ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 151

แมนดี้ไม่ปฏิเสธและเธอพยักหน้าตอบรับ

ฮาร์วีย์ยื่นมือออกไปวางบนมือเล็ก ๆ ของเธอ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นในฐานะสามีของคุณ ผมจะมอบสิ่งนั้นให้คุณเป็นของขวัญ!”

แมนดี้ตะลึงไปชั่วขณะเพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องตอบสนองต่อสิ่งนั้นอย่างไร โรซาลีมองไปที่ฮาร์วีย์และเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

‘ไม่เป็นไรถ้าเขาจะเป็นคนไร้ความสามารถ แต่เขาทำตัวเสแสร้งได้แย่มาก! แหวนนั้นมันตกไปอยู่ในมือของคนตระกูลยอร์กไปแล้ว ใครสามารถไปแย่งมาได้?’

‘คุณเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์ คุณจะไปมีสิทธิ์อะไร?

***

“หลังจากนี้ เราจะมีการประมูลอีกหกรอบ ในรอบต่อไปนี้แม้แต่ผู้ประเมินของเราก็ไม่สามารถระบุจำแนกได้ว่าคือของจริงหรือไม่ แต่เราได้ยินมาว่าที่มาของสินค้ารอบนี้นั้นยอดเยี่ยมมาก ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีสามารถเข้ามาประเมินได้ จากนั้นคุณสามารถตัดสินใจได้ว่าคุณต้องการประมูลสินค้านี้หรือไม่…”

ในขณะนั้นดวงตาขอหญิงสาวในงานก็เปล่งประกายขึ้น บรรยากาศค่อนข้างคึกคัก หลังจากนั้นเธอก็ปรบมือส่งสัญญาณ จากนั้นไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งผลักชั้นไม้สูงและใหญ่ออกจากด้านหลังเวทีประมูลอย่างช้า ๆ

ทุกคนจับจ้องไปที่ชั้นไม้ขนาดใหญ่นั้นอย่างอยากรู้อยากเห็น พวกเขาสงสัยว่านั่นคืออะไรตั้งแต่ผู้ประเมินราคาการประมูลนี้ก็ไม่สามารถระบุความถูกต้องและคุณค่าของมันได้

ไม่นานความลึกลับน่าค้นหาก็ถูกเปิดเผย นั่นเป็นภาพวาดวางอยู่บนชั้นและล้อมรอบด้วยกระจกนิรภัย เราทำได้เพียงแค่มองภาพวาดอย่างใกล้ ๆ แต่ไม่สามารถสัมผัสได้

เมื่อเห็นภาพวาดนั้นผู้คนจำนวนมากสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ

ไม่นานก็มีคนตะโกนก้องออกมาว่า “นั่นคือ “ยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” โดย อัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ จะเป็นไปได้อย่างไร?"

"อะไรนะ? ยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี นั่นเป็นหนึ่งในสิบภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลก ใช่ไหม?”

“คุณผู้ชาย คุณต้องการประมูลจริงหรือ? เกี่ยวกับสินค้านี้เราจำเป็นต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เป็นเพราะงานประมูลของเราไม่สามารถประเมินสินค้านี้ได้ นั่นคือเหตุผลที่เราเสนอรายการนี้เพื่อประมูลโดยไม่มีราคาเริ่มต้น ดังนั้นหากคุณสามารถรับสินค้านี้ได้ คุณจะไม่สามารถเรียกร้องค่าชดเชยใด ๆ จากการประมูลในครั้งนี้ นอกจากนี้คุณไม่สามารถปล่อยข่าวเชิงลบของงานประมูลในที่สาธารณะได้” ผู้ดูแลการประมูลประกาศอย่างจริงจังและชัดเจน

"ไม่มีปัญหาครับ" ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม “ผมคิดว่าสินค้านี้เป็นของแท้ มันเป็นสิ่งที่ผมได้รับเพราะผมสามารถซื้อมันได้ในราคาสิบห้าดอลลาร์”

ไวแอตต์ระเบิดเสียงหัวเราะ “ฮาร์วีย์ คุณเสียสติไปแล้วเหรอ? คุณกล้าพูดได้อย่างไรว่านี้เป็นของแท้? คุณรู้หรือไม่ว่า “ยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” คืออะไร? คุณไม่รู้อะไรเลย แต่คุณยังต้องการเข้าร่วมประมูลเหมือนคนอื่น ๆ คุณไม่มีกึ๋นเลยจริง ๆ !” ไวแอตต์เต็มไปด้วยการดูถูก “คุณต้องการให้ผมช่วยอธิบายให้คุณเข้าใจไหม?”

หลังจากที่ไวแอตต์พูดอย่างนั้นก็มีคนหันมามองพวกเขารวมถึงโรซาลีด้วย เธอมองไปที่เขาอย่างช่วยไม่ได้

ฮาร์วีย์พูดเบา ๆ ว่า “ถ้าอย่างนั้นอาจารย์จอห์นสันช่วยสอนเรื่องนี้ให้กับผมได้ไหม?”

ไวแอตต์พูดอย่างเย็นชา “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเป็นขยะไร้ค่า จริง ๆ แล้วทุกคนรู้ดีว่า “แลนเดอร์พีค เทือกเขาร็อกกี” คืออะไร นั่นคือภาพวาดที่ อัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ มอบให้กับ ยาเอล วู้ดฟอร์ด รุ่นน้องของเขาเป็นของขวัญ หลังจากนั้นภาพวาดก็ถูกส่งต่อไปยังคนอื่น ๆ ก่อนที่จะมาถึง ฮิวโก้ วูลลีย์ ในช่วงปี 1900 เขารักภาพวาดนั้นมาก ดังนั้นก่อนที่เขาจะจากไปเขาตั้งใจจะเผาภาพวาดนั้นไปกับเขา แต่ครอบครัวของเขาห้ามเขาไว้ได้ “ยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ถูกแบ่งออกเป็นสองภาพ ภาพวาดชิ้นหนึ่งมีชื่อว่า “เมาท์ อดัมส์” และอีกภาพหนึ่งเรียกว่า “ศิลปะของ ยาเอล วู้ดฟอร์ด” ขณะนี้ภาพวาดทั้งสองภาพกำลังจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ ตอนนี้มี “แลนเดอร์พีค เทือกเขาร็อกกี” อยู่ที่นี่ นั่นจะเป็นของจริงได้อย่างไร?”