ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 966

ฮาร์วีย์กลับมาที่เดอะการ์เด้น เรสซิเด้น

ลิเลียนและไซม่อนกำลังปรึกษากันเรื่องราคาของสุสาน ต่างต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเขา

ลิเลียนรู้สึกตัวก่อน หลังจากนั้นถามอย่างเย็นชาว่า “แกมาทำอะไรที่นี่? ทำไมแกยังไม่ตาย?”

“ฉันบอกแล้วไงว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับแก!”

“ไม่เป็นไรหรอกนะที่แกจะทำตัวเกียจคร้านไปวัน ๆ ! แต่แกจะไปหาเรื่องคนอื่นไปทั่วแบบนี้ไม่ได้!”

“แกคิดว่าผู้นำตระกูลของตระกูลเซอร์เรย์เป็นใคร? แกคิดว่าเขาเป็นคนที่แกสามารถไปล้อเล่นได้งั้นเหรอ?”

“เพราะแก ซีนเธียร์ยังคงต้องนอนพักอยู่บนเตียง และแมนดี้ก็ต้องร้องไห้เพราะแก!”

ลิเลียนยิ่งพูดยิ่งโกรธ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและตบหน้าฮาร์วีย์

เพียะ!

เสียงตบหน้าที่ดังนั้นถึงกับทำให้ฮาร์วีย์ต้องขยับถอยหลังสองก้าว เขาไม่ได้หลบและไม่ได้โกรธ

ไม่ว่าลิเลียนจะมองสถานการณ์ตรงหน้านี้ยังไง เธอก็เข้าใจถูกอยู่อย่างหนึ่ง

และนั่นคือความทุกข์ทรมานของแมนดี้และซีนเธียร์ ครั้งนี้ก็เพราะการกระทำของเขา

และหลังจากเห็นเขากลับมา ไซม่อนก็เปิดประตูห้องของแมนดี้อีกครั้ง

หัวใจที่กังวลมากมายของแมนดี้ก็สบายใจขึ้นหลังจากเห็นฮาร์วีย์กลับมา

และซีนเธียร์มองออกไป เธอขยิบตาส่งสัญญาณว่าเธอไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์

“เป็นยังไงบ้างคะ?” แมนดี้ถามในขณะที่แม้จะยังรู้สึกกังวล

พวกเซอร์เรย์เป็นตระกูลที่มีสถานะสูงมาก ฮาร์วีย์นั้นโชคดีขนาดไหนที่กลับมาบ้านโดยไม่มีรอยขีดข่วนเลย

ฮาร์วีย์ส่งยิ้มให้

“คุณแม่ คุณพ่อ แมนดี้ ความแค้นระหว่างเซอร์เรย์กับเราจบลงแล้ว”

“อะไรนะ? จบลงแล้ว?”

“แกทำได้ยังไง?”

“แกยอมรับข้อเสนอที่จะขายลูกสาวทั้งสองคนของฉันให้กับตระกูลเซอร์เรย์ใช่ไหม?”

ลิเลียนจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างสงสัย

แม้ว่าเธออยากจะได้ความหรูหราและร่ำรวย แต่ใฝ่ฝันอยากได้ลูกเขยรวย ๆ แต่ความคิดที่จะขายลูกสาวเพื่อเงินเธอไม่เคยแม้แต่จะคิด

ลูกเขยของเธอไม่สมควรมีชีวิตกลับมา

เขาไม่ได้มองย้อนกลับไปดูความผิดพลาดของตัวเองและยังโอ้อวดอีก

ไร้ยางอายจริง ๆ !

ในสายตาของสองสามีภรรยา ฮาร์วีย์ไม่ต่างจากคนงี่เง่า

แมนดี้เกิดความรู้สึกสับสน

เธอรู้ว่าเจ้าชายยอร์กเป็นคนช่วยแก้ปัญหา

แต่ฮาร์วีย์กลับมำให้รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นคนแก้ปัญหานี้

เขาจะบอกทุกคนแล้วว่าเขาคือเจ้าชายยอร์กอีกครั้งงั้นเหรอ?

แมนดี้คุ้นเคยกับนิสัยชอบโอ้อวดของฮาร์วีย์

เธอไม่อยากให้ฮาร์วีย์โอ้อวดอีกต่อไป

แมนดี้คิดว่าฮาร์วีย์ไม่มีข้อบกพร่องในการโอ้อวดตัวเองเลย

และไม่มีทางที่จะเปลี่ยนนิสัยนี้ในชั่วข้ามคืน