาตนะครับ ผมไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกต่อไปแล้ว…” ฮาร์วีย์ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเขาได้ “ผมไม่อยากหัวเราะจริง ๆ แต่นี่แจ็คคุณช่วยแสดงจนจบได้ไหมเพราะคุณอยากจะเล่นเสแสร้งร่ำรวยจริง ๆ อย่าล้มเลิกกลางคันได้ไหม? ถ้าคุณไม่มีเงินก็อย่าโอ้อวดตัวเองแบบนั้นได้ไหม เข้าใจไหม?”

ในช่วงเวลานั้นฮาร์วีย์ไม่สามารถกลั้นตัวเองได้อีกต่อไปและคิดในใจ ‘ผู้ชายคนนี้คงจะเสียสติไปแล้วหรือเปล่า? เขาพยายามทำตัวเหมือนคนอื่น ๆ และมาทำตัวโอ้อวดที่นี่ในงานประมูลนี้ได้อย่างไรนั่นเพราะเขามีความสามารถเพียงอย่างเดียวเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่สถานที่แบบนี้หรือไง? '

“ถ้าคุณกล้า ก็หัวเราะอีกครั้งซิ!” เจคโกรธมากเพราะความอัปยศอดสูของเขา “ไม่ว่ายังไง ผมก็ยังได้เงินนับล้าน! แล้วคุณล่ะ? ไม่ต้องพูดถึงเงินล้านเหรียญหรอก คุณคิดว่าจะหาเงินไม่กี่ร้อยเหรียญได้อย่างไร?

“ฮาร์วีย์ คุณเป็นลูกผู้ชาย แต่คุณก็เป็นแค่ลูกเขยไร้ค่า คุณไม่รู้สึกละอายใจในตัวเองเหรอ? ผมได้ยินมาว่าคุณมีชีวิตที่น่าสมเพชมากในตระกูลซิมเมอร์ยิ่งกว่าสุนัข ทำตัวเหมือนหมาคุณเสียสติไปแล้วหรือไง? หรือคุณแค่พยายามพิสูจน์การมีตัวตนอยู่ของคุณ”

ในทันใดนั้นเจคก็โกรธมาก ‘ฉันอับอายขายหน้าลูกเขยคนนี้ถึงสองครั้งได้อย่างไร?’ ตอนนี้เขามีความต้องการที่จะอยากจะฆ่าฮาร์วีย์จริง ๆ