ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 290

ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์

ฮาร์วีย์ไปที่ธนาคารเพื่อกดเงินสดแปดแสนดอลลาร์

เมื่อเขาโยนถุงพลาสติกพร้อมเงินสดลงบนโต๊ะกาแฟ ดวงตาของ ลิเลียนก็แดงก่ำ

เธอรีบเปิดดูดูธนบัตรสีน้ำเงินในนั้นทันที หลังจากที่เธอมั่นใจว่าธนบัตรเป็นของจริงเธอก็ยิ้มออกมาได้

“แล้วไหนสัญญาของนายล่ะ? นายไม่ได้พูดเหรอว่านายจะรับผิดชอบหนี้สินทั้งหมดด้วยตัวเอง?” ลิเลียนเงยหน้าขึ้นและพูดกับเขา

ฮาร์วีย์หยิบเอกสารที่เตรียมไว้ออกมา เขาไม่เพียงเซ็นเอกสาร แต่ยังมีลายเซ็นของทนายความด้วย สรุปได้ว่าเงิน 1.6 ล้านดอลลาร์เป็นหนี้สินของฮาร์วีย์ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแมนดี้

ลิเลียนมองเอกสารนั้น จากนั้นเธอก็โทรไปสอบถามจากผู้เชี่ยวชาญ เธอก็เก็บสัญญานั้นไว้อย่างมีความสุข

สัญญาดังกล่าวเธอสามารถวางใจได้และมีความสุขกับการใช้จ่ายเงิน เธอสามารถมีชีวิตที่หรูหราฟุ่มเฟือยได้ วิธีการที่เขาจะจ่ายหนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ จากนั้นเธอก็แค่รอจนกว่าแมนดี้จะคิดได้เอง และไล่ฮาร์วีย์ออกจากครอบครัว

“คุณคิดว่าฉันค่อนข้างโหดร้ายที่ทำเรื่องแบบนี้เหรอ?” แมนดี้พูดขณะที่เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ แมนดี้ยังไม่ได้เหลือบมองไปที่เงินตรงหน้าด้วยซ้ำ

ก่อนหน้านี้เธอเสียใจเล็กน้อยหลังจากที่เธอสัญญากับลิเลียนว่าจะทำแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นหนี้บุญคุณของฮาร์วีย์ ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกว่าเธอไม่ควรสงสัยในตัวฮาร์วีย์ เขาได้เสียสละมากมายเพื่อซิมเมอร์ของเธอ นอกจากนี้เขาไม่ได้บ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ

ที่เขาไปพบกับเอลล่าบางทีเขาอาจมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ

เมื่อได้ยินสิ่งที่แมนดี้พูดฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ผมมีความสุขมากที่เห็นคุณถามแบบนี้ หมายความว่าคุณยังคงเป็นห่วงผม”

“อย่าได้ใจไป จนกว่าคุณจะให้คำอธิบายที่ชัดเจนกับฉัน ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ ฉันจะไม่ยอมให้คุณกลับไปนอนที่ห้อง” แมนดี้พูดอย่างเย็นชา

สีหน้ามีความสุขของฮาร์วีย์หายไปทันที เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องรอนานแค่ไหนเพื่อที่เขาจะได้ให้คำอธิบายที่ชัดเจนแก่เธอ

“กระเป๋ารุ่นคลาสสิกได้รับความนิยมมาก Hermes เป็นสินค้ายอดนิยมของลูกค้าเสมอมา หากคุณแม่ไม่ซื้อก็จะมีคนจำนวนมากที่ต้องการซื้อ ราคาของพวกนี้เพิ่มขึ้นทุกปี บางทีถ้าคุณแม่รอจนถึงปีหน้า คุณแม่อาจจะไม่สามารถซื้อกระเป๋าด้วยเงินแปดแสนดอลลาร์ได้เลย”

ลิเลียนตะลึง ที่ผ่านมาเธอไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไปในร้าน Hermes เธอคิดเพียงว่าเธอจะสามารถซื้อกระเป๋าเหล่านั้นได้ในราคาที่ขอไว้ แต่ไม่คิดว่าจะมีกฏอะไรมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งกระเป๋าใบนั่น

“Hermes เป็นแบรนด์ระดับไฮเอนด์ที่มีสินค้าหรูหรามากที่สุด ในอดีตพวกเขาออกแบบผลิตภัณฑ์สำหรับราชวงศ์ของฝรั่งเศส คนที่ไม่ได้มีสถานะสูงส่งไม่มีคุณสมบัติพอที่จะซื้อกระเป๋านั้นได้ ผมคิดว่าเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นนั้นไม่มากเกินไปกับรายการอื่น ๆ” ฮาร์วีย์พูดด้วยเหตุผล “นอกจากนี้ผมได้ยินมาว่าคุณแม่ต้องมีค่าบำรุงรักษากระเป๋าพวกนี้ คุณแม่ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากทุกปี…คุณแม่ ผมคิดว่าเงินแปดแสนดอลลาร์ของคุณแม่จะอยู่ได้ไม่นาน…”

“ยังมีค่าบำรุงรักษาอีกเหรอ…ปีละเท่าไหร่?” ลิเลียนตกใจ

“ก็ไม่มาก น่าจะอยู่ที่ประมาณหนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์…” ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “แน่นอน คุณแม่สามารถซื้อบ้านธรรมดาได้ด้วยเงินแปดแสนดอลลาร์ถ้าคุณแม่ไม่ซื้อกระเป๋า Hermes นี้”

สีหน้าของลิเลียนมืดลง ในคืนก่อนหน้านี้เธอยังคุยกับเพื่อนสนิทของเธอว่าเธอซื้อกระเป๋า Hermes รุ่นคลาสสิกสองสามใบ ตอนนี้ถ้ามีใครถามเธอทำไมถึงไม่ซื้อ เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานใจที่จะตอบอย่างมาก

เพื่อนสนิทของเธอบอกว่าพวกเขาต้องการมาที่บ้านของเธอและดูกระเป๋า ตอนนี้เธอควรทำอย่างไรดี?