ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 381

ถ้าฮาร์วีย์ยู่ที่นี่ เขาคงจะจดจำได้ทันทีว่าคนที่ยืนหลบอยู่นั้นคือธีอา ยอร์ก

ธีอาผู้ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าเธอต้องได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการในเซาท์ไลท์ แต่ตอนนี้เธอมีสภาพหน้าซีดและมีเหงื่อไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ มันทำให้เครื่องสำอางราคาแพงของเธอเลอะเทอะไปหมด

ตรงหน้าเธอไม่ถึงสิบเมตรมีชายสวมชุดจีนโบราณใบหน้าหล่อเหลาซึ่งดูมีอายุไม่เกินยี่สิบห้าปีกำลังเล่นหมากรุกอยู่คนเดียว

เขาเล่นทั้งฝั่งขาวและดำ และกำลังเล่นอย่างจริงจังบนกระดานหมากรุก

มีเพียงเสียงของตัวหมากรุกที่เคลื่อนไหวอยู่ในห้องโถงที่ว่างเปล่า แม้ว่าธีอาจะตัวสั่นด้วยความเกรงกลัว แต่เธอก็ไม่กล้าส่งเสียงออกมา

เrล้ง!

ครึ่งชั่วโมงต่อมากระดานหมากรุกหยกแตกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากที่หมากรุกตัวสุดท้ายถูกเคลื่อนทึ่ จนทำให้เกิดเสียงดังไปทั่ว

ตุบ

ธีอาคุกเข่าลงกับพื้นทันที แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่กล้าหายใจเสียงดัง

เธอรอจนกระทั่งเสียงในห้องโถงเงียบลง จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับหน้าผากของเธอฟุบลงกับพื้นขณะคุกเข่าอยู่ว่า “นายน้อย เป็นความผิดของฉันเอง ฉันสมควรถูกลงโทษ!”

ชายที่นั่งอยู่บนแท่นอรหันต์ลุกยืนขึ้นและยื่นมือออกไป เขามองไปที่มือซ้ายของเขาและพูดว่า “เห็นคน ๆ นั้นหรือเปล่า?”

“ฉันเห็นเขา!” ธีอาตอบ

“เขาเป็นยังไงบ้าง?”

“หยั่งไม่ถึง…” ธีอาครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ยคำนั้นออกมาช้า ๆ

“หยั่งไม่ถึง? มีไม่กี่คนในเซาท์ไลท์ที่ป้าประเมินสูงถึงขนาดนี้…” ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อย “แล้วเขาดีกว่าฉันไหม?”

หลังของธีอาเปียกชุ้มไปด้วยเหงื่อทันที เธอตัวสั่นก่อนที่เธอจะกระซิบพูดว่า “เขาเป็นแค่มดงานใต้ดินจะเทียบกับมังกรตัวจริงอย่างคุณได้ยังไงคะ?”

“ตบหน้าตัวเองซะ” ชายคนนั้นสั่ง

ธีอาไม่กล้าแย้ง เธอยกมือขึ้นและตบหน้าตัวเองหลายครั้ง ซึ่งนั่นก็มากพอที่ทำให้ใบหน้าของเธอปูดบวม เธอไม่กล้าหยุดตบหน้าตัวเองจนกว่าผู้ชายคนนั้นสั่งให้เธอหยุด

หลังจากนั้นไม่นานชายคนนั้นก็โบกมือขึ้นและส่งสัญญาณให้ธีอาหยุด จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณป้าที่รักของฉัน คุณป้ารู้ไหมว่าทำไมฉันสั่งให้คุณป้าตบหน้าตัวเอง?”

ควินตันยิ้มและพูดต่อ “แล้วในความคิดของคุณป้า เราควรจัดการกับเขายังไง?”

“ฉันไม่กล้าพูด…”

“พูดสิ”

“ฮาร์วีย์…เขาไม่มีจุดอ่อนเลย บางทีเริ่มจากภรรยาของเขาอาจจะเป็นทางที่ดีที่สุด…” ธีอตัวสั้นสะท้าน

“เริ่มจากพี่สะใภ้ของฉันเหรอ?” ควินตันปรากฎรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขา “คุณป้าคิดว่าฉันเป็นคนไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ไม่! ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!” ธีอาคุกเข่าอีกครั้งเหงื่อออกเต็มไปหมด

เช่นเดียวกับคำกล่าวที่ว่า “การจะเป็นใหญ่ จะต้องเรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกับเสือ” นี่คือสิ่งที่เธอรู้สึกมาตลอด

“พี่รอง เป็นชายที่มีความทะเยอทะยานสูงและไม่สนใจใคร คุณป้าพูดถูก”

เสียงที่เปล่งออกมานั้นช่างดูเย็นชา