ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 310

“ฮาร์วีย์… ทำไมขยะไร้ค่าอย่างแกถึงอยู่ที่นี่?” ไวแอตต์คำรามอย่างเกรี้ยวกราด

ฮาร์วีย์ถูกไทสันชิงพูดซะก่อน “มิสเตอร์ยอร์กเป็นเจ้านายของฉัน ลองไม้ให้เกียรติท่านอีกครั้งสิ และฉันจะทำให้แกเดินไม่ได้อีกต่อไป!”

ไวแอตต์นิ่งค้าง ขยะไร้ค่านั่นจะเป็นเจ้านายของใครบางคนได้งั้นเหรอ? ‘เป็นไปได้ยังไง? นี่เป็นเรื่องตลกสิ้นดี! หรือพวกนี้ถูกฮาร์วีย์จ้างมาเพื่อทำให้พวกเราหวาดกลัวหรือเปล่า?’

ไวแอตต์หุนหันชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว

“แกเป็นแค่ลูกเขยที่ไม่มีใครต้องการ! กล้าดียังไงให้คนมาข่มขู่พวกเรา?! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นประธานบริษัท ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์! พรุ่งนี้ตระกูลซิมเมอร์จะล้มละลายเพราะแก! แกจะชดใช้ยังไง!”

เซซิเลียลุกขึ้นและมองไปที่ฮาร์วีย์ “ฉันจะบอกแมนดี้เรื่องนี้ และนายก็จะถูกไล่ออกจากตระกูลแน่นอน นายจะไม่มีแม้แต่ที่ ๆ จะให้นายขออาหารเขากินอีกต่อไป”

หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ ไวแอตต์และเซซิเลียก็ทำตัวเย่อหยิ่งมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า

ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ก็เป็นแค่ลูกเขยที่เกาะเขากิน ใคร ๆ ก็สามารถเหยียบย่ำดูถูกเขาได้ ใครบ้างที่จะรู้สึกเกรงกลัวลูกเขยอย่างเขา?

ฮาร์วีย์มองไปที่ไวแอตต์อย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้าตระกูลยอร์กส่งขยะชิ้นนี้มาเพื่อทดสอบฉัน พวกเขาประเมินฉันต่ำไปจริง ๆ ”

“ทดสอบ? แกคิดว่าตระกูลยอร์กจะทดสอบคนไร้ประโยชน์อย่างแกงั้นเหรอ? ฉันอยากจะฆ่าแกให้ตายจริง ๆ ! แกกล้าทำให้ฉันหวาดกลัวแบบนั้นได้ยังไง!”

ไวแอตต์เดินไปหาฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว และเหวี่ยงหมัดใส่เขา

ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะหลบ พร้อมเตะใส่ไวแอตต์สวนกลับไป

โครม!

ร่างของไวแอตต์กระแทกเข้ากับกำแพง และล้มลงกับพื้นส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด “ฮาร์วีย์! แกกล้าเตะฉันได้ยังไง?! ลูกเขยอย่างแกกล้าทำร้ายฉันเหรอ!”

“แกคิดว่าการมีเอกสารพวกนั้นจะทำให้แกได้เป็นประธานบริษัท ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ งั้นเหรอ? แกกำลังฝันอยู่หรือเปล่า?” ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา

ไวแอตต์ยิ้มเยาะเมื่อเขาจำได้ว่าเขามีคุณป้ายอร์กคอยหนุนหลังเขา ‘ใครในเมืองนิอัมมี่จะกล้าแตะต้องฉันทั้งที่ตอนนี้ฉันมีเธอคอยหนุนหลังอยู่? มันกล้าทำร้ายฉันได้ยังไง? ฉันจะทำให้ชีวิตของมันตกนรกทั้งเป็น!’

“รอก่อนเถอถฮาร์วีย์ แกไม่รู้หรอกว่าใครคอยหนุนหลังฉัน! การที่แกกล้าทำให้ฉันขุ่นเคือง นั่นเท่ากับแกทำให้เขาขุ่นเคืองด้วยเช่นกัน... ” ไวแอตต์ส่งยิ้มอย่างอำมหิต

ฮาร์วีย์ก็พูดไม่ออกเหมือนกัน แม้จะไม่มีประโยชน์อะไรแต่ไวแอตต์ก็ยังคงทำตัวเคร่งขรึม อีวอนน์และคนอื่น ๆ ต้องตกใจกลัวแค่ไหนที่ไวแอตต์ข่มขู่พวกเขา

“พามันกลับไปที่โรงแรมแพลตตินั่ม” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

ไทสันออกคำสั่ง และมีคนเดินมุ่งตรงไปหาไวแอตต์ แล้วพาออกจากอพาร์ตเมนต์ “มิสเตอร์ยอร์ก หลังจากนี้...”

“โชว์ของจริงยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ นี่แค่เพียงเริ่มต้น” ฮาร์วีย์พูดอย่างคลุมเครือ

“ท่านครับ!” ไทสันไม่ได้ถามอะไรต่อ เนื่องจากโชว์เด็ดยังไม่เริ่ม เขาก็ต้องดูต่อไป

“แล้วผู้หญิงคนนั้น…” ไทสันเห็นเซซิเลียนั่งอยู่ที่พื้นอย่างตกตะลึง

‘ผู้หญิงคนนี้รู้เยอะเกินไป ฉันควรจะฆ่าเธอซะ และหยุดปัญหาที่จะตามมา’

“ฉันจะจัดการเอง” ฮาร์วีย์ตอบ ‘เซซิเลียเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทที่สุดของแมนดี้ ฉันฆ่าเธอไม่ได้หรอก’