ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 136

ผู้ช่วยคังนั่งเครื่องไปเชียงใหม่ พอถึงเขาก็มุ่งหน้าไปยังบ้านของเจ้าหนี้ของพ่อแม่พิม

พอเจ้าหนี้ของพ่อแม่พิมรู้ว่าเขามาถึงแล้วก็รีบออกมาต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม

" คุณคังเชิญเข้ามาในบ้านก่อนครับ "

ผู้ช่วยคังเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่สไตล์

โมเดิร์นที่มีเนื้อที่เกือบ100ไร่

พวกเขานั่งลงบนเก้าอี้วางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วพูดคุยทำข้อตกลง ทำสัญญาในงานที่ต้องทำร่วมกัน

พอเซ็นสัญญาอะไรกันเสร็จ ผู้ช่วยคังก็เดินออกมาจากบ้านแล้วเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเข้าไปในรถ

" ฝากคุณดำรงค์ดูแลพวกเขาให้ดีนะครับ

มีอะไรสามารถโทรมาหาผมได้ตลอดเลย "

ดำรงค์ยิ้มแล้วเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า

" ได้ครับ คุณคังไม่ต้องห่วงเลย ผมจะทำตามที่คุณคังบอกทุกอย่างเลยครับ "

" ขอบคุณมากครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยด้วยรอยยิ้มแล้วหันตัวไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งในรถ

เพื่อเดินทางกลับกรุงเทพ เพราะงานของเขา

เสร็จสิ้นแล้ว

วันต่อมาที่ดินของเตชินก็มีคนมาถมดินให้

แล้วเริ่มก่อสร้างขึ้น

โดยมีพ่อของพิมกับดำรงค์คอยดูแลคนงานให้

ดำรงค์ยืนดูคนงานก่อสร้าง แล้วเอ่ยถามพ่อของพิมพร้อมกับยื่นแบบบ้านให้ดู

" ถ้าเป็นบ้านของคุณ คุณอยากได้แบบไหน "

ด้วยความเกรงใจพ่อของพิมก็ดูแบบบ้านทั้งสามหลัง แล้วชี้ไปยังแบบบ้านที่ใหญ่สุดแล้วเอ่ยถึงเหตุผลว่า

" ตามความคิดผม ถ้าผมมีเงินผมคงต้องสร้างบ้านหลังใหญ่อยู่กับลูกสาว มีที่ให้หลานๆวิ่งเล่น

มีสระว่ายน้ำให้หลานจะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอก มีที่ปั่นจักรยาน มีที่ออกกำลังกาย แบบนี้ครับ "

ดำรงค์ยิ้มแล้วเอ่ย

" อืม คุณมีความคิดที่ดีเลยทีเดียว

คิดเพื่อลูกเพื่อหลาน

ภรรยากับลูกสาวของคุณโชคดีจริงๆ

ที่ได้หัวหน้าครอบครัวอย่างคุณ

ผมขออวยพรให้คุณสมปรารถนาในเร็ววัน "

" ขอบคุณครับ "

ทางด้านบริษัทของเตชิน ที่เป็นตึกสูงตั้งตระหง่านท่ามกลางสภาพแวดล้อม

ที่รายล้อมไปด้วยสิ่งปลูกสร้างต่างๆ

ผู้ช่วยคังเข้ามาหาเตชินในห้อง

แล้วเอ่ยรายงานว่า

" ผมได้ไปจัดการทุกอย่างตามที่คุณชายสั่งเรียบร้อยแล้วครับ ทางพ่อของคุณพิมก็เลือกแบบบ้านเรียบร้อยแล้ว "

ได้ฟังดังนั้น เตชินก็ลุกขึ้นเดินออกไปยืนทอดสายตามองออกไปด้านนอกผ่านกระจกใส

สอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

ยืนหันหลังให้ผู้ช่วยคัง

แล้วเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยด้วยท่าทางสุขุม

" ดี ตอนนี้ก็เหลือแค่รอคุณพิมเรียนจบ "

" ครับ "

จากนั้นเขาก็เอ่ยต่อว่า

" อาทิตย์หน้า ผมคงต้องไปหาพ่อตากับแม่ยายหน่อยแล้ว

คุณไปเตรียมของฝากสำหรับพวกเขาหน่อย

เอาที่พวกเขาชอบนะ "

" ได้ครับ "

รับคำสั่งเสร็จ ผู้ช่วยคังก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องของเตชิน

ส่วนเตชินก็ยังยืนทอดสายตามองออกไปข้างนอกคิดอะไรเพลินๆอย่างอารมณ์ดี

ทางด้านซาร่ากับนาวินพวกเขาทั้งสอง

เที่ยวเล่นกันอย่างมีความสุข

เดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

ที่เอ่ยถ้อยคำออกมาอย่างจริงจัง

จากนั้นซาร่าก็กลับมาสนใจอาหารของตัวเองต่อ

นาวินแอบมองซาร่าอย่างเงียบๆ

หลังจากทานข้าวเสร็จพวกเขาก็ดื่มกันเล็กน้อยแล้วพวกเขาก็นั่งรถกลับไปยังโรงแรม

หลังจากที่ซาร่าสารภาพรักเสร็จ นาวินก็ดูเกรงๆ ซาร่าที่มีอาการเมาเล็กน้อย ก็กอดนาวินไว้ตลอดทาง

พอถึงโรงแรมนาวินก็พาซาร่าลงจากรถแล้วประคองเธอเดินขึ้นไปที่ห้อง

พอถึงหน้าห้อง นาวินก็ผลักประตูเข้าไปส่งซาร่าในห้องนอนของเธอ

แล้วประคองเข้าไปส่งเธอถึงบนเตียง

จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกมา

แต่ซาร่ากลับจับแขนของเขาไว้แล้วดึงตัวเขาให้เข้ามาหาเธอ

นาวินไม่ทันระวังเสียหลักล้มลงไปบนตัวซาร่า

ซาร่าก็รีบคว้าโอกาสจับท้ายทอยของนาวินแล้วเข้าจูบริมฝีปากของเขาในทันที

นาวินอึ้งเกิดมายังไม่เคยถูกหญิงสาวจู่โจมก่อน

เขาก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นกับความแปลกใหม่จนเลือกตอบสนองความต้องการของตัวเอง

จากนั้นซาร่าก็พลิกตัวขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวของนาวิน ริมฝีปากแดงฉ่ำจูบนาวินอย่างเร่าร้อน

มือเล็กๆลูบไล้ปลุกกระตุ้นอารมณ์ปรารถนารักเล้าโลมอารมณ์สวาทในตัวนาวินอย่างช่ำชอง

ทำให้นาวินถึงกับทนไม่ไหวรีบถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองทิ้ง

แล้วฉีกเสื้อผ้าของซาร่าออกอย่างรวดเร็ว

พลิกเธอให้นอนหงายลงไปใต้ร่างของเขา

แล้วเล้าโลมไปทั่งร่างของเธอจากนั้นก็เริ่มเผด็จศึกดันตัวเข้าไปในกายเธอ

เริ่มบรรเลงเพลงรักในบทสวาทอย่างเร่าร้อน

จนซาร่าร้องครวญครางเสียงหลงระบายความเซียวซ่านที่เกิดขึ้นในกาย

ทั้งสองเคลื่อนไหวอยู่บนเตียงอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดหย่อน นาวินพอใจในตัวซาร่ามาก

ที่เธอยังไม่เคยผ่านใครมาก่อนแต่กลับกระตุ้นอารมณ์เขาได้อย่างช่ำชองจนน่าหลงไหล

บทสวาทอันเร่าร้อนของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆบนเตียงใหญ่ในห้องนอนส่วนตัวที่ปิดเสียงมิดชิด